Οι συνταξιούχοι στην περίοδο κρίσης

δημοσίευση: 4/20/10 9:45 AM

Συνταξιούχοι πουλούν εφημερίδες για να συμπληρώσουν τα έσοδά τους

Φωτογραφία: Μίλκα Ντιμιτρόβα

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, οι 7,5 εκατομμύρια κάτοικοι της Βουλγαρίας βρίσκονται στην τελευταία θέση στην Ευρώπη, με τα έσοδά τους να ανέρχονται στο ένα τρίτο των εργαζομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως είναι επακόλουθο, οι 2,2 εκατομμύρια συνταξιούχοι της Βουλγαρίας βρίσκονται πολύ μακριά από τα ευρωπαϊκά, ακόμη και από τα βαλκανικά στάνταρτ.

Το Εθνικό Ινστιτούτο Ασφαλίσεων ανακοίνωσε ότι ο αριθμός των συνταξιούχων στη Βουλγαρία ήταν δυο εκατομμύρια, διακόσιες χιλιάδες στις αρχές του έτους. Η μέση σύνταξη είναι 144 € και η κατώτερη 70 €, με το 43% των εξόδων του κρατικού προϋπολογισμού να προορίζεται για την πληρωμή τους. Το ποσό των συντάξεων διαμορφώνεται κατά 40% από τις εισφορές των εργαζομένων και το υπόλοιπο 60% καταβάλλεται από το κράτος.

Για να αλλάξει η κατάσταση αυτή προβλέπονται αλλαγές στον τρόπο συνταξιοδότησης, οι οποίες θα ενθαρρύνουν τους συνταξιούχους να εργάζονται περισσότερα χρόνια. Με τον τρόπο αυτό αναμένεται να αυξηθούν και οι συντάξεις. Αυτό όμως αφορά στο μέλλον. Η σημερινή κατάσταση είναι τελείως διαφορετική, μια και η οικονομική κρίση επιβάλει περιορισμούς και οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν παγώσει. Οι περιορισμοί σταμάτησαν τις προβλεπόμενες αυξήσεις στις συντάξεις των ατόμων άνω των 75 ετών και στις συντάξεις χηρείας. Οι συνταξιούχοι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα και περιμένουν την αύξηση των συντάξεών τους, η οποία εξαρτάται από την ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας.

"Η κατάσταση είναι δύσκολη", λέει στο μικρόφωνο της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας μια συνταξιούχος από το χωριό Μάρκοβο του δήμου Πλόβντιφ. "Ευτυχώς, με βοηθούν τα παιδιά μου. Η σύνταξή μου είναι 102 € και δίνω τα μισά για φάρμακα. Εργάστηκα 36 χρόνια σε υπηρεσία του υπουργείου 'Αμυνας και είμαι ανάπηρη πρώτης κατηγορίας. Δεν είμαι σύμφωνη με την αύξηση του ορίου ηλικίας στη συνταξιοδότηση, μια και τα καρδιαγγειακά νοσήματα είναι σε υψηλό επίπεδο στη Βουλγαρία".

Άλλη συνταξιούχος, που πουλά εφημερίδες για να συμπληρώνει τα έσοδά της, μιλά με τη σειρά της για τις δυσκολίες των βούλγαρων συνταξιούχων: "Η σύνταξή μου είναι περίπου 50 € και για το λόγο αυτό αναγκάζομαι να δουλεύω. Έχω 40 συντάξιμα χρόνια, αλλά λόγω του ότι βγήκα στη σύνταξη το 1987 η σύνταξή μου είναι πολύ μικρή. Εδώ και 10 χρόνια πουλάω εφημερίδες για να τα βγάζω πέρα. Έχω μεγαλώσει ένα ορφανό αλλά δεν θέλω να του είμαι βάρος και προσπαθώ να τα καταφέρω μόνη μου".

Η οικονομική κρίση βαθαίνει τα προβλήματα. Η ανεργία έχει αυξηθεί και πολλοί συνταξιούχοι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα βοηθώντας τα παιδιά τους. Ένα ζευγάρι συνταξιούχων ζει μόνο με τη μία σύνταξη, δίνοντας την άλλη στα παιδιά του που το μόνο τους εισόδημα είναι το επίδομα ανεργίας. Πολλοί περίμεναν τη βοήθεια των παιδιών τους που είχε ξενιτευτεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά η οικονομική κρίση τα ανάγκασε να γυρίσουν πίσω και να μπουν κι αυτά στη στρατιά των ανέργων.

Οι συνταξιούχοι που ζουν στα χωριά έχουν τουλάχιστον τους κήπους τους στους οποίους καλλιεργούν τα λαχανικά που καταναλώνουν. Η κατάσταση για όσους ζουν στις μεγάλες πόλεις είναι ακόμα πιο δύσκολη, μια και η αξία της ζωής είναι πιο ακριβή σ’ αυτές. Φυσικά υπάρχουν και πιο πλούσιοι συνταξιούχοι, πρόκειται γι αυτούς που έχουν τραπεζικές καταθέσεις ή ακίνητη περιουσία την οποία νοικιάζουν. Αλλά αυτοί αποτελούν ένα ελάχιστο ποσοστό των ατόμων της τρίτης ηλικίας. Οι περισσότεροι συνταξιούχοι θεωρούν ότι θα μπορούσαν να ζήσουν με σχετική αξιοπρέπεια, με μια σύνταξη της τάξης των 250 €.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης

По публикацията работи: Μίλκα Ντιμιτρόβα

Последвайте ни и в Google News Showcase, за да научите най-важното от деня!

Διαδώστε

Οι συνταξιούχοι στην περίοδο κρίσης

Περισσότερα στην κατηγορία

Συζήτηση υπό το σύνθημα «Θέλω να με ακούσετε» εφιστά την προσοχή στα παιδιά με προβλήματα ακοής

Άνθρωποι με αναπηρίες και άστεγοι θα λάβουν τρόφιμα για τις γιορτές

Ο Δήμος Ισπερίχ κάλεσε τους μαθητές να στέλνουν φωτογραφίες με «θαύματα» τις ημέρες πριν τις γιορτές

Χριστουγεννιάτικα παραμύθια από γυαλί ή πώς αναγεννιέται μια λίγο ξεχασμένη παράδοση