Βούλγαροι και Έλληνες θα τιμήσουν μαζί την γιορτή του Άϊ-Γιώργη

Και φέτος, όπως και κάθε χρόνο τελευταία, πολλοί Έλληνες προσκυνητές θα επισκεφθούν την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην κωμόπολη Χατζίντιμοβο, Νότια Βουλγαρία για να τιμήσουν την γιορτή του αγίου που στη Βουλγαρία εορτάζεται στις 6 Μαΐου. Παραμονές της γιορτής το μοναστήρι γεμίζει κόσμο που έρχεται με αυτοκίνητα και λεωφορεία από διάφορα μέρη της Βουλγαρίας αλλά και απ’ το εξωτερικό.

«Ορισμένοι μάλιστα διανυκτερεύουν μέσα στα αμάξια ή στα λεωφορεία, αφού δεν μπορούν να βρουν στέγη• παρκάρουν εδώ στις πύλες της Μονής. Έρχεται τόσο πολύς κόσμος που δεν προλαβαίνουμε να τους υποδεχθούμε όλους. Γι’ αυτό και δεν γίνεται το κουρμπάνι μιας και δεν μπορούμε τους ταΐσουμε όλους», λένε οι πατέρες.

Ο οικείος μητροπολίτης Νευροκοπίου, κ. Ναθαναήλ, που διοικεί την επαρχία του απ’ το μοναστήρι, θα χοροστατήσει στην πανηγυρική θεία λειτουργία και συνέχεια στο μικρό αγιασμό. «Θα κάνουμε λιτανεία με την θαυματουργική εικόνα του αγίου Γεωργίου, που φυλάσσεται στη μονή μας, για να έχει ο καθένας τη δυνατότητα να την προσκυνήσει και να πάρει την ευλογία του αγίου», λέει ο δεσπότης, ο οποίος είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρανομές του Αϊ- Γιώργη οι πατέρες στη μόνη έχουν πολύ δουλειά. Καθαρίζουν την εκκλησία και τους εξωτερικούς χώρους, ετοιμάζουν τα δωμάτια όπου θα στεγαστούν οι πιστοί, μαγειρεύουν. Επιπλέον δουλεύουν στα κτήματα της μονής, έχουν κήπο και ζώα. «Τώρα επισκευάζουμε το δάπεδο στην εκκλησία, αλλά θα τις συνεχίσουμε μετά το πανηγύρι», συνεχίζει ο κ. Ναθαναήλ.

Λίγες μέρες πριν την γιορτή η ατμόσφαιρα ήδη είναι πανηγυρική. Οι πατέρες ισχυρίζονται ότι η εικόνα του αγίου Γεωργίου όντως θαυματουργεί και έχει κάνει πολλά θαύματα μέχρι τώρα. «Όποιος πιστεύει στο Θεό και την δύναμη του αγίου, θεραπεύεται. Πρέπει όμως να είμαστε ειλικρινείς στις αιτήσεις μας και τότε γίνονται τα θαύματα», λέει κατηγορηματικά ο μητροπολίτης Νευροκοπίου. Οι πατέρες τηρούν και ειδικό βιβλίο όπου καταχωρούνται τα θαύματα που έγιναν με την εικόνα.

Ας αναφέρουμε ένα μόνο απ’ τα πολλά που μαρτυρούν τη δύναμη του Αγίου Γεωργίου και την παρρησία του προς τον Θεό. Στις 5 Μαΐου του 2001, παραμονές της πανήγυρης, στο μοναστήρι έρχεται η 5χρονη Μαγκνταλένα Πετρόβα από το χωριό Μέστα και η γιαγιά της. Το κοριτσάκι γεννήθηκε κουφό. Το βράδυ έμειναν στο μοναστήρι. Το παιδί πήγε να κοιμηθεί, ενώ η γιαγιά προσευχόταν σχεδόν όλη τη νύχτα. Πρωί-πρωί αποκοιμήθηκε και ξαφνικά ακούει την εγγονή της να της φωνάζει: «Γιαγιά, σήκω, ο ήλιος βγήκε».

Και πολλά άλλα θαύματα γνωρίζει το μοναστήρι του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στο Χατζίντιμοβο: παράλυτα παιδιά θεραπεύθηκαν, άτεκνοι γονείς απέκτησαν παιδί αφού προσευχήθηκαν μπροστά από την εικόνα. Δεν είναι μυστικό ότι και πολλοί Μουσουλμάνοι επισκέπτονται το μοναστήρι, ζητώντας θεϊκή βοήθεια. Και όταν ο άγιος κάνει το θαύμα του, δεν ξεχνούν να επιτρέψουν και να του ευχαριστήσουν, αφήνοντας δώρα. «Αφού αποκτήσουν παιδί ο καθένας δίνει κάτι, αν και δεν νιώθει υποχρεωμένος. Το κάνουν όμως από ευγνωμοσύνη προς τον άγιο Γεώργιο που τους βοήθησε να γνωρίσουν την ευτυχία της τεκνογονίας», λένε οι πατέρες.

Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου ήταν η μοναδική που δεν κάηκε στην μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στο καθολικό της μονής το 1979. Το 1993 ιερόσυλοι αποφάσισαν να κλάψουν την εικόνα του αγίου. Τους βοήθησε κάποιος Βούλγαρος μουσουλμάνος από ένα κοντινό χωριό που τους έδειξε το δρόμο. Μια νύχτα μπήκαν μέσα στην εκκλησία και πήραν την εικόνα. Δεν μπόρεσαν καλά- καλά να βγουν από την αυλή του μοναστηριού ο αρχηγός τους έφαγε τη γλώσσα του. Τον πήγαν σχεδόν αναίσθητο στο κοντινό νοσοκομείο. Αφού συνήλθε λίγο, ψιθύρισε μόνο τα λόγια: «Η εικόνα, στο Ιχτιμάν». Το Ιχτιμάν είναι μια πόλη, 40 χλμ. ανατολικά της Σόφιας. Και όντως η εικόνα βρέθηκε εκεί και συνάμα μια ολόκληρη αποθήκη κλεμμένων εικόνων. «Ο τότε ηγούμενος, γερο-Τρύφωνας ήταν σίγουρος ότι ο άγιος Γεώργιος θα επιστρέψει, έλεγε ότι είναι στρατιωτικός και πήγε εφεδρεία αλλά θα γυρίσει πίσω. Και δεν έπεσε έξω», θυμάται το περιστατικό ο κ. Ναθαναήλ.

Εδώ και 15 χρόνια το καλοκαίρι στο μοναστήρι διεξάγονται παιδικές κατασκηνώσεις. Τα τελευταία χρόνια οι μοναχοί υποδέχονται πάνω από 200-300 παιδιά που μαθαίνουν τα της χριστιανικής πίστης, αλλά και δημοτικά τραγούδια, χορούς, ζωγραφική και άλλα. «Το πρωί ανεβάζουν την εθνική σημαία. Το βράδυ λένε τον εθνικό ύμνο, κάνουν τον σταυρό του και πέφτουν να κοιμηθούν. Η Εκκλησία στην Βουλγαρία μπορεί πια να εξελίσσεται ελεύθερα, χωρίς να την παρεμποδίζει κανείς. Και η πίστη είναι το στήριγμα κάθε χριστιανού, κάθε ανθρώπου. Και χωρίς πίστη δεν μπορούμε να ζήσουμε», καταλήγει ο άγιος Νευροκοπίου.

Μετάφραση: Αλεξέι Σταμπολώβ

Διαδώστε

Βούλγαροι και Έλληνες θα τιμήσουν μαζί την γιορτή του Άϊ-Γιώργη

Περισσότερα στην κατηγορία

Κούραση από την πολιτική αστάθεια και ελπίδα για κοινωνικές λύσεις

Η ψηφοφορία των ΑμεΑ και ιδαίτερα των αόμματων είναι δύσκολη

Συνάντηση των μελών της νέας αποστολής στην Ανταρκτική