Ο δύσκολος δρόμος του βουλγαρικού συνταξιοδοτικού συστήματος

δημοσίευση: 9/29/10 9:13 AM

Φωτογραφία: BGNES

Στην αναζήτηση του καλύτερου τρόπου αύξησης του βιοτικού επιπέδου των συνταξιούχων και επίτευξη ισορροπίας μεταξύ των αναγκών και των δυνατοτήτων, γίνονται συνεχώς αλλαγές στα συνταξιοδοτικά συστήματα των ευρωπαϊκών χωρών. Ο κυκλικότητα των οικονομικών διαδικασιών και η δημογραφική τάση είναι οι αιτίες για τις μεταρρυθμίσεις στον τομέα και αυτό ισχύσει και για την Βουλγαρία.

Χωρίς να βλέπουμε πίσω στα χρόνια και να μιλάμε για το παρελθόν, μπορούμε ωστόσο να πούμε τα εξής: σήμερα το συνταξιοδοτικό μας σύστημα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα, μια και είναι ανεπαρκείς οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων. Επίσης η οικονομική επιβαρύνεις του κράτος στο σύστημα συνταξιοδότησης αυξάνεται συνεχώς. Τώρα το 34% από τις δαπάνες για συντάξεις διασφαλίζονται από το κράτος.

Ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής Τότιου Μλαντένοφ δήλωσε: «Τώρα το συνταξιοδοτικό σύστημα της Βουλγαρίας είναι οικονομικά ασταθές και εξαρτάται από το κρατικό προϋπολογισμό. Φέτος στο Νόμο περί προϋπολογισμού των κοινωνικών ασφαλίσεων προβλέπεται μεταφορά χρημάτων, σχεδόν 1 εκατ. €. από το κρατικό προϋπολογισμό για τη κάλυψη έλλειψης χρημάτων στο ασφαλιστικό σύστημα. Μόνο για την περίοδο 10 χρονών η έλλειψη χρημάτων αυξήθηκε 23 φορές».

Από πού που προέρχεται το τεράστιο έλλειμμα που παρουσιάζει το συνταξιοδοτικό σύστημα;
Ένας λόγος είναι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών από τρεις κατά σειρά κυβερνήσεις. Δεύτερος λόγος είναι η παραοικονομία, όπου απασχολούνται πολλοί Βούλγαροι χωρίς σύμβαση και ασφάλιση, ή ασφαλίζονται βάσει μικρότερης από την πραγματική αμοιβής. Άλλο ένα σοβαρό πρόβλημα για την οικονομική αστάθεια του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Βουλγαρία είναι οι δαπάνες για τις συντάξεις αναπηρίας. Τα τελευταία 5-6 χρόνια ο αριθμός των ανθρώπων με σύνταξη αναπηρίας αυξήθηκε 6 φορές ως αποτέλεσμα της καταχρήσεις και κακής εφαρμογής της νομοθεσίας στον τομέα αυτό.

Μπορούμε να προσθέσουμε και τη δημογραφική τάση η οποία είναι αρνητική. Αυξάνεται και η μετανάστευση εργαζομένων. Τώρα από το πληθυσμό της χώρας 7,5 εκατ. ανθρώπων οι ασφαλισόμενοι είναι λιγότερο από το 50%. Τα ανησυχαστικά στοιχεία αυτά δείχνουν την αναγκαιότητα αλλαγής του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Στη Βουλγαρία η ασφάλιση σύνταξης είναι υποχρεωτική για τους εργοδότες, καθώς και για τους γεννημένους μετά την πρώτη Ιανουαρίου 1959 ισχύει η συμπληρωματική υποχρεωτική ασφάλιση και η τρίτη, απολύτως επικουρική. Στη χώρα υιοθετήθηκε ένα βαθμολογικό σύστημα ως σύνολο των χρόνων ασφάλισης και της ηλικίας. Για την συνταξιοδότηση των ανδρών χρειάζονται 100 βαθμοί για τις γυναίκες 94. Υπάρχουν και εξαιρέσεις που αφορούν των ασφαλισμένων, το επάγγελμα των οποίων ανήκει στην δεύτερη κατηγορία εργασίας /με μεγαλύτερο ρίσκο επαγγέλματα/ όπως είναι οι οδηγοί, ανθρακωρύχοι, πιλότοι στρατιωτικοί, εργαζόμενοι στο τομέα της ατομικής ενέργειας, αστυνόμοι.

Ποιες οι μεταρρυθμίσεις, που αναμένονται στο συνταξιοδοτικό μας σύστημα; Εξάλλου είναι γνωστή η θέση της κυβέρνησης. Οι νέες μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα προβλέπουν αύξηση των χρόνων ασφάλισης με τρία χρόνια. Έτσι οι γυναίκες θα συνεχίσουν την ασφάλιση τους 37 χρόνια /τώρα είναι 34/ και μέχρι την συμπλήρωση του 60ου έτους ηλικίας τους, ενώ η αύξηση στους άνδρες είναι από 37 χρόνια σε 40 χρόνια ασφάλισης και προβλέπεται να συνταξιοδοτηθούν σε 63 έτος της ηλικίας τους.

Η αύξηση της ασφάλισης θα γίνει σταδιακά κάθε χρόνο με ένα έτος. Εκτός αυτού θα αυξηθεί ο έλεγχος για τις ασφαλιστικές εισφορές και αυτό θα αναγκάσει πολλούς εργαζόμενους να βγουν από την παραοικονομία.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

По публикацията работи: Μίλκα Γκεργκίνοβα

Последвайте ни и в Google News Showcase, за да научите най-важното от деня!

Διαδώστε

Ο δύσκολος δρόμος του βουλγαρικού συνταξιοδοτικού συστήματος

Περισσότερα στην κατηγορία

Τα παιδιά της Σοφίας έχουν το δικό τους χριστουγεννιάτικο δέντρο

Το «Κιλό Καλοσύνης» συλλέγει τρόφιμα για άτομα που έχουν ανάγκη

Πολλοί νέοι Βούλγαροι έχουν οικονομικά προβλήματα

Χριστουγεννιάτικα παραμύθια από γυαλί ή πώς αναγεννιέται μια λίγο ξεχασμένη παράδοση