Ένας από τους βασικούς δρόμους διάδοσης του σκακιού στην Ευρώπη πέρασε από τη Βουλγαρία

δημοσίευση: 2/21/11 10:05 AM

Πιόνια σκακιού που βρέθηκαν στα εδάφη της Βουλγαρίας

Φωτογραφία: προσωπικό αρχείο

Ένας από τους βασικούς δρόμους διάδοσης του αρχαίου παιχνιδιού «σκάκι» στην Ευρώπη πέρασε από τη Βουλγαρία. Τον ισχυρισμό αυτό κάνει ο Στέφαν Σέργκιεφ, πρόεδρος της Βουλγαρικής Ομοσπονδίας Σκακιού ως τον Ιανουάριο του 2011 και συγγραφέας του βιβλίου «Για την αρχή του σκακιού στη Βουλγαρία». Τι είναι οι αποδείξεις του ισχυρισμού αυτού;

«Για να μιλάμε ότι το σκάκι διαδίδεται στην Ευρώπη από τη Βουλγαρία, έχουμε αρκετές μαρτυρίες, παλαιότερες απ’ όλα που ανακαλύφθηκαν μέχρι τώρα στη Δυτική Ευρώπη», λέει σε συνέντευξη για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία ο Στέφαν Σέργκιεφ. «Πρώτα, κατά τις ανασκαφές στις αρχαίες βουλγαρικές πρωτεύουσες Πλίσκα και Βελίκι Πρεσλάβ βρέθηκαν 4 πιόνια σκακιού, που χρονολογούνται στην περίοδο της βασιλείας του Συμεών του Μεγάλου (893-927)».

Τα πιόνια που βρέθηκαν είναι κατασκευασμένα από κόκαλα οικιακών ζώων. Το πιόνι που ανακαλύφθηκε στην Πλίσκα έχει το σχήμα πεσσού, και τα άλλα τρία έχουν τα σχήματα και τα μεγέθη αλόγου, πιονιού και αξιωματικού. Οι ιστορικοί στη Βουλγαρία προς το παρόν δεν αμφισβητούν την πατρίδα του σκακιού – την Ινδία, απ’ όπου το παιχνίδι διαδίδεται στην Περσία. Ψάχνουν όμως για αποδείξεις για το πώς το σκάκι έφτασε στα βουλγαρικά εδάφη και την Ευρώπη. Σύμφωνα με τον Στέφαν Σέργκιεφ, οι βασικές υποθέσεις για τη διείσδυση του αρχαίου παιχνιδιού στα βουλγαρικά εδάφη είναι πέντε – από τους Πρωτοβουλγάρους, από το Βυζάντιο, από τις Σταυροφορίες, από τις εβραϊκές κοινότητες και μέσω των άμεσων επαφών με τους Άραβες.

Σύμφωνα με τον Στέφαν Σέργκιεφ, πιο αληθοφανής φαίνεται η υπόθεση, ότι το σκάκι διαδόθηκε στα βουλγαρικά εδάφη μέσω των Πρωτοβουλγάρων που ήρθαν εδώ από την Κεντρική Ασία. Εκείνη την εποχή οι Πρωτοβούλγαροι είχαν δραστήριες επαφές με την Περσία. Ακούστε και τη σημαντικότερη απόδειξη της εκδοχής αυτής:

«Όταν το 1912 στο χωριό Μάλαγια Περεστσέπινα, στη σημερινή Ουκρανία, ανακαλύφθηκε ο τάφος του Βουλγάρου χάνου Κουμπράτ (600-665). Μαζί με τον τεράστιο θησαυρό χρυσών, ασημένιων και άλλων αντικειμένων από την Ινδία, την Περσία, και την Κίνα, βρέθηκε και ένα πιόνι αλόγου. Αυτό είναι η αρχαία απόδειξη ότι ένα από τα κανάλια διάδοσης του σκακιού στην Ευρώπη είναι μέσω της Βουλγαρίας του Βόλγα», επισημαίνει τη σοβαρότερη απόδειξη ο Στέφαν Σέργκιεφ. «Στην ουσία το παιχνίδι διαδίδεται στη Δυτική Ευρώπη τον 12ο αιώνα, χάρη στους Άραβες, που εισβάλουν στα σημερινά εδάφη της Ισπανίας και της Ιταλίας. Αιώνες νωρίτερα όμως το παιχνίδι ήταν γνωστό στα βουλγαρικά εδάφη.»

«Για μένα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σκάκι στα σημερινά βουλγαρικά εδάφη ήταν γνωστό ήδη κατά την ίδρυση του πρώτου βουλγαρικού κράτους το 681», είναι πεπεισμένος ο Στέφαν Σέργκιεφ. «Το παιχνίδι έφεραν εδώ οι Πρωτοβούλγαροι απευθείας από την Περσία. Εκτός από τα ευρήματα, για το γεγονός αυτό μαρτυρεί και η ίδια η ονομασία του παιχνιδιού.»

Την άνοιξη στη Βουλγαρία θα διεξαχθεί διεθνής επιστημονική συνδιάσκεψη υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Σκακιού. /FIDE/. Τα θέμα της συνδιάσκεψης θα είναι η προέλευση του σκακιού.

Οι Βούλγαροι όμως φέρουν τις παραδόσεις του αρχαίου παιχνιδιού στο αίμα τους. Αρχίζοντας από τις σκακιέρες στα πάρκα για να φτάσουμε στους παγκόσμιους πρωταθλητές σκακιού – Αντοανέτα Στέφανοβα και Βεσελίν Τοπάλοφ.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

По публикацията работи: Τάνια Χαριζάνοβα

Последвайте ни и в Google News Showcase, за да научите най-важното от деня!

Διαδώστε

Ένας από τους βασικούς δρόμους διάδοσης του σκακιού στην Ευρώπη πέρασε από τη Βουλγαρία

Περισσότερα στην κατηγορία

Μεγάλη Πέμπτη – ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου και καθιέρωση της Θείας Ευχαριστίας

100 χρόνια από την πιο βάναυση τρομοκρατική ενέργεια στη βουλγαρική ιστορία

Η Μεγάλη Τετάρτη μας υπενθυμίζει το νόημα της χριστιανικής ταπείνωσης και μετάνοιας

100 χρόνια από την πιο βάναυση τρομοκρατική ενέργεια στη βουλγαρική ιστορία

Η Μεγάλη Τετάρτη μας υπενθυμίζει το νόημα της χριστιανικής ταπείνωσης και μετάνοιας

Μεγάλη Πέμπτη – ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου και καθιέρωση της Θείας Ευχαριστίας