Ο Ντίμο Ντίμοφ από τον σύνδεσμο "Σαμαρείτες": Η κουλτούρα της καλοσύνης δεν είναι πράγμα, που λαμβάνουμε έτοιμο

Τραγούδια, δοκίμια και ποιήματα – διάφοροι είναι οι τρόποι, με τους οποίους διηγούμαστε, καλούμε ή θυμόμαστε το καλό. Υπάρχει και ειδική ημέρα – 17 Φεβρουαρίου, αφιερωμένη στις αυθόρμητες πράξεις καλοσύνης. Έτσι πέρα από μήνας του έρωτα, ο Φεβρουάριος είναι και μήνας της καλοσύνης.

Η γιορτή είναι πρωτοβουλία των διεθνών φιλανθρωπικών οργανώσεων και αποτελεί αφορμή να σκεφτούμε γι' αυτήν την αξία, η οποία δεν υπόκειται σε υποτίμηση και δεν εξαρτάται από εθνικότητα, ράτσα και θρησκευτικές πεποιθήσεις. Τι σκέφτονται για την καλοσύνη οι Βούλγαροι και κατά πόσον είναι μέρος του συστήματος αξιών τους;

"Είναι εύκολο να είσαι καλός και ευγενικός, όταν όλα σου είναι εντάξει, αλλά προσπαθήστε να το κάνετε, όταν έχετε πολλά προβλήματα", γράφει στο στο Ιντερνετ ένας συμπατριώτης μας υπό το όνομα Νίκι τον καθηγητή. Διαφορετική άποψη συμμερίζεται άλλος χρήστης με το όνομα "Θετική σκέψη": "Το πραγματικό καλό δεν είναι κάτι, που δίνεις, είναι κάτι, που αποκτάς και κάνεις μέρος του εαυτού σου. Όταν αυτό συμβεί, δεν είσαι πλέον ο ίδιος. Παύεις να αναμένεις την επιδοκιμασία των άλλων για την καλοσύνη σου. Ίσως το μεγαλύτερο καλό έρχεται, όταν σταματήσουμε να κατηγορούμε τους άλλους, όταν σκεφτόμαστε θετικά για τους ίδιους. Το καλό είναι να δεχτείς τις διαφορές και τα αρνητικά – των άλλων και του εαυτού σου. Το καλό είναι να αναμένουμε και να δίνουμε το καλύτερο ο ένας στον άλλο. Να βοηθάμε όταν και με ότι μπορούμε χωρίς να περιμένουμε ευγνωμοσύνη".

Οι διάλογοι σ' αυτό το θέμα αναπτύσσονται με τον ίδιο ρυθμό και περαιτέρω, αφού σε τελική ανάλυση παραμένουμε με το αίσθημα, ότι ο Βούλγαρος εκτιμά και αναζητά το καλό, αλλά δύσκολα το βρίσκει. Το άγχος, η κούραση και τα νεύρα της καθημερινότητας μας καθιστούν αδιάφοροι προς τα προβλήματα των άλλων μέχρι εκείνη τη στιγμή, όταν εμείς οι ίδιοι χρειαζόμαστε βοήθεια. Και τότε αναζητάμε την υποστήριξη ανθρώπων, για τους οποίους η συμπόνια δεν είναι μόνο μια έννοια, αλλά νόημα της ζωής τους και αποστολή. Ανάμεσά τους είναι τα μέλη του συνδέσμου "Σαμαρείτης".

"Ο σύνδεσμος "Σαμαρείτης" υπάρχει εδώ και πάνω από 13 χρόνια", λέει ο Ντίμο Ντίμοφ, ένας από τους ιδρυτές του. "Αρχίσαμε ως νεανική φοιτητική ομάδα. Η ιδέα μας είναι, ότι είναι πολύ σημαντικό να βοηθάμε όχι με σποραδικές πράξεις, αλλά να σκεφτούμε για την μακροπρόθεσμη ευημερία των ανθρώπων, τους οποίους βοηθάμε. Να κάνουμε έτσι, ώστε οι άνθρωποι να είναι σε θέση μόνοι τους να αναλάβουν το τιμόνι της ζωής τους και να είναι σε θέση να βοηθούν τους άλλους. Ο εθελοντισμός είναι ουσιαστικό μέρος της δουλειάς μας. Για μας είναι εσωτερική ανάγκη και προορισμός. Προσπαθούμε να κάνουμε μέρος της αποστολής μας όσο είναι δυνατό περισσότερους ανθρώπους και κυρίως νέους, επειδή είναι το μέλλον μας. Αναπτύσσουμε σειρά φιλανθρωπικών πρωτοβουλιών, στις οποίες λαμβάνουν δραστήριο μέρος νέοι – μαθητές και φοιτητές, οι οποίοι πέρα από χρηματικά μέσα, χαρίζουν εργασία, ιδέες, χρόνο. Ανάμεσα στα σχέδιά τους είναι για περιορισμό της επιθετικότητας ανάμεσα στους νέους, για πρόληψη των εξαρτήσεων, της οικογενειακής βίας κλπ".

Γεννιόμαστε καλοί ή αυτό είναι προσόν, που αποκτάμε με την διαπαιδαγώγηση;
"Η κουλτούρα της καλοσύνης δεν είναι πράγμα, που λαμβάνουμε έτοιμο", είναι πεπεισμένος ο Ντίμο Ντίμοφ. "Είναι μεγάλης σημασίας το παράδειγμα, που δίνουν οι καθηγητές, οι γονείς, οι γείτονες. Η καλοσύνη πολλαπλασιάζεται στην κοινωνία, όπως πολλαπλασιάζεται το κακό και το μίσος. Γι' αυτό, ας κάνουμε περισσότερο καλό. Τα παιδιά είναι σαν ένα λευκό φύλλο και από εμάς εξαρτάται ποίες λέξεις θα περιγράφουν την ζωή τους – καλό ή κακό, αγάπη ή μίσος. Όταν μεγαλώσει κανείς με παραδείγματα εθελοντισμού, φιλανθρωπίας και καλοσύνης , αυτό αναμφισβήτητα επηρεάζει την συμπεριφορά του στην κοινωνία. Δική μας είναι η ευθύνη να καλλιεργήσουμε την καλοσύνη, να την ενθαρρύνουμε, για να μπορούμε όλοι μας να ζούμε καλύτερα".

"Η αληθινή καλοσύνη δεν αναζητά ευγνωμοσύνη, αλλά δεν μπορεί και να μείνει κρυφή. Και γιατί να την κρύβουμε, δεν είναι καλύτερα να την δείχνουμε, να μιλάμε γι' αυτήν, να την ψάχνουμε και βρίσκουμε", συνεχίζει ο Ντίμο Ντίμοφ, εξηγώντας έτσι την αιτία για το ιδρυμένο πέρυσι από τον σύνδεσμο "Σαμαρείτη" βραβείο "Ο καλός Σαμαρείτης". "Μ' αυτήν την πρωτοβουλία αποφασίσαμε να κάνουμε τους συμπολίτες μας να σκέφτονται περισσότερο για την καλοσύνη γύρω μας", εξηγεί ο ίδιος. "Η πρωτοβουλία μας εξελίχθηκε σε εθνική και λάβαμε πολλές προτάσεις από ΜΜΕ, από πολίτες απ όλη την Βουλγαρία. Ανάμεσα στις προτάσεις ήταν για δημάρχους, εργάτες, μαθητές. Το αγαλμάτιο "Ο καλός Σαμαρείτης" εγχειρίστηκε στον άνθρωπο, που έγινε γνωστός σαν τον "σωτήρα από το Τσιρπάν". Γίνεται λόγος για τον Στέφαν Ιβανόφ, τον πρώτο, που βοήθησε τα θύματα του δυστυχήματος, το οποίο έγινε με πούλμαν στην οδική αρτηρία "Θράκη" το περασμένο καλοκαίρι. Ήταν τυχαίος μάρτυρας, που κινδύνευσε την ζωή του, για να βοηθήσει τους επιβάτες του πούλμαν – κατόρθωσε να σώσει πολλούς, με ορισμένους είναι φίλος και σήμερα".

Το βραβείο της κοινότητας "Ο καλός Σαμαρείτης" έλαβε η ανάδοχος γονέας Μαριάνα Ντιμιτρόβα, η οποία μάζεψε περισσότερους ψήφους από την ψηφοφορία στο Ιντερνέτ. Εγχειρίστηκε και συμπληρωματικό αγαλμάτιο γενικα για κοινωνική δραστηριότητα στην αμερικανική οικογένεια Τζόναταν και Ντανιέλα Αβγκουστίν, χάρη στην οποία ο σύνδεσμος "Σαμαρείτες" βρίσκει φίλους και στο εξωτερικό. Αυτή η οικογένεια προσελκύει διεθνείς φιλανθρωπικές οργανώσεις σαν το ίδρυμα "Παιδιά του κόσμου".

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Διαδώστε

Ο Ντίμο Ντίμοφ από τον σύνδεσμο "Σαμαρείτες": Η κουλτούρα της καλοσύνης δεν είναι πράγμα, που λαμβάνουμε έτοιμο

Περισσότερα στην κατηγορία

Αγάλματα της Σόφιας ξημέρωσαν με δώρα

Ο ΠτΔ και ο Πρωθυπουργός απηύθυναν Χριστουγεννιάτικες ευχές για ενότητα

Ας ξαναβρούμε το νόημα των γιορτών

Χιλιάδες παιδιά – πρόσφυγες από συρράξεις έχουν βρει άσυλο στην Βουλγαρία