Ο πρεσβευτής Χοσέ Λουίς Κανσέλα: "Ταυτίζομαι με τη Βουλγαρία!"

Ο Χοσέ Λουίς Κανσέλα γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο, Ουρουγουάης. Το επάγγελμά του είναι νομικός, αλλά δουλεύει ως διπλωμάτης καριέρας. Η πρώτη του διπλωματική αποστολή είναι στη Βουλγαρία κατά την περίοδο 1991-1994, ύστερα αναχωρεί για την Ισπανία, ενώ αργότερα δουλεύει στην μόνιμη αντιπροσωπεία της Ουρουγουάης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από τον Ιούλιο 2008 είναι διαπιστευμένος ως πρεσβευτής της Ουρουγουάης στον ΟΗΕ. Εκλέχθηκε αντιπρόεδρος της 66ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και πρόεδρος της Επιτροπής αφοπλισμού και διεθνούς ασφάλειας. Για τα χρόνια, που πέρασε στη Βουλγαρία ο πρεσβευτής Κανσέλα συνομίλησε με την συνάδελφό μας, Λιουντμίλα Σάβοβα.

Κύριε πρεσβευτή, εργαστήκατε σαν διπλωμάτης στη Βουλγαρία πριν περίπου 20 χρόνια. Πώς γυρίσατε εδώ;
"Πραγματικά επιστρέφω στη Βουλγαρία μετά από περίπου 20 χρόνια. Τότε δούλευα στην πρεσβεία της Ουρουγουάης στη Σόφια. Βρέθηκα εδώ σε μια ενδιαφέρουσα και πολύ δραματική στιγμή για τη Βουλγαρία, με πολλές και μεγάλες αλλαγές. Ο μικρός γιος μου, Σαντιάγκο, γεννήθηκε εδώ. Του είχα υποσχεθεί ότι θα τον πάω στην πόλη, που γεννήθηκε, όταν συμπληρώσει τα 18 του χρόνια. Για τον ίδιο ο ερχομός του στη Σόφια αποδείχθηκε ένα μεγάλο βίωμα, για μένα το ίδιο. Η Βουλγαρία ήταν η πρώτη μου διπλωματική αποστολή, μια πολύ σημαντική περίοδος στη ζωή μου. Η χώρα σας τότε ζούσε δύσκολα χρόνια. Συχνά γινόμαστε μάρτυρες της αλλαγής κυβερνήσεων, αλλά η αλλαγή ενός συστήματος είναι μεγάλο γεγονός, που είχα την ευκαιρία να δω τότε στη Βουλγαρία. Όλα αυτά με έκαναν να ταυτιστώ με την χώρα σας, να είμαι κοντά της, κοντά στους ανθρώπους της. Για μένα ο βουλγαρικός πολιτισμός ήταν μεγάλη ανακάλυψη. Πολλά πράγματα έγιναν μέρος της ζωής μου – λέξεις, φράσεις, σημεία της καθημερινότητας. Π.χ. η βουλγαρική κουζίνα. Το πρωί στο σπίτι μας τρώμε γιαούρτι, συχνά κάνω και σαλάτα του Σόπσκο. Δεν μπορώ να μην αναφέρω και το ρακί και τα ωραία βουλγαρικά κρασιά".

Θα μπορούσατε να κάνετε μια σύγκριση μεταξύ της Βουλγαρίας πριν 20 χρόνια και της σύγχρονης Βουλγαρίας;
"Ό, τι και να πω θα είναι μόνο έκφραση της προσωπικής μου εντύπωσης. Βλέπω μεγάλη και βαθιά αλλαγή, βλέπω τα σημάδια της προόδου, είναι αναμφισβήτητο, ότι τα τελευταία χρόνια η χώρα πέρασε σημαντική ανάπτυξη. Φθάνει μόνο να κοιτάξει κανείς γύρω του και να δει τα πολλά αυτοκίνητα διάφορης μάρκας στους δρόμους. Θυμάμαι πως η κίνηση πριν ήταν πολύ λιγότερη. Υπάρχει μεγάλη οικοδόμηση, βλέπω πολλά νέα και όμορφα κτήρια. Τότε ζούσα στην περιοχή Γκόρνα Μπάνια, τώρα βλέπω πως οι μικροί κατοικημένοι τόποι γύρω από την Σόφια έχουν γίνει μέρος της πόλης. Η οικοδόμηση είναι εντυπωσιακή – σαν ποσότητα, αλλά και ποιότητα και αρχιτεκτονική. Παντού βλέπω μεγάλη αλλαγή. Ευτυχώς, αυτό που δεν άλλαξε, είναι η φιλοξενία των Βούλγαρων και η αγάπη τους. Εγώ είμαι για δεύτερη φορά στη Βουλγαρία, αλλά ο γιος μου είναι για πρώτη. Ο ίδιος μου είπε κάτι, που και εγώ αισθάνομαι – ότι αυτή η πόλη συνδυάζει τα στοιχεία της προόδου με το παρελθόν και γι αυτό έχει ανεπανάληπτη όψη. Όταν περπατάς στο κέντρο της Σόφιας, περικυκλωμένος από κτήρια από τον 19το αιώνα, όλα γύρω σου, ακόμη και οι φιγούρες των περαστικών, σε κάνουν να νοιώθεις το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον".

Γράφετε μυθιστόρημα, στο οποίο η δράση αναπτύσσεται στη Βουλγαρία...;
"Μετά την αναχώρησή μου από τη Βουλγαρία η ανάμνησή μου συνέχισε να επιδρά τη φαντασία μου. Σιγά σιγά άρχισα να γράφω και έτσι εμφανίστηκαν οι ιστορίες μου από πριν 20 χρόνια. Η δράση αναπτύσσεται στη Βουλγαρία σε δύο χρονικές γραμμές – η μια αφορά την δεκαετία του '90 του περασμένου αιώνα. Ο πρωταγωνιστής είναι πρώην ανώτατος υπάλληλος, που ψάχνει την θέση του στην νέα πολιτική πραγματικότητα, αλλά γίνεται αντιμέτωπος με μερικά εμπόδια από το παρελθόν. Η άλλη γραμμή αφορά το έτος 1870 και την Απελευθέρωση της Βουλγαρίας από τον τούρκικο ζυγό. Εδώ ο πρωταγωνιστής είναι μοναχός αγιογράφος, ο οποίος με μια από τις εικόνες του παρουσιάζει την πραγματικότητα και την ελπίδα για ελευθερία του βουλγαρικού λαού και σε τελική ανάλυση λαμβάνει μέρος στον αγώνα για την απελευθέρωση. Η ιστορία της εικόνας μεταφέρεται στον 20 αιώνα και εδώ γίνεται η σχέση με την άλλη χρονική γραμμή. Σ' αυτό το μέρος του μυθιστορήματος εκφράζω με δικό μου τρόπο την τιμή μου προς την μνήμη του μεγάλου Βούλγαρου ποιητή και συγγραφέα, Ιβάν Βάζοφ. Είχα τη δυνατότητα να διαβάσω το ανεπανάληπτο έργο του "Υπό τον ζυγό" και αυτό με έκανε να επικαλεσθώ στον ίδιο στο μυθιστόρημά μου. Το βιβλίο μου είναι απλώς μια άσκηση της φαντασίας, της προσωπικής μου πείρας και συναισθημάτων και ελπίζω στο άμεσο μέλλον να δει το φως".

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Διαδώστε

Ο πρεσβευτής Χοσέ Λουίς Κανσέλα: "Ταυτίζομαι με τη Βουλγαρία!"

Περισσότερα στην κατηγορία

Άνθρωποι με αναπηρίες και άστεγοι θα λάβουν τρόφιμα για τις γιορτές

Ο Δήμος Ισπερίχ κάλεσε τους μαθητές να στέλνουν φωτογραφίες με «θαύματα» τις ημέρες πριν τις γιορτές

Τα παιδιά της Σοφίας έχουν το δικό τους χριστουγεννιάτικο δέντρο