«Άλλοι προτιμούν να πάνε για ψάρεμα, άλλοι για κυνήγι, αλλά εγώ προτιμώ να ψάχνω για χρυσό. Για μένα το χόμπι αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον». Με τα λόγια αυτά εξηγεί ο Στέφαν Μλαντένοφ το πάθος του με την αναζήτηση χρυσού, πάθος και που δεν τον εγκαταλείπει εδώ και 20 χρόνια.

Ο ερασιτέχνης χρυσωρύχος είναι ένας από τους ειδικούς στη Βουλγαρία, στην ανακάλυψη κοιτασμάτων χρυσού στις όχθες κα το ρου των ποταμών. «Στο χωριό μου, το οποίο βρίσκεται στη Βόρεια Βουλγαρία, κοντά στην πόλη Μοντάνα, υπήρχε τα παλιά χρόνια ειδική βυθοκόρος για την ανακάλυψη του πολύτιμου μέταλλου. Η βυθοκόρος ανήκε σε κρατική εξορυκτική επιχείρηση. «Πολλοί εργάζονταν σ’ αυτή κι αυτό μου είχε κινήσει την προσοχή», λέει ο Στέφαν Μλαντένοφ.

Ο ίδιος κατασκευάζει και συντηρεί ειδική ιστοσελίδα για να έρχεται σε επαφή με άτομα με τα οποία έχουν το ίδιο χόμπι. Η ιστοσελίδα έχει περισσότερα από δυο χιλιάδες μέλη, ενώ οι καθημερινοί της επισκέπτες της φτάνουν, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα χίλια άτομα. Ο Στέφαν υποστηρίζει, ότι το χόμπι του χρυσωρύχου γίνεται όλο και πιο δημοφιλές στη Βουλγαρία. Οι «χρυσωρύχοι» είναι άνδρες και γυναίκες ηλικίας 20 έως και 70 ετών, διαφόρων επαγγελμάτων. Μεταξύ τους υπάρχει ακόμα και τραγουδιστής της όπερας.

Φωτογραφία: bg-draga.hit.bg

«Πρόκειται για κάτι σαν επάγγελμα», λέει ο Στέφαν Μλαντένοφ. «Πρέπει να ξέρει κανείς που να ψάξει για να βρει χρυσό στις όχθες και την κοίτη των ποταμών. Η χρυσόσκονη συγκεντρώνεται στην εσωτερική πλευρά των στροφών της κοίτης, στις σχισμές των βράχων ή πίσω από μεγάλες πέτρες. Αυτά είναι τα γενικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουν οι υποψήφιοι χρυσωρύχοι. Υπάρχουν και άλλα τα οποία μαθαίνει κανείς με το χρόνο, όπως ότι πρέπει να ψάχνουμε πριν και όχι στις εκβολές του ποταμού, ότι η ροή του νερού θα πρέπει να μην είναι πολύ γρήγορα και άλλα πολλά».

Ο ερασιτέχνης χρυσωρύχος υποστηρίζει, ότι υπάρχει χρυσός σε όλα τα ποτάμια της Βουλγαρίας, με μόνη εξαίρεση αυτά που βρίσκονται στο βορειοανατολικό της τμήμα. Πολλές είναι οι πηγές που αναφέρουν ότι, τουλάχιστον, στο 80% των ποταμών μας υπάρχει χρυσός σε σκόνη ή και σε κάπως μεγαλύτερα κομμάτια, ο οποίος έχει αποκοπεί από κάποια φλέβα και έχει μεταφερθεί από το νερό.


Φωτογραφία: bg-draga.hit.bg

Ο Στέφαν λέει ότι η μεγαλύτερη χαρά και ελπίδα του χρυσωρύχου είναι να βρει ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια, τα οποία δεν ξεπερνούν το μέγεθος μικρού χαλικιού. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει, τα ποτάμια και γενικότερα η περιοχή της Ροδόπης, όπου βρίσκεται το αρχαιότερο χρυσωρυχείο της Ευρώπης – το χρυσωρυχείο Αντά τεπέ, είναι ακόμα κα σήμερα πλούσια σε χρυσό. Όμως άλλο το να υπάρχει χρυσός κι άλλο να τον βρει κανείς. Το χόμπι αυτό απαιτεί πολύ ελεύθερο χρόνο και γερά νεύρα.

«Σαν χόμπι είναι ενδιαφέρον αλλά σαν επάγγελμα, από το οποίο εξαρτάσαι, είναι κάτι το εξαιρετικά δύσκολο», μας λέει ο Στέφαν Μλαντένοφ. «Είναι σαν να πηγαίνεις κυνήγι. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν θα βρεις θήραμα, ούτε αν θα καταφέρεις να το πιάσεις. Τις περισσότερες φορές η βενζίνη που καταναλώνει ο χρυσοθήρας για να πάει στο μέρος που θα ψάξει, στοιχίζει περισσότερο από το χρυσάφι που θα βρει. Σπάνια βρίσκει κανείς χρυσό με την πρώτη προσπάθεια. Μπορεί κάποιος να ψάχνει μήνες και να μη βρει ούτε ένα κόκκο, να απογοητευθεί και να τα παρατήσει. Πολλοί ενθουσιάζονται με την ιδέα ότι θα βρουν ποσότητες και θα πλουτίσουν γρήγορα, αλλά γρήγορα παραιτούνται».

Ο Στέφαν Μλαντένοφ υποστηρίζει ότι αν κάποιος έχει τύχη μπορεί να καταφέρει να βρει ένα γραμμάριο την ημέρα. Όμως οι περισσότεροι ερασιτέχνες χρυσωρύχοι κρατούν για ενθύμιο το χρυσό που βρίσκουν. Ο λόγος είναι ότι δεν μπορεί να συγκεντρωθεί ποσότητα που να αξίζει να πουληθεί.

Ο Στέφαν εξηγεί ότι το ξέπλυμα του χρυσού, όταν γίνεται με το χέρι, δεν είναι παράνομο. Αν κάποιος θέλει να ξεπεράσει το ερασιτεχνικό επίπεδο και να χρησιμοποιήσει μηχανήματα, τότε θα πρέπει να ζητήσει ειδική άδεια από το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο είναι αρμόδιο για την έκδοσή της. Το χόμπι αυτό δεν απαιτεί πολλά έξοδα. Για να βρει κανείς χρυσάφι αρκεί ένα απλό φτυάρι και μια λεκάνη.


Φωτογραφία: bg-draga.hit.bg

«Υπάρχουν ειδικά ξύλινα σκεύη στα οποία οι χρυσωρύχοι ξεπλένουν την άμμο για να βρουν χρυσάφι, αλλά είναι ακριβά», λέει ο ερασιτέχνης χρυσωρύχος. «Η καλύτερη στιγμή είναι όταν αρχίζεις να πλένεις την άμμο και στη λεκάνη μένει το λαμπερό μέταλλο. Φυσικά υπάρχουν κι άλλες ευχάριστες στιγμές για τις οποίες αξίζει να ασχολείται κανείς με το χόμπι αυτό. Είναι οι στιγμές που οι χρυσωρύχοι μαζεύονται για συζήτηση και στη συνέχεια για γλέντι στις όχθες του ποταμού ή σε κάποιο ταβερνάκι εκεί κοντά».

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης