Λίγους μήνες πριν το υποτιθέμενο τέλος των συζητήσεων για την προτεινόμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση νέα κοινή αγροτική πολιτική, οι σχετικές διαφωνίες είναι τόσο σκληρές, όσο και πριν, ενώ οι πιθανότητες προσέγγισης των θέσεων – αρκετά μικρές. Πέρα από την βασική διένεξη για το πόσος να είναι ο προϋπολογισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την περίοδο 2014-2020 και ποιο κομμάτι να αφιερωθεί στην κοινή αγροτική πολιτική, το «πρασίνισμα» αυτής της πολιτικής είναι το βασικό «μήλο της έριδος».

Το ζήτημα δεν είναι εύκολο για λύση. Σε καιρούς αυξανόμενης ζήτησης τροφής στον κόσμο και συνεχών έντονων διαφορών στις τιμές τους η γεωργική παραγωγή πρέπει περισσότερο από ποτέ να υποβοηθηθεί. «Οι 5 δεκαετίες αφθονίας και σταθερότητας στην αγορά τροφών τελείωσαν, μπήκαμε στην εποχή της ανεπάρκειας», λέει σχετικά ο Πάολο ντι Κάστρο, πρόεδρος της Επιτροπής γεωργίας στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Κατά την γνώμη του η ασφάλεια τροφίμων θα είναι πρόβλημα πρωτοβάθμιας σημασίας της νέας χιλιετίας. Πώς, όμως, η παραγωγή περισσότερων αγροτικών προϊόντων να συνδυαστεί με τις απαιτήσεις για περισσότερη προσοχή προς το περιβάλλον στις αγροτικές περιοχές, κάτι, που θα εξασφαλίσει σταθερή γεωργία σε μακροπρόθεσμο πλαίσιο;

Η πρόταση είναι για την καθιέρωση των 30% πρασινίσματος στις άμεσες πληρωμές και 25% στα προγράμματα ανάπτυξης των αγροτικών περιοχών. Αρκετοί βουλευτές θεωρούν, ότι είναι απαραίτητο να συμμορφωθούν οι οικολογικές απαιτήσεις με τις συγκεκριμένες συνθήκες στις ξεχωριστές περιοχές και χώρες: «Αυτά τα 30%, που συνδέουν τις άμεσες πληρωμές με τα κριτήρια προστασίας του περιβάλλοντος, για μας είναι πολύ υψηλό ποσοστό, λέει η Βουλγάρα ευρωβουλευτίνα Μαρία Γκαμπριέλ, η οποία είναι μέλος της Επιτροπής γεωργίας του Ευρωκοινοβουλίου. Χώρες σαν τη Γερμανία, π.χ., επιμένουν για υψηλότερο ποσοστό του τύπου των 40-50% πράσινων δραστηριοτήτων. Κατά την γνώμη μας, καθώς και σύμφωνα με άλλες χώρες, αυτά τα φιξαρισμένα ποσοστά, που είναι τα ίδια για όλα τα κράτη, δεν ανταποκρίνονται στις ιδιαιτερότητες των ξεχωριστών περιοχών, στην διαφορετική δομή της γεωργίας των χωρών-μελών. Προς το παρόν ακόμη δεν είναι γνωστό ποια κράτη υποστηρίζουν το πρασίνισμα σ αυτό το είδος του και ποια – όχι.»

«Η πολιτική για εντατικό «πρασίνισμα» στη γεωργία είναι αρκετά αμφισβητούμενη, αναγνωρίζει ο Πορτογάλος Λουίς Μανουέλ Καπούλας Σάντους, ένας από τους εισηγητές σχετικά με την Κοινή αγροτική πολιτική στην Επιτροπή γεωργίας του Ευρωκοινοβουλίου. Ιδιαίτερα επίμαχο παραμένει το ζήτημα για το να μείνουν το 7% των καλλιεργούμενων εδαφών με σκοπό την προστασία της βιολογικής ποικιλίας. Ορισμένοι θεωρούν πώς αυτό το ποσοστό είναι μεγάλο, άλλοι – μικρό, ενώ άλλοι αντιτάσσονται σ αυτήν την πρόταση. Νομίζω, όμως, ότι θα βρούμε υποστήριξη τουλάχιστον για την πρότασή μου τα πράσινα κριτήρια στις άμεσες πληρωμές να μην αφορούν τις μικρές φάρμες.»

Από την τελευταία αυτή πρόταση μπορούν να επωφεληθούν αρκετοί Βούλγαροι φάρμερ, επειδή η βουλγαρική γεωργική γη είναι αρκετά κατατεμαχισμένη.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα