Χαμένοι στη… μετάβαση

δημοσίευση: 11/27/13 12:48 PM

Το πιο πολυάριθμο συλλαλητήριο μετά την αρχή των δημοκρατικών αλλαγών, που οργανώθηκε από την Ένωση Δημοκρατικών Δυνάμεων

Φωτογραφία: prehoda.bg

Για μας τους Βούλγαρους η ρόδα της ιστορίας περιστρέφεται συχνά με δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Συχνά αντί να προοδεύουμε και να ευημερούμε, σαν να κινούμαστε σημειωτόν ή εκτινασσόμαστε ξανά στην εκκίνηση. Η εικόνα είναι γνωστή: πομπές ανθρώπων που διαμαρτύρονται, επαναλαμβανόμενα συνθήματα, συγκρούσεις με την αστυνομία, πολιτικές αντιπαραθέσεις, φτώχεια, έλλειψη προοπτικής.

Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις στο Πανεπιστήμιο Σόφιας το 1990. Φωτογραφία: prehoda.bg

Τι συνέβη στη Βουλγαρία; Μάταια υποφέραμε αυτά τα 24 χρόνια δημοκρατικής μετάβασης; Πώς αλλάξαμε και πού πηγαίνουμε; Απάντηση μπορεί να αναζητήσει ο καθένας για τον εαυτό του στη νέα ιστοσελίδα με την δεικτική ονομασία "Χαμένοι στη μετάβαση". Ο δημιουργός του είναι ο έμπειρος φωτογράφος Γκεόργκι Γκεοργκίεφ, με το παρατσούκλι Τζόνι, που έχει μαζέψει υλικό με πάνω από 50.000 φωτογραφικά ντοκουμέντα με τα οποία έχει προσπαθήσει να απεικονίσει με τον πιο αντικειμενικό και αμερόληπτο τρόπο κάποια από τα σημαδιακά γεγονότα από την αρχή των δημοκρατικών αλλαγών στη χώρα μας. Τρείς εβδομάδες μετά την εμφάνιση της ιστοσελίδας, την έχουν επισκεφτεί περισσότερα από 100.000 άτομα. "Τα πρώτα συνθήματα μετά την πτώση του κομμουνισμού ήταν "Δημοκρατία" και "Νέα ηθική", τώρα μετά από 24 χρόνια θέλουμε τα ίδια πράγματα", εξηγεί ο φωτογράφος.

Γιατί οι προσδοκίες μας δεν ευοδώθηκαν;
"Απλά το κοινωνικό συμβόλαιο που υπογράψαμε γι' αυτά τα χρόνια αποδείχτηκε διεφθαρμένο", λέει ο φωτογράφος. "Στεναχωριέμαι που στις πλατείες σήμερα βγαίνουν τα παιδιά που τότε γεννιόντουσαν. Τώρα διαμαρτύρονται εκείνα! Πώς τα εξηγώ όλα αυτά; Για μένα η 10η Νοεμβρίου 1989 ήταν εσωκομματικό πραξικόπημα και αυτό το μοντέλο της μετάβασης σχεδιάστηκε στα εργαστήρια της Κρατικής Ασφάλειας. Έπειτα επιβλήθηκε στην κοινωνία και τα αποτελέσματα είναι για κλάματα".

Οι σκηνές της λεγόμενης Πόλης της αλήθειας μπροστά στο Προεδρικό Μέγαρο το 1990. Φωτογραφία: prehoda.bg

Πάραυτα υπάρχουν και θετικές αλλαγές. Τί κερδίσαμε; Οι καρποί, συχνά πικροί, της ελεύθερης αγοράς, τα γυαλιστερά mall γεμάτα με ακριβά και καμιά φορά άχρηστα προϊόντα, τις καινούριες εθνικές οδούς, το μετρό – υπερηφάνεια των πρωτευουσιάνων, η οικοδομική άνθηση που μεταμόρφωσε τις πόλεις αλλά και κατέστρεψε τα παραθαλάσσια θέρετρα και τα χιονοδρομικά κέντρα.

Φωτογραφία: prehoda.bg

Ας θυμηθούμε τις ταπεινωτικές ουρές για βίζες μπροστά στις πρεσβείες των Δυτικών χωρών και να εκτιμήσουμε το στάτους μας ως πλήρεις πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το δικαίωμα να ταξιδεύουμε όπου θέλουμε. Η ιστοσελίδα prehoda.bg γυρίζει στην προϊστορία όλων αυτών των πραγμάτων.

Φωτογραφία: prehoda.bg

"Πολλά ήταν αυτά που συνέβαιναν για πρώτη φορά μετά την κομμουνιστική εποχή των παγετώνων", μας εξηγεί ο Γκεόργκι Γκεοργκίεφ. "Υπάρχουν ιστορικά κάδρα από την δημιουργία των πρώτων βουλγάρικων κομμάτων, από τα πρώτα ελεύθερα συλλαλητήρια και τις πρώτες συγκρούσεις με την εξουσία, το πρώτο βουλγάρικό Mercedes την ίδια στιγμή που οι άνθρωποι συνωστίζονταν μπροστά στα άδεια μαγαζιά και αγόραζαν τα ελάχιστα υπάρχοντα προϊόντα με κουπόνια, από τον χειμώνα της πείνας του 1996 όταν ο καλπάζων πληθωρισμός έλιωσε τις αποδοχές και τις οικονομίες των Βουλγάρων και άφησε πίσω του ζητιάνους. Τι χάσαμε στην μετάβαση; Την πίστη πως επιλέξαμε το σωστό δρόμο, πως αξίζει να αγωνίζεσαι. Είμαστε κουρασμένοι και μπερδεμένοι, ενώ το τέλος της μετάβασης δεν έχει έρθει ακόμα.