Οι παλιές κωμωδίες με αγαπημένους Βουλγάρους ηθοποιούς ή οι θεατρικές παραστάσεις του ανθρώπου-ορχήστρας Κάμεν Ντόνεφ, η σάτιρα του Ραντόι Ράλιν ή το λεπτό χιούμορ του σερ Πέλαμ Γκρένβιλ Γούντχαουζ, οι γελοιογραφίες, τα ανέκδοτα – ο κατάλογος με τις πηγές της καλής διάθεσης για τους Βουλγάρους είναι αρκετά μεγάλος. Αν τους ρωτήσετε με τι γελάνε στην καθημερινότητά τους, θα σας πουν ότι τόσο οι πιο συνηθισμένες κωμικές καταστάσεις, όσο οι πιο πνευματώδεις σκέψεις και απαντήσεις, μπορούν να τους φτιάξουν τη διάθεση.

"Στη ζωή μου με κάνουν να γελάω μερικά πράγματα", λέει η Ζελάνα Γιάνκοβα, μουσικός και καθηγήτρια βιολιού. "Πρώτα απ’ όλα είναι οι πνευματώδεις σκέψεις, η βλακεία επίσης είναι πηγή χιούμορ και θετικών συναισθημάτων. Μου αρέσει η ατμόσφαιρα, στην οποία μπορεί κανείς να βρει με τι να γελάσει. Οι Σκανδιναβοί και οι Άγγλοι, για παράδειγμα, γελάνε με κωμικές καταστάσεις, όπως, για παράδειγμα να βάλεις πόδι σε κάποιον, ενώ εμείς γελάμε με αστείες σκέψεις και εμπειρίες".

Αφορμές για χαμόγελα ο Βούλγαρος πάντοτε μπορεί να βρει. Φτάνει να μη παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά, είναι ικανός να ειρωνεύεται ακόμη και τις πιο τραγικές στιγμές της ζωής του, ιδιαίτερα όταν όλα έχουν περάσει. Θα τον ακούσετε να αφηγείται τις κωμικές ιστορίες του σαν αληθινά ανέκδοτα, που αξίζουν να συμπεριληφθούν σε κάποια χιουμοριστική συλλογή. Στην ουσία, ακριβώς παρόμοιες αφηγήσεις έχουν εμπνεύσει τόσο τους Βουλγάρους κλασικούς, όσο σύγχρονους Βουλγάρους σκηνοθέτες και ηθοποιούς θεάτρου για τις παραστάσεις τους.

Τα εισιτήρια για τις παραστάσεις του Σατιρικού Θεάτρου συνήθως ξεπουλιούνται έναν μήνα νωρίτερα. Η διασκέδαση όμως είναι σίγουρη και σας φτιάχνει τη διάθεση τουλάχιστον για μια ολόκληρη εβδομάδα. Ακριβώς έτσι φορτίζεται με θετική ενέργεια ο νέος μάγειρας Πλάμεν Κισιόφ, ο οποίος παρακολουθεί συχνά τις παραστάσεις του Σατιρικού Θεάτρου. Λέει ότι πηγαίνει εκεί για να γελάσει με όλη του την καρδιά και να ξεφύγει από τα προβλήματα της καθημερινότητας.

"Το χαμόγελο για μένα είναι τρόπος ζωής, συνήθως γελάω περισσότερο σε σύγκριση με τους ανθρώπους γύρω μου", λέει ο κ. Κισιόφ. "Τα προβλήματα γύρω μας είναι τόσο πολλά, ώστε η 1^η Απριλίου θεωρείται περισσότερο μια συνηθισμένη μέρα, απ’ ό,τι Ημέρα του Ψέματος και της Φάρσας. Λόγω των προβλημάτων τους, οι περισσότεροι άνθρωποι περνάνε τον ελεύθερο χρόνο τους μπροστά στην τηλεόραση, για να τα ξεχάσουν για λίγο".

Τι είναι το κωμικό για τους Βουλγάρους; Ένας τρόπος να αντιμετωπίσουν το άγχους, να φορτιστούν με θετικά συναισθήματα ή φιλοσοφία ζωής που μας βοηθά να μη χάνουμε την εικόνα της πραγματικότητας; Και ίσως το γέλιο να είναι η μάσκα που μας προστατεύει από πληγές. Μήπως χρειαζόμαστε το κωμικό;

"Φυσικά, το χρειαζόμαστε", είναι κατηγορηματική η Ζελάνα Γιάνκοβα. "Χωρίς το κωμικό στην καθημερινότητα όλα θα ήταν πολύ γκρίζα. Το κωμικό σε βοηθά να αντιμετωπίσεις με γέλιο τα σοβαρά πράγματα της ζωής. Κατά τη γνώμη μου, το χιούμορ μειώνει την απαισιοδοξία, στην οποία, εμείς οι Βούλγαροι είμαστε αρκετά επιρρεπείς. Έχουμε την κακή συνήθεια να παραπονιόμαστε, πράγμα που συνειδητοποίησα όταν ζούσα στις σκανδιναβικές χώρες".

Ανάμεσα στους νέους η απαισιοδοξία και η συνήθεια να παραπονιούνται είναι λιγότερο διαδεδομένες.  Ιδού τη γνώμη της Ελένα Ντιμιτρόβα, η οποία πολύ σύντομα θα γίνει και πάλι μητέρα. Στην καθημερινότητά της η νέα γυναίκα συνήθως χαίρεται: "Τις ωραίες στιγμές, τα ανέκδοτα, τα πράγματα που μου προκαλούν θετικά συναισθήματα. Τα παιδιά τον περισσότερο χρόνο προκαλούν μεγάλα χαμόγελα. Τελευταία όμως δεν χαμογελάμε πολύ. Σαν η καθημερινότητα να μας φορτώνει με προβλήματα και να έχουμε πολύ λίγο χρόνο να χαιρόμαστε ακόμη και για τον καλό καιρό, για παράδειγμα. Σε καθετί μπορεί να βρει κανείς αφορμή να χαμογελάσει".

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα