Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Πλάμεν Ορεσάσρκι, καρπός της ένωσης δύο κομμάτων, που έχασαν τις πρόωρες εκλογές το 2013, δηλ. του Σοσιαλιστικού κόμματος και του Κινήματος Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, και ενώθηκαν εναντίων του GERB, το οποίο κέρδισε τις εκλογές, αλλά όχι στο βαθμό να σχηματίσει κυβέρνηση, άρχισε την διακυβέρνησή της με άνευ προηγουμένου αυθάδεια και παρασκηνιακές δράσεις.

Στις 14 Ιουνίου πέρυσι ο κ. Ορεσάρσκι με σύντομο λόγο στη Βουλή ανέδειξε την υποψηφιότητα του βουλευτή του Κινήματος Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, τότε 32 ετών Ντελιάν Πέεβσκι, να διορισθεί διευθυντής της Κρατικής Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας. Με την άφωνη υποστήριξη των εθνικιστών από το κόμμα Ατάκα και χωρίς καμία συζήτηση ο Ντελιάν Πέεβσκι πρωτοστάτησε σε έναν από τους πιο νευραλγικούς θεσμούς του κράτους.

Ο Ντελιάν Πέεβσκι έχει τελειώσει νομική, δεν έχει καμία πείρα στον χώρο της ασφάλειας και των εσωτερικών, απολύθηκε για διαφθορά ως αναπληρωτής υπουργός στο τότε υπουργείο Αντιμετώπισης Φυσικών Καταστροφών και Ατυχημάτων στην κυβέρνηση του ηγέτη των σοσιαλιστών Σεργκέϊ Στανίσεφ, είναι μεγιστάνας των ΜΜΕ και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να είναι μία από τις πιο σκοτεινές και άθιχτες φιγούρες του βουλγαρικού υπόκοσμου.

Όχι μόνο αυτή η αυθάδης στελεχιακή πολιτική, αλλά και η αμφισβητούμενη νομιμότητα της εκτελεστικής εξουσίας, έγιναν αιτία για την κλιμάκωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Και μάλιστα την ίδια μέρα, 14 Ιουνίου, στους κεντρικούς δρόμους και πλατείες της Σόφιας βγήκαν αυθόρμητα χιλιάδες πολίτες, για να διαμαρτυρηθούν εναντίων του σκανδαλώδους διορισμού και να ζητήσουν την παραίτηση της κυβέρνησης. Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν και τους επόμενούς μήνες.

Οι κυβερνόντες από το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών φοβήθηκαν. Δεν περίμεναν, ότι οι "λαϊκές μάζες" μπορούν να ξυπνήσουν και πάλι, για να ζητήσουν τον λογαριασμό για την πολλοστή παρασκηνιακή δράση. Αλλά ο Πλάμεν Ορεσάρσκι δεν ήθελε να παραιτηθεί. Το θεώρησε αρκετό να αναγνωρίσει το λάθος του με την πρόταση του Ντελιάν Πέεβσκι και με χαμηλή φωνή να ζητήσει την συγνώμη από τον βουλγαρικό λαό. Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, όμως, συνεχίζονταν. Οι κυβερνόντες κινητοποίησαν με άνευ προηγουμένου τρόπο την αστυνομία και την χωροφυλακή, για να προστατευτούν από την "αγάπη του αλού". Το αποκορύφωμα ήταν στις 23 Ιουλίου, όταν οι διαμαρτυρόμενοι μπλοκάρισαν τους βουλευτές στο κτήριο της Βουλής, αλλά διασκορπίστηκαν με δύναμη από την αστυνομία.

Δυστυχώς, βαθμιαία οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης από πολιτικά κόμματα και οργανώσεις, που ζητούσαν εκδήλωση και εξουσία. Έτσι από δεκάδες χιλιάδες οι διαμαρτυρόμενοι έμειναν μόνο δεκάδες. Συνήθισαν με το να είναι λίγοι και άρχισαν να ξεχνούν γιατί βρίσκονται στην πλατεία, πίνοντας μπίρα και καφέ κάτω από τα άγρυπνα βλέμματα των αστυνομικών. Οι κυβερνόντες από την πλευρά τους καθησυχάστηκαν για τις θέσεις τους και συνέχισαν τις παρασκηνιακές δράσεις.

Φτάσαμε στις 25 Μάιου, όταν το Σοσιαλιστικό κόμμα έχασε τις ευρωεκλογές με μεγάλη διαφορά από το κόμμα GERB. Λίγες μέρες μετά την ψηφοφορία ο εταίρος του συνασπισμού ζήτησε πρόωρες εκλογές. Το Σοσιαλιστικό κόμμα έπρεπε να κάνει το ίδιο.

Υπό το σύνθημα "Ας ολοκληρώσουμε αυτό, που αρχίσαμε" πριν δύο μέρες στην Σόφια και τις μεγαλύτερες πόλεις της Βουλγαρίας σημειώθηκε η επέτειος από την έναρξη των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας. Οι διαμαρτυρόμενοι και αυτήν την φορά φώναζαν "Παραίτηση!", ενώ σε μία από τις αφίσες έγραφε "Ορεσάρσι, εάν αγαπάς τον λαό σου, παραιτήσου! Εάν ο λαός σε αγαπάει, θα σε επανεκλέξει!".

Στην νυν πολιτική κρίση στην Βουλγαρία, μάλλον δεν θα υπάρχει δεύτερη επέτειος από τις διαδηλώσεις εναντίων της κυβέρνησης. Ζήτημα λίγων ημερών είναι ο πρωθυπουργός να παραιτηθεί, αλλά όχι λόγω των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας. Ωστόσο, μετά από ένα χρόνο διαδηλώσεων, έγινε σαφές για τους πολιτικούς, ότι η κοινωνία παρακολουθεί προσεκτικά τις ενέργειές τους και είναι έτοιμη να τους δείξει κίτρινη ή κόκκινη κάρτα.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα