Πριν από 150 χρόνια, στις 11 Ιουλίου γεννήθηκε ο Πέταρ Ντάνοφ – ένας από τους πνευματικούς ηγέτες της Βουλγαρίας, ιδρυτής της Λευκής Αδελφότητας, που μέχρι και σήμερα έχει μέλη σε πολλές χώρες του κόσμου.

Γεννήθηκε στο χωριό Χαντάρτσα, σήμερα Νικολάεφκα, περιοχής Βάρνα, σε οικογένεια ιερέα. Στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης σπουδάζει θεολογία και ιατρική, και μετά την αποφοίτησή του επιστρέφει στη Βουλγαρία και δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο "Επιστήμη και Αγωγή". Μαζί με τους ομοϊδεάτες του ιδρύει την "Κοινότητα για την ανύψωση του θρησκευτικού πνεύματος του βουλγάρικού λαού", που σήμερα είναι γνωστή ως η Λευκή Αδελφότητα. Το πνευματικό του όνομα είναι Μπεϊνσά Ντουνό, και οι οπαδοί του τον αποκαλούν τον Διδάσκαλο.

"Μέχρι το 1914 ο Δάσκαλος παραδίδει πολλές διαλέξεις σ' όλη την Βουλγαρία", λέει η Γκάλια Γκεράσιμοβα, διευθύντρια του εκδοτικού οίκου "Λευκή Αδελφότητα". Η πρώτη του δημόσια ομιλία "Ιδού ο άνθρωπος" θέτει την αρχή του Κυριακάτικου κύκλου "Δύναμη και ζωή." Και από τότε κάθε Κυριακή επί 30 χρόνια, ο ίδιος εκφωνεί δημόσια πάνω από 1600 Κυριακάτικες ομιλίες, στις οποίες μιλά για την αγάπη, την πίστη, την ελπίδα, την σοφία και την αλήθεια - τις πέντε βασικές αρετές. Η διδασκαλία του περιλαμβάνει μια ολοκληρωμένη αντίληψη για τον κόσμο".

Το έργο του Πέταρ Ντάνοφ περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων και πάνω από 5000 διαλέξεις. Εκτός από τις ομιλίες για τη ζωή, ο Ντάνοφ γράφει ειδική μουσική -  περισσότερα από 150 μουσικά έργα που έχουν φθάνουν στα βαθύτερα στρώματα της ανθρώπινης ψυχής. Δημιούργησε επίσης και τις κινήσεις και τη μελωδία της Πανευρύθμιας - ένα σύστημα μουσικών σωματικών ασκήσεων - εναρμονίζοντας την ψυχή και το σώμα με τον κόσμο. Γι' αυτό οι εκδηλώσεις με αφορμή το ιωβηλαίο του περιλαμβάνουν διαλέξεις, συναυλίες και άλλες, υπενθυμίζουν τις πολύπλευρες δραστηριότητες του Δασκάλου: πνευματικές πρακτικές του για την προσωπική ανάπτυξη, τη φιλοσοφία του, που προσέλκυσε την προσοχή των ανθρώπων από διάφορους κόσμους και πολιτισμούς. Μέρος του προγράμματος είναι μια έκθεση φωτογραφίας ντοκιμαντέρ που απεικονίζει την ιστορία του Κήπου του Πέταρ Ντάνοφ στην καρδιά της σημερινής συνοικίας στη Σόφια "Ίζγκρεφ" (Ανατολή).

“Ο Δάσκαλος ιδρύει αυτή την συνοικία", σημειώνει Γκάλια Γκεράσιμοβα, "μοναδική στην Σόφια, όπου από το 1921 πηγαίνει εκεί με τους μαθητές του. Πέντε ή έξι χρόνια αργότερα στέγες ξεφυτρώνουν γύρω από την αίθουσα ομιλιών του Πέταρ Ντάνοφ. Ακριβώς εκεί ήταν ένας κήπος με αμπέλια και οπωροφόρα δέντρα, ανάμεσα στα οποία ο ίδιος ξεκουραζόταν και σήμερα διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση με μεγάλη αγάπη. Εδώ έρχεται πολύς κόσμος - φοιτητές που κάνουν προσευχή για να έχουν επιτυχία στις εξετάσεις, οι ερωτευμένοι για αγάπη, οι άρρωστοι για να θεραπευθούν. Δεν υπάρχει άτομο, που να έχει περάσει από κει και να μην αισθανθεί κάτι το ιδιαίτερο".

Εκεί βρίσκαται και ο τάφος του Πέταρ Ντάνοφ και σύμφωνα με την Γκάλια Γκεράσιμοβα ο κήπος είναι ως ναός στον οποίο αισθάνεται κανείς την παρουσία του Δασκάλου. "Νομίζω ότι αυτό το μέρος είναι πραγματικά μαγικό", λέει η Σοφία Ζλάτεβα η οποία συχνά έρχεται εδώ. "Όταν βρίσκομαι εδώ, νιώθω την έμπνευση που με γεμίζει με αγνότητα. Εδώ μπορείτε να ακούσετε την σιωπή, τον ρυθμό της καρδιάς και να αισθανθείτε την ομορφιά της ψυχής εξαιτίας της ενέργειας του Δασκάλου - ζωντανή, καθαρή και τέλεια".