Οι κάτοικοι του Μπρασλιάν ακόμη θυμούνται τα χρόνια, όταν το χωριό ήταν γεμάτο ζωή, ενώ το ντόπιο σχολείο δύσκολα χωρούσε τα παιδιά απ' όλη την περιοχή. Τώρα εδώ μένουν όχι περισσότερα από 50 άτομα. Το καλοκαίρι, όμως, ο πληθυσμός του χωριού αυξάνεται λόγω των ιδιοκτητών εξοχικών και τυχαίων τουριστών.

Στις αρχές του 20ου αιώνα το χωριό στο βουνό Στράντζα αποτελεί μέρος των αγώνων για απελευθέρωση αυτού του μέρους των Βαλκανίων από τον οθωμανικό ζυγό. Οι ντόπιοι ακόμη διηγούνται διάφορες ιστορίες γύρω από τον αγώνα αυτό.



Στην σύγχρονη εποχή το χωριό κατέχει πραγματικό αρχιτεκτονικό θησαυρό – πάνω από 80 αυθεντικά σπίτια ηλικίας άνω των 200 χρονών. Δεν είναι τυχαίο, ότι κηρύχθηκε αρχιτεκτονική προστατευόμενη ζώνη. Ένα από τα σπίτια αυτά μετατράπηκε σε εθνογραφικό μουσείο. Στην είσοδό του μας δέχεται η έφορος Μαρούλκα Κιριάζοβα, η οποία μας μιλά για τις λεπτομέρειες της ντόπιας οικοδόμησης. Αποδείχνεται, ότι τα περισσότερα από τα διώροφα σπίτια, που είναι γερά εδώ και αιώνες, οικοδομήθηκαν χωρίς θεμέλια μέσα στη γη.

Το ιδιαίτερο σ' αυτά τα κτήρια είναι, ότι στα πέτρινα ντουβάρια σε κάθε 50-60 εκατοστά έχουν τεθεί ξύλινα δοκάρια, εξηγεί η Μαρούλκα. Ο κάτω όροφος προορίζεται για τα ζώα, ενώ ο πάνω – για τους ανθρώπους. Από έξω η επένδυση είναι από δρύινες σανίδες. Αυτά τα κτήρια είναι ηλικίας άνω των 300 χρονών.

Περιεργαζόμαστε με περιέργεια τον δεύτερο όροφο, στο οποίο υπάρχει εθνογραφική συλλογή με τυπική εστία στον τοίχο και κάτι περίεργο – τουαλέτα στο μπαλκόνι. Αποτελεί μια κανονική τρύπα στο ξύλινο πάτωμα.

Και άλλο παλιό κτίριο, το λεγόμενο σπίτι του Μπάλιου, μετατράπηκε σε μουσείο, ενώ στην αυλή του ειδικά για τους τουρίστες γίνονται τα λεγόμενα νυχτέρια. Μερικές γιαγιάδες, οι οποίες φορούν παραδοσιακές ενδυμασίες, κάθονται σε καρεκλάκια, τραγουδούν τραγούδια από την περιοχή του βουνού Στράντζα και δουλεύουν – ράβουν, πλέκουν και κάνουν άλλες εργασίες, τις οποίες έχουν μάθει από τις μητέρες τους.



Στα απότομα δρομάκια του χωριού Μπρασλιάν βλέπουμε ομάδα Γάλλων, ενώ λίγο πιο κάτω κοπάδι αλόγων, που έχουν αφεθεί ελεύθερα να βοσκούν στην πλατεία. Ενώ στην πλατεία βρίσκεται ο ναός του Αγίου Δημητρίου, που οικοδομήθηκε κάτω από το επίπεδο της γης. Το σχολείο στα πλαίσια της εκκλησίας επίσης έχει μετατραπεί σε τουριστική ατραξιόν. Εδώ εκπαιδεύονταν αγόρια ηλικίας 12-13 χρονών. Τα αγόρια κάθονταν στο πάτωμα και αντί για τετράδια χρησιμοποιούσαν κέρινες πλάκες.

Στην περιοχή υπάρχουν αρκετές δυνατότητες για διανυκτέρευση. Στα ντόπια ενοικιαζόμενα σπίτια μπορείς να απολαύσεις σπιτική θαλπωρή και νόστιμα χωριάτικα φαγητά. Κάνε βόλτα στο χωριό, κοίταξε τις βυθισμένες σε πράσινο αυλές, τα μικρά παραδοσιακά σπιτάκια, που λες και έχουν ζωγραφιστεί από παιδικό χεράκι και απόλαυσε όλη αυτήν την γνήσια ομορφιά, με την οποία το χωριό Μπρασλιάν γίνεται μία από τις πιο μαγνητικές γονίες της Βουλγαρίας.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα
Φωτογραφίες: Βενέτα Νικόλοβα