Ας πάμε πίσω στο χρόνο για να θυμηθούμε τον "ακαταμάχητο επαναστάτη και αλλόκοτο άνθρωπο" Τρύφων Κούνεφ, ο οποίος έγινε γνωστός με τα δημοσιεύματα του στον Τύπο, αφιερωμένα στην περίοδο μετά το φιλοσοβιετικό πραξικόπημα της 9ης Σεπτεμβρίου 1944.

Για τα άρθρα και τις επιφυλλίδες του, ένας από τους πιο διάσημους Βούλγαρους χιουμορίστες και συγγραφείς του πρώτου ήμισυ του 20ου αιώνα, Τρύφων Κούνεφ φυλακίστηκε πριν και μετά τις 9 Σεπτεμβρίου. Η καταδίωξη για την δραστηριότητα του τον αναγκάζει να χρησιμοποιήσει πολλά ψευδώνυμα με τα οποία γελοιοποιεί την βουλγαρική πολιτική τάξη.

Γεννήθηκε στο χωριό Άγκλεν, σε μια οικογένεια εύπορου αγρότη, τα παιδιά του οποίου τελείωσαν πανεπιστήμια. Ο Τρύφων είναι δικηγόρος, άλλα πρώτα δούλεψε ως δάσκαλος στο χωριό του και στη συνέχεια στη Σόφια σπούδασε νομικά. Άρχισε να γράφει ποιήματα.

Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε ως δημοσιογράφος, έγραψε και δημοσίευσε ποιητικές συλλογές. Συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913. Μετά το πραξικόπημα της 9ης Ιουνίου 1923 κατέληξε στη φυλακή μαζί με πολλούς άλλους αριστερούς διανοούμενους και αγρότες.

Η επόμενη σύλληψή του ήταν το 1925, μετά την τρομοκρατική επίθεση στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής. Στη συνέχεια, έγινε τακτικός "επισκέπτης" στις φυλακές και τα αστυνομικά τμήματα. Όπως σημειώνει ο Χρήστο Μπραζίτσοφ: "Κανένας Βούλγαρος συγγραφέας δεν έχει φυλακιστείς τόσες φορές!".

Μετά την 9η Σεπτεμβρίου ο Τρύφωνα Κούνεφ έγινε πρόεδρος της Ένωσης Βουλγάρων Συγγραφέων και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Το 1945 εγκαταλείπει και τις δύο θέσεις, αφού προσπαθεί να υπερασπίσει νομικά τους καταδικασμένους κομμουνιστές καλλιτέχνες και συγγραφείς. Συνεχίζει να δημοσιεύει επιφυλλίδες και άρθρα - μια δραστηριότητα για τη οποία έχει καταδικαστεί 5 χρόνια σε φυλακή.

Η καταδίωξη του συνεχίζεται και μετά την απελευθέρωσή του από την φυλακή - μέχρι το θάνατό του το 1954.

Στην επιφυλλίδα του "Γιατί με καταδικάζει ο λογοτέχνης Γκεόργκι Καρασλάβοφ" ο Τρύφων Κούνεφ αφηγείται γιατί βρίσκεται υπό την πίεση της εξουσίας: "Χθες, στην εφημερίδα του Πατριωτικού Μετώπου της Βουλγαρίας εμφανίζεται δοκίμιο του προλεταριακού συγγραφέα Γκεόργκι Καρασλάβοφ, αφιερωμένο σε μένα και την πολιτική μου δραστηριότητα. Ο Καρασλάβοφ δεν είναι ο πρώτος από τους κομμουνιστές συγγραφείς που με κακοποιεί λεκτικά.
Τώρα το ερώτημα - γιατί με κακοποιούν λεκτικά οι συγγραφείς, οι άτυχοι συντάκτες της λεκτικής παράστασης; Μα φυσικά επειδή έχουν λάβει εντολή από τους αφέντες τους. Γιατί είναι απαραίτητο για τους χαρακτήρες του Ντοστογιέφσκι του μυθιστορήματός του "Οι δαιμονισμένοι", που εμφανίστηκαν στις βουλγαρικές συνθήκες, να με ταπεινώσουν μπροστά στους Βούλγαρους αναγνώστες και την κοινωνίας μας; Είναι απλό - γιατί έστω και στην τελευταία σειρά του μετώπου, αγωνίζομαι για την ελευθερία του βουλγαρικού λαού και την ευημερία του. Επειδή είμαι ένας σύντροφος αυτών των γενναίων και ανιδιοτελών πολιτικών, που περιφρονούσαν τις υπουργικές θέσεις - την δύναμη, την ευημερία και την ασφαλή ζωή των πολιτικών με προβατίσια ψυχή".