Τα βιβλία του Γιορτνάν Ραντίτσκοφ είναι μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες, μπορείτε να τα βρείτε από την γενέτειρα του – το χωριό Καλιμάνιτσα στη βορειοδυτική Βουλγαρία έως το Παρίσι, από την Πράγα έως τη Σιβηρία , από το Πεκίνο έως την Στοκχόλμη.

Η κριτική και προς το παρόν επίμονα προσπαθεί να ερμηνεύσει τα διδάγματά του, να αποκωδικοποιήσει την απίθανη φαντασία και τη μαγεία του.

Ο Γιορτνάν Ραντίστκοφ ήταν όχι μόνο υπέροχος αφηγητής, αλλά και θαυμάσιος συνομιλητής. Στις συνεντεύξεις του εντυπωσιάζει με τη δύναμη του λόγου του. Σας προσφέρουμε με περικοπές μία συνέντευξη που έδωσε στη Γιούλια Μπάνοβα .

Από πού μας πλάκωσε αυτή η μοναξιά;
Εμείς την έχουμε στον εαυτό μας. Δεν μας έχει πλακώσει, δεν έπεσε από τον ουρανό. Εμείς την φέρουμε μέσα μας και ορισμένες φορές μόνη της φουντώνει μέσα και απλώνεται.

Και ποια η θεραπεία;
Θεραπεία για την μοναξιά υπάρχει, φυσικά. Άνθρωπος δεν πρέπει να μένει μόνος. Πρέπει να στραφεί προς τους ομοειδείς του. Δεν είναι αδέρφια όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους;

Η απλότητα στα παραδείγματα του Ραντίτσκοφ είναι ευσυνείδητη – ο συγγραφές θέλει να γίνει κατανοητός και τα λόγια του να αγγίξουν περισσότερους αναγνώστες τους, όλο και περισσότερους απ αυτούς που δεν αναγνωρίζουν το Φως.

Επειδή κατά τη γνώμη του όποιος δε συνηδειτοποιεί τη δύναμη της Φύσης είναι ζήτημα εάν θα μπορεί να εκτιμήσει την τέχνη της. "Η τέχνη", έλεγε ο Γιορντάν Ραντίτσκοφ "απ' ανέκαθεν είναι λογομαχία και συναγωνισμός με τη φύση. Επειδή η φύση προκαλεί την ανθρώπινη φαντασία που δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε καμία φυσική εικόνα, και πάντα βλέπει και προσθέτει κάτι από τον εαυτό της. Για να κατοικίσει ακόμα λίγο και να εμπλουτίσει τον κόσμο".

Ο Γιορτνάν Ραντίτσκοφ έχει μία συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο "Ο υπανάπτυχτος καιρός". "Ο καιρός επίσης μπορεί να μην αναπτύσσεται κανονικά, να μην γεννά ιδέες και να μείνει υπανάπτυχτος", λέει ο δημιουργός.

"Τα λόγια γιατρεύουν; Επειδή μπορούν να κάνουν και πολύ κακό...
Θυμάμαι έναν στίχο Αφρικανού ποιητή: "με πέτρες και ξύλα αυτοί μπορούν να με σκοτώσουν, με τα λόγια όμως εγώ δεν μπορώ ούτε να τους πληγώσω". Αυτό μου είχε κάνει τότε τρομερή εντύπωση.

Με τι μπορούμε να βοηθήσουμε στην ψυχή μας; Τι θεραπεία να βρούμε για να παύσει να μας πονά τόσο πολύ;
Πρώτα πρέπει να ξέρουμε που είναι ο πόνος, τι μας πονά. Έχω πει και άλλη φορά ότι είμαστε λαός που έχει μείνει περισσότερο σωματικά και λιγότερο πνευματικά, Και ίσως και εκεί κρύβεται το κλειδί για πολλές αλήθειες για τη ζωή μας.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα