Η παρουσίαση του βιβλίου "Νταν Κόλοφ στην παλαίστρα" του Ντίμο Τόντοροφ μάζεψε ονομαστούς Βουλγάρους παλαιστές, ανάμεσα στους οποίους ο Αλεξάνταρ Τόμοφ – πέντε φορές παγκόσμιος και Ευρωπαίος πρωταθλητής, ο Γκεόργκι Μάρκοφ – ολυμπιονίκης, παγκόσμιος και Ευρωπαίος πρωταθλητής, ο Πέταρ Κίροφ – δύο φορές ολυμπιονίκης, τρεις φορές παγκόσμιος και τέσσερις φορές Ευρωπαίος πρωταθλητής και ο Αρμέν Ναζαριάν – δύο φορές ολυμπιονίκης και τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής.

Σημειώθηκε ότι κατά τα χρόνια της μετάβασης κάποιοι από τους εθνικούς ήρωες ξεχάστηκαν και το βιβλίο "Νταν Κόλοφ στην παλαίστρα" καλύπτει ένα μέρος του κενού αυτού. Το βιβλίο περιέχει την ιστορία για τη ζωή και τις αθλητικές επιδόσεις του ξακουστού Βουλγάρου παλαιστή, αναμνήσεις και δημοσιεύματα από τον Τύπο. Μπροστά στα μάτια μας ζωντανεύει η ιστορία ενός απλού αγοριού από ένα χωριό της Βουλγαρίας, που έφτασε στις παγκόσμιες παλαίστρες.

"Η Βουλγαρία για πρώτη φορά έγινε γνωστή στον κόσμο χάρη στον Νταν Κόλοφ. Μετά την απελευθέρωση της χώρας του 1878, οι επικοινωνίες δεν ήταν ανεπτυγμένες. Οι Μπότεφ και Λέβσκι ήταν γνωστοί στα Βαλκάνια, ενώ ο Νταν Κόλοφ δόξασε τη Βουλγαρία κατά τις δεκαετίες του ’20 και ’30 του 20^ου αιώνα σε πέντε ηπείρους – τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική, την Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική και την Αυστραλία", επεσήμανε ο βιβλιοκριτικός Μαρίν Καντίεφ.

Ο γεννημένος το 1892 στο χωριό Τσανταρλί (σήμερα το χωριό Σέννικ), στην περιοχή του Σεβλίεβο, ο Ντόντσο Κόλεφ Ντάνεφ μόλις 5χρονος έχασε τον πατέρα του. Η μητέρα του αναγκάστηκε να μεγαλώσει μόνη της τα έξι παιδιά της οικογένειας. Λόγω της φτώχειας, μόλις 13χρονος, ο Ντόντσο έφυγε για την Ουγγαρία να βρει δουλειά. Στη Βουδαπέστη ο άνθρωπος για τον οποίο δούλευε, εντυπωσιασμένος από τη δύναμή του, του είπε: "Ο άρτος σου δεν είναι στον κήπο μου" και τον συμβούλεψε να φύγει για την Αμερική. Έτσι ο Ντόντσο Κόλεφ το 1909 βρέθηκε στον Νέο Κόσμο.

Συμμετείχε στην κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής στα Βραχώδη Όρη, δούλευε σε ορυχείο, και στον ελεύθερο χρόνο του είχε αφοσιωθεί στην πάλη. Η επαγγελματική αθλητική σταδιοδρομία του άρχισε αργότερα – το 1917, όταν είναι ήδη 25 χρονών. Μετά από χρόνια "το βαλκανικό λιοντάρι" θα πει: "Έχω πίσω μου πάνω από 1.500 αγώνες με παγκόσμιες δημοσιότητες. Μου προσέφεραν λεφτά για να πέσω, εγώ όμως δεν ξεχνούσα ότι δεν είμαι μόνο ο Ντόντσο από το χωριό Τσανταρλί, αλλά και ότι παρουσιάζω την πατρίδα μου, τη Βουλγαρία. Μου πρότειναν να γίνω Αμερικανός υπήκοος. Τους ευχαρίστησα, αλλά απέρριψα την πρόταση. Για μένα ήταν σαφές – εάν χάσω τη σχέση μου με τη Βουλγαρία, θα χάσω και τη δύναμή του".

Το 1936 πήρε τον ευρωπαϊκό τίτλο και τη διαμαντένια ζώνη από τον Γάλλο Ανρί Ντεγκλάν, με τον οποίο όμως διατήρησε φιλικές σχέσεις. Έτσι ο Νταν Κόλοφ έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος πρωταθλητής πάλης από τη Βουλγαρία. Όταν μετά τον θάνατο του Βουλγάρου παλαιστή, ο Ντεγκλάν επισκέφθηκε τη γενέτειρά του, έγραψε: "Ήταν εξαιρετικός άνθρωπος! Η καλοσύνη, η εγκαρδιότητα και η τιμιότητά του ήταν ανάλογες με τη δύναμή του".

Όταν το 1935 ο Νταν Κόλοφ επέστρεψε στην πατρίδα του με το τρένο από το Παρίσι, στη Σόφια ένα πλήθος ανθρώπων τον υποδέχθηκε σαν είδωλό τους, και ο μεγάλος παλαιστής έκλαψε από τη συγκίνησή του. Παρά την παγκόσμια δόξα ο Ντόντσο παρέμεινε προσγειωμένος άνθρωπος. Τα μεγάλα κέρδη από τις νίκες του δώρισε για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Δώρισε στη Βουλγαρία το πρώτο επιβατικό αεροπλάνο, βοηθούσε φοιτητές, ορφανούς, την Ένωση Τυφλών, καθώς και συγγενείς του. Εξασφάλισε εξοπλισμό για τις προπονήσεις Βουλγάρων παλαιστών σε αίθουσες στη Σόφια και την Μπάνκια. Δεν είναι τυχαίο που ο διακεκριμένος εκπρόσωπος της εθνοψυχολογίας Ιβάν Χατζίσκι έγραψε για τον Νταν Κόλοφ: "Ντρόπιασε πολλούς, παρά το γεγονός που μπορούσε να βάλει τα χρήματά του στην τσέπη".

Ο Νταν Κόλοφ πέθανε το 1940 από φυματίωση στην ηλικία 47 χρονών, αλλά ο θρύλος για τον μεγάλο παλαιστή είναι ζωντανός μέχρι και σήμερα.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα