Το ερώτημα "Ποιος είμαι;" είναι το πρώτο και πιο σημαντικό στον δρόμο ανάπτυξής μας ως προσωπικότητες. Στη Βουλγαρία υπάρχει μια μικρή κοινότητα που βάζει το παρελθόν και την ιστορία της στην πρώτη θέση στην απάντηση της ερώτησης αυτής. Είναι οι Βούλγαροι του Βανάτου.

"Απίστευτα ζεστοί, ειλικρινείς άνθρωποι που θεωρούν τον εαυτό τους λίγο περισσότερα Ευρωπαίους από τους άλλους Βούλγαρους και η ιστορία αποδεικνύει ότι έχουν το δικαίωμα να σκέφτονται έτσι", λέει η συνάδελφός μας από τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία Βενέτα Νικόλοβα, η οποία δημιούργησε το ντοκιμαντέρ "Αναμνήσεις από το Μπαρντάρσκι γκεράν" για το τηλεοπτικό κανάλι "Τουρισμός". Η ταινία είναι αφιερωμένη στο μεγαλύτερο χωριό στη Βουλγαρία με κατοίκους τους Βουλγάρους από το Βανάτο - Μπαρντάρσκι γκεράν (πηγάδι Μπαρντάρσκι). Η ταινία γυρίστηκε για μερικές μέρες το καλοκαίρι του 2014.

ζηλότυπα την γλώσσα και τη μνήμη του γένους, αλλά ταυτόχρονα αλληλεπιδρούν στενά με τους ευρωπαϊκούς και καθολικούς πολιτισμούς. Μετά την απελευθέρωση της Βουλγαρίας το 1878 μερικοί από αυτούς αποφάσισαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Το βουλγαρικό κράτος τους παρέχει δωρεάν γη και τους απαλλάσσει από τους φόρους για μια περίοδο 10 ετών. Οι πρώην μετανάστες εγκαταστάθηκαν στη Βορειοδυτική Βουλγαρία, αλλά προτιμούν να ιδρύσουν αποικία τους, απομονωμένοι από τους άλλους οικισμούς. Έτσι εμφανίζονται πέντε χωριά με κάτοικους τους Βούλγαρους από το Βανάτο . Το χωριό Μπαρντάρσκι γκεράν είναι το μεγαλύτερο από αυτά, ενώ οι ντόπιοι τονίζουν ότι είναι οι κάτοικοι της πρωτεύουσας των Βουλγάρων του Βανάτου".

Μαζί με τους Βούλγαρους αυτούς, κατά τον 19ο αιώνα στο Μπαρντάρσκι γκεράν φθάνουν και οι Γερμανοί καθολικοί από την περιοχή Βανάτο. Ζουν μαζί με τους άλλους σε αυτήν την αποικία, αλλά σε ξεχωριστές γειτονιές. Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί αναγκάστηκαν από τον Χίτλερ να επιστρέψουν στη Γερμανία και έτσι αυτοί που ζούσαν στην Βουλγαρία εγκαταλείπουν το χωριό για πάντα. Σήμερα εκεί μένει μόνο μια Γερμανίδα, ο γερμανικός καθεδρικός ναός καταρρέει, καθώς και το γερμανικό σχολείο. Το χωριό έχει μια μοναδική αρχιτεκτονική. Σχεδιασμένο από Ιταλό αρχιτέκτονα, μετά από πρόσκληση του βασιλιά Φερδινάνδου, στη μέση του πουθενά. Μόνο ένας δρόμος το συνδέει με τον υπόλοιπο κόσμο ή το χωρίζει από αυτόν.

"Ήθελαν να ζουν χωριστά από τους άλλους, επειδή έχουν συνειδητοποιήσει την διαφορετικότητα και την αποκλειστικότητα τους", λέει η Βενέτα Νικόλοβα. "Όπως λέει μια από τους συμμέτοχους στο ντοκιμαντέρ όταν έφτασαν από το Βανάτο εδώ, βρήκαν ανθρώπους, που φορούσαν σαλβάρια και που κάθονται σε τρίποδες καρέκλες, μαζευόταν σε νυχτέρια, ενώ οι Βούλγαροι από το Βανάτο φορούσαν ευρωπαϊκά ρούχα και γιόρταζαν σε αίθουσες με ευρωπαϊκούς χώρους, θεωρώντας τον εαυτό τους Ευρωπαίους για κάτι περισσότερο από τους ντόπιους Βούλγαρους. Και μέχρι σήμερα αυτό το συναίσθημα έχει μείνει. Υποτίθεται ότι οι Βούλγαροι από το Βανάτο πρώτοι έφεραν στην Βουλγαρία τα μοντέρνα κρεβάτια με ελατήρια, την ατμομηχανή, κτλ", λέει η Βενέτα Νικόλοβα.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα
Φωτογραφίες: τηλεοπτικό κανάλι "Τουρισμός" και see.bg