Στις 16 Απριλίου κλείνουν 90 χρόνια από την τρομοκρατική επίθεση στον καθεδρικό ναό της Αγίας Κυριακής στη Σόφια, που είναι μια από τις πιο αιματηρές στην παγκόσμια ιστορία.

Ο Απρίλιος του 1925 αποτελεί τραγική σελίδα της πολιτικής κρίσης που ακολουθεί την ήττα της Βουλγαρίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο προοίμιο των γεγονότων βρίσκουμε τις εσωτερικές συγκρούσεις που συνεχίζονται μετά το 1923 όταν η κυβέρνηση της Αγροτικής Ένωσης είναι καθαιρεμένη με στρατιωτικό πρααξικόπημα, ενώ η απόπειρα εξέγερσης κατά της νέας δεξιάς κυβέρνησης καταστάλθηκε. Το Βουλγάρικο Κομμουνιστικό Κόμμα προσχωρεί με καθυστέρηση στα γεγονότα και υπό την καθοδήγηση της Κομιντέρν, που εκτιμησε εσφαλμένα την κατάσταση. Η κομμουνιστική Εξέγερση του Σεπτέμβρη καταστάλθηκε βίαια. Το Κομμουνιστικό κόμμα ωστόσο συνεχίζει τον ένοπλο αγώνα. 

Την χώρα κυβερνά η δεξιά Δημοκρατική Ομόνοια με επικεφαλή τον Αλεξάντερ Τσανκόφ και ο εμφύλιος πόλεμος διεξάγεται μεταξύ του κρατικού μηχανισμού καταστολής και των τρομοκρατικών επιθέσεων των ανταρτών.

Η αποτυχία της Σεπτεμβριανής εξέγερσης δεν σταματά τον ένοπλο αγώνα των κομμουνιστών που εκείνον τον καιρό αριθμούν περίπου 3.000 άτομα. Η στρατιωτική πτέρυγα του κόμματος με επικεφαλής τον Κώστα Γιάνκοφ δίνει εντολή στον Ατανάς Τοντοβίτσιν να δολοφονήσει τον στρατηγό και βουλευτή Κωνσταντίν Γκεοργκίεφ. Η εκτέλεση πραγματοποιείται στις 14 Απριλίου του 1925 μπροστά στην εκκλησία των Επτά Αγίων και το σχέδιο προβλέπει να ανατιναχθεί πλήθος της πολιτικής ελίτ που θα παραβρεθεί αργότερα στην νεκρώσιμη ακολουθία.

Η αναμνηστική πλάκα στον ναό της Αγίας Κυριακής

Η εξουσία απαντά με μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις. Δολοφονούνται πολλοί άνθρωποι μεταξύ των οποίων αθώοι και καλλιτέχνες που δεν έχουν καμία συμμετοχή στα γεγονότα όπως ο Ιώσηφ Χερμπστ και ο μοντερνιστής ποιητής Γκέο Μίλεφ.

Ας αποτίσουμε φόρο τιμής στα θύματα αυτής της παράλογης βίας συνειδητοποιώντας την διαχρονική ανάγκη για εθνική ενότητα.

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου