Μόνο αυτό το μήνα και μάλιστα σε μια μέρα 13 Μαΐου τρεις άνδρες αυτοκτόνησαν στην Σόφια. Ποια είναι η πραγματική συχνότητα των αυτοκτονιών στην χώρα μας και πως επηρεάζεται από την οικονομική κρίση; Θα δώσουμε τον λόγο στον ιατρό Βλαντιμίρ Νάκοφ.

Σύμφωνα με το βιβλίο «Οι αυτοκτονίες στη Βουλγαρία 2009-2013», του Βλαντιμίρ Νάκοφ και του Τόνι Ντόντσεφ, η χώρα μας βρίσκεται σε μεσαίο για την Ευρώπη και το κόσμο επίπεδο των αυτοκτονιών, αφού 2009-2012 ο αριθμός των προσπαθειών αυτοκτονίας διακυμαίνεται από το 2700 έως 3190 άτομα ετησίως.

Στη Βουλγαρία, ο θάνατος από αυτοκτονία κατά την περίοδο αυτή υπερβαίνει τον αριθμό των θυμάτων από τροχαία ατυχήματα και καταλαμβάνει την όγδοη θέση μεταξύ των αιτιών θανάτου. «Η τάση για την περίοδο αυτή είναι για αύξηση του αριθμού των προσπαθειών και των θανάτων από αυτοκτονία. Το οικονομικό κίνητρο κατέχει την πέμπτη θέση με 5-7% του συνολικού αριθμού των διαφορετικών λόγων.

Περισσότερες φορές ο λόγος που οδηγεί σε αυτοκτονίες είναι οι συγκρούσεις σε μικρό κοινωνικό περιβάλλον, δηλαδή με τους ανθρώπους από το στενό κύκλο», διευκρινίζει ο δρ. Βλαντιμίρ Νάκοφ από τον τομέα «Ψυχική Υγεία» του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Υγείας και Ανάλυσης. Ποιες οι ομάδες αυξημένου κίνδυνου του πληθυσμού;

«Σε κάθε περίπτωση – τα άτομα που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες, είναι ομάδα υψηλού κινδύνου στην οποία ανήκουν οι άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη – υπογραμμίζει ο γιατρός Νάκοφ. – Έχοντας υπόψη τους δημογραφικούς παράγοντες, στους νέους ηλικίας μεταξύ 18 και 35 ετών η αυτοκτονία είναι δεύτερη η τρίτη συχνότερη αιτία θανάτου. Επίσης η θνησιμότητα από αυτοκτονίες είναι σχεδόν το 100% σε άτομα ηλικίας άνω των 70 ετών.»
Οι κάτοικοι των πόλεων ή χωριών στη Βουλγαρία είναι τα πιο ευάλωτα στην αυτοκτονία άτομα ;

«Το 2012 και το 2013, οι περισσότερες προσπάθειες να θέσουν τέρμα στην ζωή τους είναι στα χωριά. Αυτό είναι λογικό, καθώς υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μόνοι, στα απομακρυσμένα μέρη με υποδομή σε κακή κατάσταση και χειρότερη ιατρική περίθαλψη. Σχετικά με την οικονομική κρίση πρέπει να υπογραμμισθεί ότι, κατά την περίοδο 2009 έως 2013, η Βορειοδυτική περιοχή - η φτωχότερη στη Βουλγαρία, δεν είναι η πρώτη όμως όσον αφορά το αριθμό των αυτοκτονιών και των προσπαθειών αυτοκτονίας», προσθέτει ο ιατρός Νάκοφ

Διευκρινίζει ότι, το Απρίλη 2013 εγκρίθηκε το Εθνικό Πρόγραμμα πρόληψης της αυτοκτονίας, μέχρι το 2018. Ας ακούσουμε τι λέει ο ιατρός Νάκοφ για το πρόγραμμα αυτό :

«Ένας από τους σημαντικότερους κοινωνικούς στόχους του προγράμματος είναι η εκπαίδευση των γενικών ιατρών ή οικογενειακών ιατρών για τα συμπτώματα και την διάγνωση της κατάθλιψης και του άγχους, που οδηγούν σε ενέργειες αυτοκτονίας. Αναμένεται να εκπαιδευτούν 2 000 οικογενειακοί ιατροί για τα συμπτώματα και την έγκαιρη ανίχνευση τους, καθώς και την φαρμακευτική αντιμετώπιση, ή εξετάσεις σε ειδικούς για να αξιολογήσουν την ανάγκη μιας τέτοιας θεραπείας».
Έχει όμως το κράτος τους κατάλληλους μηχανισμούς για την πρόληψη της αυτοκτονίας τώρα, όταν το πρόγραμμα έκανε τα πρώτα του βήματα; Τι, ακολουθεί στην πράξη, μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας;

«Οι ψυχιατρικές ασθένειες δεν περιλαμβάνονται στο πακέτο διαγνωστικών και θεραπευτικών μέτρων για την αντιμετώπιση τους. Το πρόβλημα είναι ότι τα ψυχιατρικά τμήματα απλώς δεν υπάρχουν στα γενικά νοσοκομεία» σημειώνει ο συνομιλητής μας.»
Ποια είναι τα συμπτώματα που δείχνουν κατάθλιψη και έτσι μπορούμε να γνωρίσουμε εάν κάποιο άτομο αποφάσισε να θέσει τέρμα στη ζωή του, και χρειάζεται τη βοήθειά μας;

«Η συμπεριφορά των ατόμων, που μπορούν να αλλάξουν ριζικά, προσπαθώντας να περιορίσουν τις επαφές τους . Κάποιοι σε αυτό το σημείο ολοκληρώνουν τις δραστηριότητες που έχουν ξεκινήσει. Τα περισσότερα άτομα λένε ότι έχουν προβλήματα, αναζητούν βοήθεια και συνήθως έχουν επισκεφθεί τον γιατρό τους. Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι δίνουν σήματα προειδοποίησης που θέλουν να θέσουν τέρμα στην ζωή τους»

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα