"Η ανισότητα μεταξύ του ισχυρού και του ασθενούς φίλου δεν είναι επιφανειακό φαινόμενο, που μπορεί να διορθωθεί. Το αίτημα των φεμινιστριών από τη δεκαετία του ’70 του 20^ου αιώνα: "Δώστε μας τον μισό κόσμο, κι εσείς πάρτε το μισό σπίτι" δε χάνει την επικαιρότητά του και σήμερα. Οι νόμοι στον τομέα αυτό τιμωρούν σε ορισμένο βαθμό τις ανοιχτές διακρίσεις, αλλά δεν είναι μόνιμη λύση κατά των προκαταλήψεων απέναντι στις γυναίκες", είπε σε συνέντευξη για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία η κοινωνιολόγος, Εβελίνα Σλάβκοβα.

"Δυστυχώς, αυτή η εικόνα παρατηρείται όχι μόνο στη Βουλγαρία, αλλά και στην ΕΕ", συνεχίζει η Εβελίνα Σλάβκοβα. "Για τον λόγο αυτό πριν από τρία χρόνια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άρχισε συζήτηση για την καθιέρωση ποσοστώσεων για τις γυναίκες. Η φιλοδοξία είναι μέχρι το 2020 στην ΕΕ το 40% των ηγετικών θέσεων να προορίζονται για το γυναικείο φύλο. Μιλάμε για τη συμμετοχή των γυναικών στη διοίκηση δημόσιων επιχειρήσεων. Πρέπει να σημειωθεί ότι η Βουλγαρία, μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία και την Ολλανδία, τάχτηκε κατά των ποσοστώσεων. Θεωρώ ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άνθρωποι, που κατέχουν ηγετικές θέσεις, πρέπει να επιλέγονται με βάση τις ικανότητές τους και όχι το φύλο τους. Παρά το γεγονός αυτό, δεν μπορώ να αρνηθώ τη λογική της πρότασης για την εισαγωγή ποσοστώσεων για τις γυναίκες ως μια προσπάθεια να μειωθεί το τεράστιο χάσμα μεταξύ των ανδρών και των γυναικών στον χώρο εργασίας. Στις αρχές του έτους το γερμανικό κοινοβούλιο ενέκρινε την εισαγωγή ποσόστωσης 30% για γυναίκες στα διοικητικά συμβούλια μεγάλων εταιρειών. Οι εκλογικές ποσοστώσεις έχουν εισαχθεί με επιτυχία στη Γαλλία, την Ισπανία, το Βέλγιο, τη Σλοβενία, την Πορτογαλία και την Πολωνία".

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, στη βουλγαρική κρατική διοίκηση το 73% των εργαζομένων είναι εκπρόσωποι του ασθενούς φύλου, το 30% των δημοτικών συμβούλων και το 11% των δημάρχων επίσης είναι γυναίκες. Στη Βουλγαρία η λέξη "σεξισμός" δεν υπάρχει στο ερμηνευτικό λεξικό μετά το 1990. Ήδη μιλάμε για "διακρίσεις λόγω φύλου". Αφορμή για τον ισχυρισμό αυτό είναι τα αποτελέσματα μιας έρευνας του ιδρύματος "Βουλγαρικό Κέντρο Ερευνών για το φύλο" για τις διακρίσεις λόγω ηλικίας. Σύμφωνα με την έρευνα, οι διακρίσεις λόγω ηλικίας στην αγορά εργασίας ήδη πλήττουν τις γυναίκες πολύ πιο νωρίς – από την ηλικία 40-45 ετών. Από την ηλικία αυτή και πέρα, οι διακρίσεις συνδυάζονται και με άλλα στερεότυπα όπως για παράδειγμα πώς φαίνεται η γυναίκα και κατά πόσο είναι κατάλληλη για ορισμένη εργασία.

Σύμφωνα με την Εβελίνα Σλάβκοβα, άλλο ουσιώδες πρόβλημα ως προς την ανισότητα αυτή είναι η πληρωμή που επηρεάζεται από διάφορα στερεότυπα για το φύλο, από τις διακρίσεις στα συστήματα αξιολόγησης και πληρωμής της εργασίας κ.ά. Ακόμη και να έχουν το ίδιο πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης, οι γυναίκες δε λαμβάνουν την ίδια επαγγελματική αναγνώριση σαν τους άνδρες. Διάφορες έρευνες δείχνουν ότι ο μέσος μισθός των γυναικών είναι χαμηλότερος από την αντίστοιχη αμοιβή των ανδρών.

"Ο μέσος μισθός των γυναικών στη Βουλγαρία είναι κατά 20% χαμηλότερος σε σχέση με την αμοιβή των ανδρών, διευκρινίζει η Εβελίνα. "Στην ΕΕ οι γυναίκες πληρώνονται κατά 16% λιγότερο σε σχέση με τους άνδρες, ανεξάρτητα από το ίσο μορφωτικό επίπεδό τους και την ίση θέση ξεκινήματος στο επάγγελμα. Το 2012 το 83% των νεαρών γυναικών στην ΕΕ έχουν τελειώσει τουλάχιστον μέση εκπαίδευση, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους άνδρες είναι 77,6%. Το μερίδιο των γυναικών ανάμεσα στους πτυχιούχους στην ΕΕ είναι 60%. Αυτό δεν επηρεάζει την πληρωμή. Το μερίδιο των γυναικών που δουλεύουν με μειωμένο ωράριο στην ΕΕ όμως είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο μερίδιο των ανδρών. Και αυτό ασκεί αρνητική επίδραση στη σταδιοδρομία, στα επιδόματα ανεργίας, στη συνταξιοδότηση κλπ. Ανησυχητικά είναι τα στατιστικά στοιχεία ότι οι οικογένειες, η συντήρηση των οποίων εξασφαλίζεται από τις γυναίκες, ζουν αρκετά πιο φτωχά".

Η στάση απέναντι στη γυναίκα στον χώρο εργασίας συχνά μοιάζει σαν "επικίνδυνη επένδυση", επειδή κάθε στιγμή μπορεί να πάρει άδεια μητρότητας και επομένως αποτελεί ενδεχόμενο κίνδυνο για την ομάδα. Η άποψη για τον παραδοσιακό ρόλο της γυναίκας ως μητέρας και συζύγου δεν έχει ξεπεραστεί. Οι απαιτήσεις της σύγχρονης αγοράς σπάνια συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις της οικογένειας, του γάμου και του ρόλου του γονέα. Συχνά θεωρείται ότι για τις γυναίκες ο γάμος ισοδυναμεί με ανάληψη ευθύνης για την οικογένεια και εγκατάλειψη των σχεδίων για επάγγελμα και σταδιοδρομία.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα