Σε ένα γράμμα του ο Τζουζέπε Βέρντι γράφει: "Μη μάθετε τόσο πολύ τον τραγουδιστή να τραγουδά. Αν έχει τον διάβολο στην πλάτη του, ξέρει πώς". Σαν να το είπε για τη Βουλγάρα Γκένα Ντιμιτρόβα – το μεγάλο αστέρι της όπερας, που κατακτά τις παγκόσμιες σκηνές με τη μουσική του Ιταλού συνθέτη.

Το πατρικό σπίτι της μεγάλης τραγουδίστριας στο χωριό Μπεγκλέζ στη βορειοκεντρική Βουλγαρία μοιάζει με σκηνικό κάποιας παράστασης όπερας. Το δρομάκι που βγάζει στο σπίτι είναι στενό και ελίσσεται αριστερά και δεξιά, μέχρι που φτάσει στην κορυφή, απ’ όπου ανοίγεται θέα προς την εκκλησία. Από μικρή η Γκένα τραγουδά στη χορωδία του σχολείου στο Μπεγκλέζ και συμμετέχει σε όλες τις γιορτές και πανηγύρια του χωριού. Παρά το ταλέντο και την επιθυμία της να τραγουδά, ο πατέρας της είναι κατά της αφοσίωσής της στη μουσική. Γι’ αυτό το 1959 μετά την αποφοίτησή της, η κοπέλα δίνει εξετάσεις στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο στο Πλέβεν. Μετά τις εξετάσεις, φεύγει για τη Σόφια να επισκεφθεί την αδελφή της και χρησιμοποιεί την ευκαιρία να δώσει τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Ωδείο (σήμερα Εθνική Μουσική Ακαδημία).

Μπαίνει στο Ωδείο χωρίς καμία μουσική προετοιμασία, διαθέτοντας, όμως, εξαιρετική ακοή και έμφυτη μουσικότητα, και έχει την τύχη να γίνει μέρος της τάξης του καθηγητή Χρήστο Μπράμπαροφ. Ο καθηγητής λέει ότι η Ντιμιτρόβα έχει φωνή που γεννιέται μια φορά στα 100 χρόνια. Μαζί με τον Μπράμπαροφ η Γκένα εξακολουθεί να εργάζεται και όταν αρχίζει δουλειά στη Λυρική Σκηνή της Σόφιας το 1965.

Στο "Χρυσό Αρχείο" της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας φυλάσσεται συνέντευξη του κριτικού μουσικής Μαρίν Μπόντσεφ, στην οποία η Γκένα Ντιμιτρόβα λέει περισσότερα για την περίοδό της στο Ωδείο και για τα πρώτα βήματά της στη μεγάλη σκηνή: "Η σταδιοδρομία μου στη σκηνή όπερας ξεκίνησε στη Βουλγαρία, αφού τελείωσα το Ωδείο. Σ’ αυτή την πρώτη παρουσίασή μου στη σκηνή όμως με οδήγησε πολύ σκληρή εργασία. Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε για πρώτη φορά άκουσα όπερα, αλλά όλα τα μουσικά έργα που άκουγα κατά τη δεκαετία του ’50, με έβαλλαν σε σκέψεις για τη φωνή που είχα. Την ανακάλυψαν οι δάσκαλοί μου στο γυμνάσιο για να ακολουθήσω τον δρόμο της τέχνης όπερας. Δεν μπορώ να πω ότι πολύ εύκολα πετύχαινα όλα, γιατί δεν είχα μουσική προετοιμασία και όταν μπήκα στο Ωδείο ξεκίνησα από το μηδέν".

Το 1970 η Γκένα Ντιμιτρόβα κερδίζει το πρώτο βραβείο του 4^ου Διεθνούς διαγωνισμού όπερας στη Σόφια. Το βραβείο αυτό θεωρείται αρχή της σταδιοδρομίας της γιατί της επιτρέπει να φεύγει για ειδίκευση στην Ιταλία.

Η Γκένα Ντιμιτρόβα αρχίζει τη σταδιοδρομία της με τον Πουτσίνι, με τα έργα του οποίου διαπρέπει στις παγκόσμιες σκηνές όπερας. Ο Βέρντι όμως είναι το σημείο στήριξης σε όλη τη σταδιοδρομία της, σύμφωνα με τα λόγια της ίδιας της τραγουδίστριας. "Έχω τραγουδήσει τα μέρη όλων των ηρωινών του και τις υποδυόμουν ειλικρινά", λέει η ίδια. "Ο Βέρντι είναι συνθέτης που φέρνει όλους τους τραγουδιστές όπερας στην πλάτη του".

Εξαιρετικά προσγειωμένη και ειλικρινής με τους ανθρώπους, έστω και αυτό να μη τους αρέσει πάντοτε, η Γκένα "έχει την καρδιά της στη γλώσσα" και λέει στους μαθητές της τι σκέφτεται για τις ικανότητές τους. Για εκείνη η όπερα είναι ένας ναός, στον οποίο μαθαίνει τη φιλοσοφία της ζωής. Το επιβεβαιώνει και ο ζωγράφος των σκηνικών κοστουμιών της μεγάλης τραγουδίστριας Βασίλ Όπεφ: "Πολλά είναι τα παραδείγματα για την καλοσύνη της προς τους ανθρώπους, προσπαθούσε πάντα να τους βοηθά όπως μπορούσε".

Ο Όπεφ λέει και για τα σκηνικά κοστούμια της Γκένα Ντιμιτρόβα, για τα οποία κανείς δεν πίστευε ότι κατασκευάστηκαν στη Βουλγαρία. Γι’ αυτό μετά από κάθε παράσταση, στην οποία συμμετείχε, εκείνη πάντα ανακοίνωσε το όνομά του. Ήθελε να αποδείξει στον κόσμο ότι είναι Βουλγάρα τραγουδίστρια που εκτιμά υψηλά και σέβεται τον πολιτισμό μας.

Ο Αλεξάνταρ Αμπατζίεφ, συγγραφέας ενός από τα βιβλία για την τραγουδίστρια, λέει περισσότερα για την τελευταία φορά που βγήκε στη σκηνή στις 27 Ιανουαρίου του 2001 με αφορμή την 100^η επέτειο από τον θάνατο του Βέρντι. Τότε ήθελε εκείνη να τελειώσει τη λαμπρή σταδιοδρομία της και την απόφαση αυτή έλαβε πέντε χρόνια νωρίτερα. Από το 1996 μέχρι τον θάνατό της η τραγουδίστρια ασχολείται με διδασκαλία και έχει μαθητές, έστω και εκτός της Εθνικής Μουσικής Ακαδημίας, όπου αρνούνται να οργανώσουν τάξη της, γιατί δεν έχουν ελεύθερο χώρο.

Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις της η Γκένα Ντιμιτρόβα κάνει τον εξής απολογισμό: "Πολλά πράγματα δεν πρόλαβα να κάνω στη ζωή μου, ο Θεός όμως μου έδωσε τόσο μεγάλο ταλέντο, ώστε παρ’ όλες τις δυσκολίες, κατόρθωσα να κρατηθώ επάνω. Η ζωή που έζησα όμως θυσιάστηκε στο όνομα της σταδιοδρομίας μου. Τώρα ονειρεύομαι τη γαλήνη".

Η Γκένα ποτέ δε δέχεται οι κριτικοί να τη συγκρίνουν με άλλες τραγουδίστριες και έλεγε: "Πρέπει να είσαι ο εαυτός σου με όλα που έχεις. Κάθε ταλέντο είναι σαν άστρο που λάμπει με το δικό του φως".

Το αστέρι που κατέκτησε τις σκηνές της Μετροπόλιταν Όπερα στη Νέα Υόρκη, της Αρένα ντι Βερόνα και της Σκάλας του Μιλάνου, ακολουθεί αυτή την αρχή της μέχρι το τέλος της ζωής της – 11 Ιουνίου του 2005, όταν μετά από ογκολογική ασθένεια εγκαταλείπει τον κόσμο μας στην ηλικία 64 χρονών.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα