Η ιστορία που άλλαξε ξαφνικά τη ζωή του Μιχαήλ Χρήστοφ συμβαίνει πριν από δέκα χρόνια περίπου μετά από επεισόδιο με βολταϊκό τόξο. Το 15χρονο αγόρι σαν να επιβίωσε από θαύμα, αλλά έχασε τα δύο χέριά του. Παρά τις δυσκολίες, ο Μιχαήλ μάζεψε δύναμη να συνεχίσει τη ζωή του, αναζήτησε νέο δρόμο και τον βρήκε στον επαγγελματικό αθλητισμό, στο άλμα εις μήκος και στο σπριντ. Στην επιλογή του ρόλο-κλειδί διαδραμάτισε η συνάντησή του με την πρωταθλήτρια δισκοβολίας από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες Στέλα Ένεβα.

Ρωτάμε τον Μιχαήλ Χρήστοφ τι τον βοηθά στις δύσκολες στιγμές του να μην κλειστεί στον εαυτό του;
"Οι περισσότεροι άνθρωποι, δυστυχώς, κλείνονται στον εαυτό τους. Απομονώνονται από τον κόσμο και συγκεντρώνονται στα προβλήματά τους. Στην αρχή βρήκα υποστήριξη από τους γονείς και τους φίλους μου, που ήταν κοντά μου. Ο βασικός παράγοντας να βγω από τη δύσκολη κατάσταση, όμως, ήμουν εγώ ο ίδιος. Είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να συνεχίσω τον αγώνα μου και να δείξω στον κόσμο ότι είναι απεριόριστες οι ανθρώπινες δυνατότητες".

Τελείωσε γυμνάσιο με τους δεύτερους καλύτερους βαθμούς, πέτυχε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος και έγινε δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής. Κέρδισε τον τίτλο "Αξιοπρεπής Βούλγαρος" του 2014. Η αφορμή για τη συνάντησή μας με τον Μιχαήλ ήταν το πρόσφατο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ατόμων με Αναπηρίες στο Κατάρ, στο οποίο, δυστυχώς, ο αθλητής μας πήρε την πέμπτη θέση στο άλμα εις μήκος με αποτέλεσμα 6.57 μέτρων. Έτσι είναι στον αθλητισμό. Ανεξάρτητα από την καλή προετοιμασία, καμιά φορά η νίκη εξαρτάται από τυχαία περιστατικά και ο αληθινός αθλητής είναι εκείνος που όχι μόνο μπορεί να κερδίζει, αλλά και να χάνει με αξιοπρέπεια.

Ιδού το σχόλιο του Μιχαήλ για τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα: "Ο αγώνας ήταν γεμάτος συναισθήματα και απρόβλεπτος. Κάποιοι από τους αντιπάλους μου ήταν νέοι για μένα και αρκετά πιο γεροί. Δεν είμαι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα. Προετοιμαζόμουν πάνω από ενάμιση χρόνο για καλύτερο επίτευγμα. Ο καιρός και η μεγάλη υγρασία στο Κατάρ επηρέασαν το άλμα μου".

Ιδιαίτερο χρώμα στη ζωή του Μιχαήλ προσδίδουν οι προκλήσεις. Συμμετέχει σε αγώνες μαζί με αθλητές χωρίς προβλήματα υγείας. Κάτι παραπάνω: "Όχι μόνο συναγωνίζομαι με γερούς αθλητές, αλλά και τους νικάω και παίρνω μετάλλια από τέτοιους αγώνες. Άλλο όνειρό μου ήταν να αντιμετωπίσω αυτοκίνητο ή μηχανή και να δω μήπως μπορεί ο άνθρωπος να νικήσει το μηχάνημα. Γι’ αυτό συμμετείχα στο πείραμα που ονομάσαμε "Ο Μιχαήλ εναντίον των μηχανών". Τη μηχανή και το αυτοκίνητο οδήγησαν οι καλύτεροι Βούλγαροι στα αθλήματα αυτά – ο Άνγκελ Καρανιότοφ και ο Κρουμ Ντόντσεφ. Προετοιμαζόμουν πολύ χρόνο για τον αγώνα και νίκησα τα οχήματα στην απόσταση 30 μέτρων".

Ο Μιχαήλ Χρήστοφ απευθύνει το εξής μήνυμα στους πολυάριθμους υποστηρικτές του: "Να πιστέψουν στον εαυτό τους. Στη Βουλγαρία παρατηρώ μια κακή τάση – οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και στις ικανότητές τους. Δεν συνειδητοποιούν ότι είναι οι άρχοντες της μοίρας τους. Εγώ, για παράδειγμα, ήθελα να οδηγώ αυτοκίνητο, και τώρα οδηγώ αυτοκίνητο, ήθελα να ασχολούμαι επαγγελματικά με τον αθλητισμό, και τώρα το κάνω. Όλα αυτά τα πράγματα είναι δυνατά χάρη στις προσπάθειες, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας".

Ο νέος άνθρωπος δεν κρύβει το ενδιαφέρον του για την πολιτική. Πριν από έναν χρόνο έκανε βίντεο-προσφώνηση, στην οποία κάλεσε τους βουλευτές να μη δίνουν άδειες υποσχέσεις και να εργάζονται για την ανάπτυξη της χώρας. Τι είναι, κατά τη γνώμη του, ο δρόμος να μετατρέψουμε τη Βουλγαρία σε καλύτερο τόπο να ζει κανείς;
"Έχει μόνο έναν δρόμο – οι άνθρωποι να ενωθούν, να ξυπνήσουν τη συνείδησή τους και να είναι μέρος της διακυβέρνησης της χώρας. Γιατί οι πολιτικοί ξεχνάνε ότι εμείς είμαστε οι εργοδότες τους. Οι πολίτες πρέπει να εκφράζουν τη στάση τους απέναντι στις αποφάσεις που λαμβάνουν οι πολιτικοί και να τους κρατάνε υπεύθυνους για τις ενέργειές τους", θεωρεί ο δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στο άλμα εις μήκος, Μιχαήλ Χρήστοφ.