"Η Βουλγαρία είναι η φτωχότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης" - αυτή η πρόταση συχνά συναντιέται στα δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο για τη Βουλγαρία. Οι αιτίες, που οδήγησαν στην μόνιμη πτώχευση των Βούλγαρων, καθώς και η ενδεχόμενη έξοδος απ' αυτήν την κατάσταση ήταν στο επίκεντρο της προσοχής της διάσκεψης, η οποία οργανώθηκε από το Ινστιτούτο οικονομίας και διεθνών σχέσεων και το γερμανικό ίδρυμα "Φρίντριχ Έμπερτ".

"Η φτώχεια πρέπει να είναι το κύριο θέμα στη δημόσια συζήτηση", δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής, Ιβάιλο Κάλφιν, ο οποίος παρουσίασε την γενική εικόνα της φτώχειας στην Βουλγαρία και τις πολιτικές της κυβέρνησης για την αντιμετώπισή της. Ένας σε πέντε Βούλγαρους ζει σε φτώχεια, ενώ για το 40% των Βουλγάρων υπάρχει κίνδυνος από φτώχεια, δείχνει η ανάλυση του υπουργείου Εργασίας. "Είναι μεγάλης σημασίας οι αιτίες γι' αυτήν την εξέλιξη, επειδή αυτές οδηγούν στις πολιτικές για την καταπολέμηση του προβλήματος", δήλωσε ο κ. Κάλφιν.

"Πρώτα, οι φτωχοί συχνά είναι άνεργοι. Το 50,2% των ανέργων ζουν σε φτώχεια. Υπάρχει σαφής σχέση μεταξύ φτώχειας και ανεργίας. Στην δεύτερη θέση οι φτωχοί είναι παιδιά. Το ποσοστό των παιδιών, που ζουν σε φτώχεια, είναι εξαιρετικά μεγάλο. Στην τρίτη θέση είναι οι ηλικιωμένοι άνω των 65 χρονών, που ζουν μόνοι τους, ενώ μετά έρχονται οι πολύτεκνες οικογένειες με τρία η περισσότερα παιδιά".

Ο Ιβαϊλο Κάλφιν ανέφερε και άλλη μια βασική αιτία για φτώχεια – η χαμηλή εκπαίδευση. Αυτοί είναι οι λόγοι, που καθορίζουν την σχετική πολιτική της κυβέρνησης. "Είναι οφθαλμοφανές, ότι η πιο μόνιμη πολιτική είναι η πρόσβαση στην αγορά εργασίας", συνεχίζει ο υπουργός Εργασίας. "Αυτή η πρόσβαση είναι ιδιαίτερα δύσκολη για μερικές ομάδες – τους νέους έως 29 χρονών, τους ανέργους άνω των 50 χρονών και τα άτομα με ειδικές ανάγκες".

"Το πρόβλημα των ανέργων σε προχωρημένη ηλικία και των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι μεγάλο", αναγνωρίζει ο κ. Κάλφιν, "επειδή το κράτος δεν έχει βρει ακόμη τρόπο να προκαλέσει το ενδιαφέρον των επιχειρήσεων. Όλα τα προγράμματα που λειτουργούν τώρα, συνδέονται με επιδοτούμενη απασχόληση κυρίως στον δημόσιο τομέα και αυτή δεν είναι μόνιμη και αποτελεσματική λύση", σχολιάζει ο υπουργός.

Κριτική άποψη για την πολιτική του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτική εξέφρασε ο Λιούμπεν Τόμεφ, διευθυντής του Ινστιτούτου κοινωνικών και συνδικαλιστικών ερευνών στο πλαίσιο της Συνομοσπονδίας Ανεξάρτητων Συνδικάτων Βουλγαρίας. Κατά την γνώμη του σχεδόν όλες οι αντιλήψεις για αγώνα εναντίων της φτώχειας βασίζονται σε πολιτική, που προσπαθεί να φτάσει τα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα, παραλείποντας ένα άλλο ουσιαστικό παράγοντα: "Το μεγάλο πρόβλημα της Βουλγαρίας είναι, ότι πέρα από την ανισότητα στα εισοδήματα, τα ίδια τα εισοδήματα είναι σε απόλυτα χαμηλά επίπεδα, που δεν επιτρέπουν να φτάσουμε τα απαραίτητα μέσα διαβίωσης και να διαμορφώσουμε μεσαία τάξη στη Βουλγαρία", ισχυρίζεται ο κ. Τόμεφ.

Βάσει υπολογισμών του Ινστιτούτου κοινωνικών και συνδικαλιστικών ερευνών τα μέσα κατά κεφαλήν εισοδήματα ανέρχονται στα δύο τρίτα των απαραίτητων μέσων για την διαβίωση, που είναι 280 ευρώ μηνιαίως. "Μόλις το 20% των νοικοκυριών στη Βουλγαρία υπερβαίνουν αυτό το ποσό", ισχυρίζεται ο Λιούμπεν Τόμεφ.

Αναζητώντας λύσεις ο καθηγητής Γκάντσο Γκάντσεφ από το Ινστιτούτο οικονομίας και διεθνών σχέσεων έδωσε έμφαση στην σχέση μεταξύ της οικονομικής ανάπτυξης και της φτώχειας.

"Η οικονομική αύξηση είναι, που θα έπρεπε να οδηγήσει σε μείωση της φτώχειας", λέει ο καθηγητής Γκάντσεφ. "Είναι πασίγνωστο, ότι όταν η οικονομία αναπτύσσεται καλά, υπάρχουν περισσότερα χρήματα για μισθούς, λιγότερη ανεργία και περισσότερα χρήματα στον δημόσιο προϋπολογισμό, που επιτρέπει στο κράτος να περιορίσει το επίπεδο φτώχειας. Λιγότερο οφθαλμοφανές είναι, ότι υπάρχει και η αντίστροφη εξάρτηση, δηλαδή οι οικονομίες, που χαρακτηρίζονται από χαμηλότερο επίπεδο κοινωνικής δυσαρέσκειας και φτώχειας, αναπτύσσονται γρηγορότερα".

Αν και δεν θίχθηκε τόσο σπουδαία από την οικονομική κρίση στην Ευρώπη, η Βουλγαρία ακόμη δεν μπορεί να αποκατασταθεί και η οικονομική αύξηση είναι ελάχιστη, κάτι, που δεν επιτρέπει και την αύξηση των εισοδημάτων.

Ιδού και οι απόψεις του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής Ιβάϊλο Κάλφιν για την σχετική πολιτική του θεσμού του: "Αυτό, που η κοινωνία μας πρέπει να κάνει, συνδέεται με την εκπαίδευση, με την πρόσβαση σε θέσεις εργασίας και την ένταξη των φτωχών ατόμων και εκείνων, που απειλούνται από φτώχεια, στην αγορά εργασίας", θεωρεί ο κ. Κάλφιν. "Αυτό δεν πρέπει να γίνεται μόνο με επιδοτούμενη απασχόληση, αλλά και με προσπάθειες σε διάφορες σφαίρες όλης της κοινωνίας. Τα κοινωνικά επιδόματα πρέπει να χορηγούνται σε άτομα, που για αντικειμενικούς λόγους δεν έχουν την δυνατότητα να προσχωρήσουν στην αγορά εργασίας. Αυτά είναι τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι ηλικιωμένοι, οι μακροπρόθεσμα άνεργοι και οι νέοι".

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα