Υπάρχουν ξεχασμένα χωριά και μαχαλάδες στη Ροδόπη, όπου θαρρείς ο χρόνος έχει σταματήσει. Ακόμη και οι άνθρωποι είναι άλλοι - ζουν με δέος και ελπίζουν ότι η φύση θα είναι ευνοϊκή γι’ αυτούς και να τους προστατεύει. Η καθημερινή τους ζωή είναι σεμνή, αλλά κάποιος σκέφτηκε και για τις ψυχές τους;

Για τους ανθρώπους στη Ροδόπη θα ταξιδέψει σύντομα βιβλιοθήκη με τροχούς. Το πολύχρωμο τροχόσπιτο με βιβλία θα γυρίζει κυρίως τα μικρά απομακρυσμένα χωριά, όπου δεν υπάρχει χώρος ανάγνωσης. Η ιδέα να κάνει μικρή κινητή βιβλιοθήκη ανήκει στον νέο άνδρα της Ροδόπης Αλαξάνταρ Καρατζόφ - «Εντελώς τυχαία, όπως γεννιούνται τα περισσότερα ωραία πράγματα».

«Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την «περιοδεία» την Ημέρα του Αγίου Γιώργου γιατί είναι μια ωραία μέρα – ανοιξιάτικη και συμβολική», λέει ο Αλεξάνταρ. «Γι’ αυτό θα ήθελα ακριβώς τότε να ξεκινήσει ο γύρος της Βουλγαρίας με ρόδες. Μέχρι τότε θα πρέπει να αγοραστεί και να προσαρμοστεί στις ανάγκες των αναγνωστών τροχόσπιτο, με ράφια για τα βιβλία, καθώς και μια γωνία – μικρό αναγνωστήριο, όπου οι αναγνώστες να φυλλομετρούν τα βιβλία και να τα διαβάζουν επί τόπου για να δανειστεί λογοτεχνία.»

Νέα βιβλία, που κυκλοφορούν στην αγορά, και βουλγαρικά κλασικά θα έχει στο κινητό αναγνωστήριο. Ο Αλεξάνταρ Καρατζόφ ελπίζει πως οι μεγάλοι εκδότες να ανταποκριθούν στο αίτημά του για βοήθεια. Οι πολίτες μπορούν επίσης να δωρίσουν βιβλία, αλλά όχι ως εκκαθάριση της παλιάς βιβλιοθήκης τους.

Ο κάτοικος της Ροδόπης απλώς θέλει να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους με το βιβλίο – μια επικοινωνία με το πνευματικό κόσμο. Και καθώς βρισκόμαστε ανάμεσα στους πιο δυστυχισμένους στον κόσμο, δεν είναι επειδή δεν διαβάζουμε πολύ;

«Υποθέτω ότι ίσως είναι μια από τις αιτίες, αλλά όχι λόγω της απροθυμίας των ανθρώπων να διαβάζουν. Υπάρχουν αρκετά χωριά και μικρές κοινότητες, που ερημώνουν και στις οποίες οι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε δημοτικές ή κοινοτικές βιβλιοθήκες. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι, που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να διαβάζουν, δηλαδή να αγοράζουν βιβλία και πιστεύω ότι αυτό τους έχει κάνει δυσαρεστημένους ανά τα χρόνια ή λιγότερο ευτυχείς» είναι πεπεισμένος ο Αλεξάνταρ.

Για να φθάσει σε περισσότερους ανθρώπους, η βιβλιοθήκη με ρόδες θα περιοδεύσει στις παραμεθόριες περιοχές της Βουλγαρίας. Ξεκινώντας από την οροσειρά της Ροδόπης στα δυτικά, θα περάσετε δίπλα στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και την Σερβία, κατά μήκος του Δούναβη, και την ακτογραμμή της θάλασσας και τελικά θα επιστρέψει στο σημείο εκκίνησης. Όλα αυτά θα γίνουν πραγματικότητα μόνο με τρεις χιλιάδες δολάρια που απαιτούνται για την αγορά και τον εξοπλισμό του τροχόσπιτου. Και παρόλο που μέχρι στιγμής έχουν δωριστεί το μόνο 13% από αυτούς, η ιδέα απολαμβάνει μεγάλη δημοτικότητα και ο Αλεξάνταρ είναι αισιόδοξος ότι θα μαζέψει το ποσό.

Σε γενικές γραμμές ό, τι και να κάνει, είναι σε άμεση σχέση με το βουνό - «εκεί η Γη και το Διάστημα επικοινωνούν μεταξύ τους». «Την σχέση μου με την Ροδόπη δεν ξέρω εάν να μπορούσα να την εξηγήσω ή μόνο εγώ την αντιλαμβάνομαι», μιλά με ενθουσιασμό ο Αλεξάνταρ. «Αυτό είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου η ενέργειά μου και αυτή του γύρω περιβάλλοντος είναι σε αρμονία. Εξηγώ αυτό το συναίσθημα με τη χιλιετή ιστορία του ιερού βουνού, όπως ορισμένοι το αποκαλούν. Πολλά έθνη έχουν περάσει από δω, πολλοί πολιτισμοί, πολλές ενέργειες και όλα αυτά έκανε το μέρος αυτό υπέροχο και γοητευτικό. Το πρώτο πράγμα στους ανθρώπους στη Ροδόπη που με εντυπωσίαζε είναι η οντότητα του αυθεντικού ανθρώπου. Πραγματικά δεν έχω δει τόσο καθαρούς, τόσο γνήσιους ανθρώπους».

Ο Αλεξάνταρ Καρατζόφ αποτελεί μέρος του συλλόγου «Η ξεχασμένη Βουλγαρία», που έχει ως στόχο να ανακαλύπτει και να προωθήσει άγνωστα, αλλά θαυμάσια μέρη στη χώρα μας. Συχνά είναι ένας ορεινός οδηγός ή απλά χαράζει νέες διαδρομές. Και όταν επιστρέψει, από το ταξίδι γράφει στο blog του, περιγράφοντας όχι μόνο την ομορφιά της Βουλγαρίας, αλλά και τις ανθρώπινες ιστορίες, που άγγιξε. Του αρέσει ο κίνδυνος και για το θάρρους του κηρύχθηκε από το δήμο Σμόλιαν «Εθελοντής της χρονιάς».

«Υπάρχει μια ιδιαίτερη συγκίνηση όταν βλέπω την ευγνωμοσύνη στα μάτια των ανθρώπων, που έχω βοηθήσει, αυτό μου δίνει θάρρος για να συνεχίσω. Μερικές φορές ο άνθρωπος ξεχνάει τον εαυτό του, αλλά στη συνέχεια η ικανοποίηση είναι μεγάλη, επειδή συνειδητοποιείς ότι με την δραστηριότητα σου υποστηρίζεις και την ζωή των άλλων γύρω σου».

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα
Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο