Στο πάρκο του βασιλιά Μπορίς στο κέντρο της Σόφιας έλαβε χώρα ένα πολύχρωμο σόου με χαρούμενες φωνές, μαζορέτες, μάγους, χορούς και αγώνες. Παιδιά και γονείς μαζί με τους καλλιτέχνες Ιωάννα Μπούκοβσκα, Λέο Μπιάνκι, Μαριάννα Ιότοβα, Ράλιτσα Μπεζάν και Φίλιπ Αβράμοφ από το ίδρυμα «Τέχνη ζωής» συγκεντρώθηκαν στο όνομα ενός ευγενούς σκοπού – να εντάξουν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες μέσω της άθλησης και της τέχνης. Το Διεθνές Παιδικό Φεστιβάλ «Είστε μέρος από μας» διοργανώνεται με πρωτοβουλία του Συλλόγου Προσαρμοσμένης Φυσικής Δραστηριότητας «Βαλκάνια και Μαύρη Θάλασσα» του οποίου ηγείται ο Σλαβ Πετκόφ που διδάσκει ζούμπα. Στην εκδήλωση η παρουσία του έδινε τόνο στις δραστηριότητες και φρόντισε όλα να συμβούν βάση προγράμματος. Ο κύριος Πετκόφ δήλωσε πως θα ήταν αδύνατον να τα καταφέρει δίχως τη βοήθεια των εθελοντών μεταξύ των οποίων είναι και η Βίλι Αλαξάντροβα, βοηθός προσαρμοσμένης φυσικής δραστηριότητας και άθλησης στην έδρα «Αθλήματα υγρού στίβου» στην Εθνική Ακαδημία Αθλητισμού. Η Βίλι προπονεί εδώ και χρόνια παιδιά με ειδικές ανάγκες και ισχυρίζεται πως ο αθλητισμός είναι ένα εξαιρετικό μέσο που μπορεί να τους αλλάξει τη ζωή.

«Στην Αθλητική Ακαδημία έρχονται παιδιά με ειδικές μαθησιακές ανάγκες για να κολυμπάνε, λέει εκείνη. Σε συνδυασμό με τον χορό και άλλα αθλήματα κάτι τέτοιο είναι πολύ ωφέλιμο για τον ψυχισμό και τη φυσική κατάσταση των παιδιών, για την καλή λειτουργία των συστημάτων του οργανισμού. Το πιο σημαντικό είναι τα παιδιά αυτά να ενταχθούν στο περιβάλλον, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν αρκετά αθλητικά κέντρα για παιδιά με τέτοια προβλήματα. Εμείς ασχολούμαστε με αυτήν τη δραστηριότητα από το 2005 και οργανώνουμε κατασκηνώσεις στο Νεσέμπαρ για παιδιά με ή χωρίς ειδικές ανάγκες κάτι που βοηθά τα μεν να εντάσσονται και τα δε να τα δέχονται».

Ανάμεσα στο κοινό βρίσκεται ο Βαλέρι Μαρίνοφ που μοιράζεται τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικογένειά του. Ο γιός του είναι 19 ετών αλλά έχει αυτισμό. Μέχρι να τον διαγνώσουν αναγκάστηκαν να αλλάξουν μερικούς παιδικούς σταθμούς. Η οικογένεια έχει μεγάλες δυσκολίες αλλά οι γονείς είναι σίγουροι πως ο αθλητισμός έχει καλά αποτελέσματα στις περιπτώσεις των ατόμων με διανοητική καθυστέρηση.

«Το παιδί είχε πολλά προβλήματα, διηγείται ο κύριος Μαρίνοφ. Τον έβγαλαν κουφό γιατί δεν γύριζε όταν τον φώναζαν. Τον διέγνωσαν με αυτισμό όταν ήταν 4 χρονών αλλά ακόμα και τώρα αν και μιλά δυσκολεύεται να εκφραστεί. Πέρσι τελείωσε το βοηθητικό σχολείο αλλά το κράτος απλά «νίπτει τας χείρας του» μ’ αυτόν τον θεσμό. Λένε πως φροντίζουν τα παιδιά και πως τα εκπαιδεύουν αλλά ο γιός μου δεν μπορεί να κρατήσει ούτε πιρούνι, ούτε στυλό, ούτε να γράψει. Ο βαθμός του όμως είναι «λίαν καλώς» στο ενδεικτικό του από την πρώτη τάξη του γυμνασίου. Πριν 5 χρόνια τον ανέλαβε η Βίλι Αλεξάντροβα και η άθληση τον άλλαξε πολύ. Άρχισε να προσανατολίζεται και να συντονίζει τις κινήσεις του, έγινε πιο σίγουρος σε ό,τι κι αν κάνει. Πριν του λέγανε να γονατίσει ή να πηδήξει και δεν καταλάβαινε τι του ζητούσαν. Τώρα του λένε να κολυμπήσει ως την άκρη της πισίνας και το κάνει – ξέρει τι είναι η άκρη της πισίνας. Το παιδί μου άρχισε να αναπτύσσεται και διανοητικά, έγινε πιο κοινωνικός. Δεν φοβάται πια τόσο το άγνωστο. Μιλάει και παίζει με τα άλλα παιδιά κι ας είναι ακόμα οι κινήσεις του πιο αργές».

Εκτός από τον αθλητισμό, ευεργετική επίδραση στα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχει και η μουσική, συμπληρώνει ο κύριος Σλαβ Πετκόφ. Ο ρυθμός είναι παντού γύρω μας και γι’ αυτό η ζούμπα είναι μια επιτυχημένη μέθοδος για την ανάπτυξη αυτών των παιδιών.

«Θεωρώ πως αυτή είναι μια πολύ καλή μέθοδος για να εντάξουμε αυτά τα παιδιά, λέει εκείνος. Εμείς κάνουμε κοινές προπονήσεις για παιδιά με και χωρίς ειδικές ανάγκες. Είναι πολύ σημαντικό όλα τα παιδιά να παίζουν και να αθλούνται μαζί, να μαθαίνουν να είναι ανεκτικά. Μπροστά στα μάτια μας βλέπουμε την ένταξη κι αυτό μας εμπνέει να συνεχίζουμε. Αυτό που χρειάζονται αυτά τα παιδιά είναι κατανόηση και φιλία και εμείς πρέπει να τους τα δώσουμε. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους εθελοντές που δεν είναι καθόλου λίγοι. Αυτήν τη στιγμή όλα τα παιδιά με τα οποία έχουμε ασχοληθεί ξέρουν να τρέχουν, να παίζουν, να αθλούνται και είναι ευτυχισμένα. Αυτή είναι η πορεία που πρέπει να ακολουθούμε».

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: Μιγκλένα Ιβανόβα και προσωπικό αρχείο