Η μαγεία του βουλγαρικού φολκλόρ, παραδόσεων και εθίμων, έκρηξη χρωμάτων – κόκκινου, κίτρινου, πορτοκαλιού, πράσινου, η γοητεία του έρωτα και πολλή χαρούμενη διάθεση. Τέτοιες είναι οι φωτογραφίες του Ασέν Βελίκοφ, που μας παρουσιάζουν τη Βουλγαρία από μια διαφορετική σκοπιά. Στις αρχές του καλοκαιριού οργανώθηκαν εκθέσεις του, που παρουσιάζουν την ομορφιά της Βουλγάρας και της βουλγαρικής εθνικής φορεσιάς στους επισκέπτες της χώρας μας στα αεροδρόμια του Μπουργκάς και της Βάρνας στο πλαίσιο του σχεδίου «Η διαφορετική Βουλγαρία». Το σχέδιο αυτό πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του εκδοτικού οίκου CityInfoGuide. Οι φωτογραφίες του Βελίκοφ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και για διαφήμιση της χώρας μας στα μεγάλα τουριστικά φόρουμ στο εξωτερικό. «Γενικά προσπαθώ να παρουσιάσω τις όμορφες πλευρές της Βουλγαρίας. Βλέπουμε αρκετά δυσάρεστα πράγματα στην τηλεόραση, γι’ αυτό θέλω τα έργα μου να είναι όμορφα», λέει ο Ασέν Βελίκοφ.

Δεν είναι επαγγελματίας φωτογράφος. Από τη Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή «επιβιώνει», κάνοντας τη βασική του δουλειά, ενώ τα Σαββατοκύριακα ξεκουράζεται σωματικά και ψυχικά, γυρίζοντας διάφορα μέρη της Βουλγαρίας και κάνοντας φωτογραφίες. Όταν ήταν φοιτητής ενδιαφερόταν κυρίως για τη φωτογραφία τοπίου, αλλά σε μια στιγμή προσανατολίστηκε στο φολκλόρ.

«Τυχαία βρέθηκα ένα Σάββατο του Λαζάρου σε ένα πανηγύρι στη Μπίστριτσα. Μου άρεσε πολύ ο αέρας, που είχαν οι άνθρωποι. Αργότερα πήγα σε μεγαλύτερο πανηγύρι. Εκεί ο κόσμος πάει απελευθερωμένος, ευτυχισμένος, χαμογελαστός, μακριά από τον θόρυβο της πόλης», λέει ο Ασέν.

Ακριβώς αυτό το πνεύμα ελευθερίας κάνει τις φωτογραφίες του τόσο προκλητικές και εντυπωσιακές. Πώς ο Βελίκοφ κόβει την απόσταση, που υπάρχει μεταξύ του φακού και του αντικειμένου:

«Γίνεται πολύ εύκολα», ομολογεί ο Ασέν Βελίκοφ. – «Την πρώτη φορά βρέθηκα σε ένα ξένο, άγνωστο περιβάλλον. Περίμενα ο κόσμος να εκδηλώσει εχθρότητα, όταν δει φωτογράφο. Αλλά οι άνθρωποι ήταν πολύ χαλαρωμένοι, πολύ χαρούμενοι. Γρήγορα έγινα μέρος της ομάδας τους».

Πώς γεννιέται η εικόνα της διαφορετικής Βουλγαρίας σε έναν κόσμο, που γίνεται όλο και πιο ομοιόμορφο;

«Η μεγαλύτερη αδυναμία μου είναι το πορτραίτο, και ειδικά το αναπάντεχο στιγμιότυπο. Μου αρέσει επίσης να φωτογραφίζω και τις παραδόσεις – την συγκομιδή των τριαντάφυλλων, τα Θεοφάνια, αναπαραστάσεις εθίμων», εξηγεί ο φωτογράφος.

Τώρα τελευταία στη Βουλγαρία είμαστε μάρτυρες πατριωτικού κύματος. Οργανώνονται κάθε λογής πρωτοβουλίες στα κοινωνικά δίκτυα, στόχος των οποίων είναι να θυμηθούμε τις ρίζες μας. Αλλά ο πατριωτισμός δεν είναι μόνο επιστροφή στις ρίζες, είναι επίσης δημιουργία, βλέμμα μπροστά. Τι χρειαζόμαστε, για να προοδεύσουμε;

«Να μην ακουστεί πολύ επαναστατικά, αλλά χρειαζόμαστε ηγέτη πρώτα», λέει ο Ασέν Βελίκοφ. - «Αν πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, το ξύπνημα δεν είναι τόσο εύκολο. Δυστυχώς η γενιά μας ξεγελάστηκε μια φορά στις 10 Νοεμβρίου του 1989. Τώρα για δεύτερη φορά έχουμε ελπίδα για αλλαγή. Αλλά εκείνοι, που απελπίστηκαν, εγκατέλειψαν τη χώρα. Οι βούλγαροι, που μείναμε εδώ, ελπίζουμε η κατάσταση να αλλάξει και κάνουμε όλα τα δυνατά για να γίνει αυτό. Οι άνθρωποι, που ασχολούνται με φολκλόρ, συνεχώς προσπαθούν να ανάψουν τη σπίθα της φιλοπατρίας μέσω διάφορων εκδηλώσεων. Όλο και περισσότερος κόσμος μαζεύεται στις εκδηλώσεις. Για δύο χρόνια μου φαίνεται πως διπλασιάστηκε.»

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα