Η αναρρίχηση είναι πάθος, που για πάντα κυριεύει την καρδιά. Ποιες είναι οι δυνατότητες, που προσφέρουν οι ορεινοί όγκοι στη Βουλγαρία για την άσκηση αυτού του είδους σπορ; Στο θέμα συνομιλούμε με τον μεγάλο βούλγαρο ορειβάτη Νικολάι Πετκόφ. Αρχίζει να ασχολείται με αναρρίχηση το μακρινό 1973, ανέβηκε στις ψηλότερες κορυφές στις 6 από τις 7 ηπείρους και στην Ανταρκτική. Πάτησε στο Έβερεστ το 1984 και άλλη μια φορά το 2004. «Αυτή τη στιγμή η αναρρίχηση σε παγκόσμια κλίμακα αναπτύσσεται πολύ γρήγορα, ιδιαίτερα η αθλητική αναρρίχηση», λέει ο Νικολάι.

«Στη Βουλγαρία υπάρχουν πολλά μέρη για αναρρίχηση, π.χ. οι βράχοι της Βράτσα, το Καρλούκοβο, το Ντριάνοβο, το Βελίκο Τίρνοβο, το Λακάτνικ. Αν και δεν είναι πολύ ψηλά τα βουνά μας, προσφέρουν καλές δυνατότητες και για αλπική αναρρίχηση, συμπεριλαμβανομένου και του χειμώνα. Υπάρχουν δυνατότητες και για αναρρίχηση σε πάγο.»

Οι βράχοι του Λακάτνικ είναι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς για τους αναρριχητές, οι οποίοι επισκέπτονται την περιοχή ακόμη από την δεκαετία του ’30 του 20^ου αιώνα. Ένα εμβληματικό σημείο εκεί είναι η «Φωλιά του αετού» - ένα κόκκινο σπιτάκι στους βράχους, που χωράει τρία άτομα, όπου μπορεί να φτάσει κανείς μόνο με σχοινί. Κατασκευάστηκε το 1938 με ιδέα αναρριχητών, διηγείται ο Νικολάι Πετκόφ.

«Οι βράχοι του Λακάτνικ είναι από τις καλύτερες για αναρρίχηση περιοχές στη Βουλγαρία. Τα τελευταία χρόνια με τις κλιματικές μεταβολές και την άνοδο της θερμοκρασίας το Λακάτνικ έγινε πολύ κατάλληλο για αναρρίχηση ακόμη και τον χειμώνα.»

Γενναιόδωρα είναι προς τους αναρριχητές και τα περίχωρα της Σόφιας:

«Οι βράχοι της Βίτοσα είναι με σχετικά λίγα δρομολόγια. Αλλά για τους αναρριχητές από τη Σόφια και για εκείνους από το εξωτερικό είναι μέρος, στο οποίο οπωσδήποτε πρέπει να πάνε. Εκεί για μισή ώρα μπορούν να κάνουν σχεδόν όλα τα είδης αναρρίχησης.»

Ας δούμε και τις συμβουλές, που δίνει ο Νικολάι Πετκόφ στους αρχαρίους στο άθλημα:

«Οι νέοι ορειβάτες και αναρριχητές πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί τα πρώτα χρόνια. Συχνά λέω στ’ αστεία: «Αν δεν πεθάνεις τα πρώτα τρία χρόνια, μετά γίνεται δυσκολότερο». Αλλά πραγματικά τα λάθη είναι το πρώτο, που οδηγεί σε επεισόδια στην ορειβασία και την αναρρίχηση. Όσο νεότερος και άπειρος είναι κανείς, τόσο πιο πιθανό είναι να κάνει σημαντικό λάθος. Αργότερα μαθαίνεις πολλά και τα ανθρώπινα λάθη απομακρύνονται, αλλά κανείς δεν είναι απόλυτα ασφαλής. Μετά τα λάθη έρχονται και οι αντικειμενικοί κίνδυνοι. Πέτρες, που πέφτουν, έχουν προκαλέσει πολλά δυστυχήματα, γι’ αυτό πρέπει πολύ να προσέχει κανείς και να προστατεύεται.»

Και στο τέλος αξίζει να σημειώσουμε, ότι τον φετινό Αύγουστο η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έλαβε την απόφαση η αναρρίχηση να συμπεριληφθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο το 2020. Ελπίζουμε, ότι μέσω των νεαρών ελπίδων μας σαν τον Πέταρ Ιβανόφ από τη Σόφια, που φέτος κέρδισε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Νέων στην κατηγορία του, και η Βουλγαρία θα λάβει μέρος στον μεγάλο αγώνα για τον χρυσό.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο