Ισχυρή προσωπικότητα, με αίσθηση ατομικότητας, πάντα πρωτότυπος και μερικές φορές ασυνήθιστος ο Πέταρ Πετρόφ-Παρτσέτο /το Κομμάτι/ άγγιξε τις ζωές μερικών γενιών μουσικών. Στις 29 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 85 χρόνια από τη γέννησή του - μια ευκαιρία να υπενθυμίσουμε τον διάσημο κλαρινετίστα, σαξοφωνίστα, δημιουργό και διοργανωτή της Τζαζ Συνάντησης στο Ρούσε. Μόνο επίσημα τον αποκαλούσαν Πέταρ Πετρόφ, αλλιώς τον φώναζαν Πέτιο-Παρτσέτο - έτσι τον γνώρισαν, έτσι για τον ίδιο μιλούν και σήμερα οι φίλοι και οι συνάδελφοί του.

Ο Πέταρ Πετρόφ τελείωσε την εκπαίδευση του στη Βουλγαρία και ειδικεύτηκε στο εξωτερικό. Εργάστηκε ως κλαρινετίστας στη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ρούσε από το 1957 μέχρι να βγει σε σύνταξη. Το 1959 ίδρυσε την πρώτη του τζαζ ορχήστρα και αργότερα το τζαζ κουαρτέτο «Πετρόβι», μιας και όλοι είχαν το ίδιο επώνυμο – Πέταρ Πετρόφ (σαξόφωνο), Πέταρ Πετρόφ-Πετούχα (τρομπέτο), Ζλάτκο Πετρόφ (κοντραμπάσο), Ίλκο Πετρόφ (τύμπανα). Στη συνέχεια ήταν αρχηγός της ορχήστρας «Ρούσε», η οποία δίνει πολλές συναυλίες. Ο Πέταρ Πετρόφ συμμετείχε σε γνωστά φόρουμ στο Μεξικό, τη Ρωσία, την Πολωνία, την Ουγγαρία, την Ινδία, την Ιταλία και άλλες χώρες. Στη γενέτειρά του ακούραστα έπαιζε στο πλαίσιο εκπαιδευτικών προγραμμάτων που παρουσιάζονταν στα σχολεία, τα εργοστάσια... Εμφανιζόταν ως κλαρινετίστας, ως σαξοφωνίστας και ως λέκτορας. Οι μουσικοί τον εκτιμούσαν για την άρρηκτη σχέση του με τη σκηνή και για τον ενθουσιασμό του ως διοργανωτή και σχεδόν φανατικό υποστηρικτή των βουλγάρων μουσικών. Το έκανε με τα ενδιαφέροντα προγράμματα που προσέφερε το Τζαζ κλαμπ, που ίδρυσε ο ίδιος στο Ρούσε. Όπως και με το ετήσιο τζαζ φεστιβάλ που ιδρύθηκε το 1977. Έλεγε ότι τουλάχιστον τέσσερις γενιές αγόρια και κορίτσια βρήκαν τον δρόμο τους χάρη και σ’ αυτά τα φόρουμ. Με υπερηφάνεια μιλούσε για τους διάσημους  ερμηνευτές που χειροκροτούσε το κοινό του Ρούσε στην αρχή της καριέρας τους - Γιλντίζ Ιμπραχίμοβα, Τεοντόσι Σπάσοφ, Καμέλια Τόντοροβα, Αντόνι Ντόντσεφ, ο γιος του Μπόρις Πετρόφ και άλλους. Η τελευταία έκδοση του φεστιβάλ, το οποίο οργάνωσε ήταν τον Νοέμβριο του 2012. Δυο μήνες αργότερα απεβίωσε - στις 24 Ιανουαρίου του 2013. Σε συνέντευξή του για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία από το 2006 ο ίδιος είπε τα εξής:

Το πιο σημαντικό πράγμα για μένα είναι η καθημερινότητα, δηλαδή η συναυλιακή μου δραστηριότητα. Από τη μία, είναι καλή για τους μουσικούς, από την άλλη – ανταποκρίνεται στο ενδιαφέρον του κοινού. Είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες στον Δήμο Ρούσε, ο οποίος, παρά τις οικονομικές δυσκολίες, μας βοηθά να δίνουμε τακτικά συναυλίες στο Τζαζ κλαμπ και να διοργανώνουμε το φεστιβάλ. Το Τζαζ κλαμπ δημιουργήθηκε πριν πάνω από τρεις δεκαετίες. Είναι ένα πολιτιστικό κέντρο, εστία, που διασκορπίζει φως και πνευματικότητα. Έρχονται συγγραφείς, ποιητές, διανοούμενοι. Προσκαλούμε συνεχώς νέους βουλγάρους ερμηνευτές - σολίστες της Big Band της ΒΕΡ. Οι πρώτοι συμμετέχοντες στην αφίσα του Τζαζ κλαμπ και στο φεστιβάλ είναι ήδη συνταξιούχοι. Πολλές γενιές έχουν βρει τον δρόμο τους, τη χαρά, την ικανοποίηση και την ευχαρίστηση από τη μουσική. Αλλά παράλληλα με τη σκηνή, η εκπαίδευση είναι πολύ σημαντική. Αυτό έλεγα πάντα στον γιο μου Μπόρις και σε όλους τους νέους μουσικούς - η τέχνη ξεκινά όπου τελειώνει η μαθητεία. Παιδική μουσική σχολή, Μουσικό Σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης, Μουσική Ακαδημία - αυτός είναι ο δρόμος... Και στη συνέχεια, αν σε έχει φιλήσει ο Θεός, θα είσαι τυχερός για να κάνεις κάτι.

Σήμερα το Τζαζ κλαμπ συνεχίζει τη δραστηριότητά του, το φεστιβάλ - επίσης. Ο γιος του, Μπορίς Πετρόφ–Παρτσέτο είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του φόρουμ. Ο ίδιος και μερικοί παράγοντες στο χώρο του πολιτισμού στο Ρούσε δημιούργησαν ένα ίδρυμα, που φέρει το όνομα του Πέταρ Πετρόφ.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα