«Το σχολείο σαν κέντρο της κοινότητας» είναι ένα ενδιαφέρον σχέδιο του κινήματος πολιτών «Εθνικό Δίκτυο για τα Παιδιά», που πραγματοποιείται στο σχολείο μέσης εκπαίδευσης «Χρίστο Μπότεφ» της πόλης Κουμπράτ. Η ιδέα αποσκοπεί στην εξέλιξη του σχολείου σαν κέντρο που δημιουργεί, διατηρεί και συνδέει την κοινότητα των μαθητών, δασκάλων, γονέων και άλλων συμμέτοχων στην κοινωνική ζωή της πόλης. Στόχος του προγράμματος είναι η επιτυχής εφαρμογή του πρότυπου community school σε 33 σχολεία σε όλη τη Βουλγαρία.

Στο σχολείο «Χρίστο Μπότεφ» διοργανώνονται διάφορες πρωτοβουλίες με τη βοήθεια της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Εκβιλίμπριουμ» από την πόλη Ρούσε.

Ο βασικός στόχος μας είναι η μεγαλύτερη συμμετοχή των γονέων στη σχολική ζωή με βοήθεια του μη κυβερνητικού τομέα, για καλύτερες σχέσεις με την ντόπια κοινότητα και καλύτερη σχολική ατμόσφαιρα, λέει η κα Νουρσέν Χαλίλοβα, δασκάλα στη βασική εκπαίδευση, και αναφέρει ορισμένες από τις δραστηριότητες:

Ατελιέ για γονείς – «Ξέρει η μαμά όσο εμένα;», «Γνωρίζω καλά το παιδί μου;», διασκεδαστικά παιχνίδια, στα οποία συμμετέχουν τα παιδιά και οι γονείς. Διοργανώσαμε και εκπαίδευση για γονείς για θετική γονική συμπεριφορά με θέατρο των σκιών, καθώς και σεμινάριο για γονείς μαθητών πρώτης τάξης με θέμα την ετοιμότητα του παιδιού για το σχολείο. Διοργανώσαμε κα φιλανθρωπική εκδήλωση για παιδιά στο παιδικό τμήμα του Νοσοκομείου του Κουμπράτ με στόχο της αγορά εξοπλισμού, απαραίτητου για το τμήμα, καθώς και συναντήσεις των παιδιών με ασθενή παιδιά που θεραπεύονται στο τμήμα.

Για τις πρακτικές δραστηριότητες που ενώνουν με επιτυχία την κοινότητα η κα Νουρσέν Χαλίλοβα μας λέει τα εξής:

Οι μεγαλύτεροι μαθητές προκάλεσαν τους γονείς τους με τη συζήτηση «Ξέρει η μαμά όσο εμένα;» σχετικά με το εάν οι γονείς ξέρουν το σχολικό υλικό που τα παιδιά τους μαθαίνουν. Ο δάσκαλος υπέβαλε ερωτήσεις από το υλικό εκμάθησης, ενώ οι γονείς και τα παιδιά, χωρισμένοι σε δύο ομάδες απαντούσαν. Το αποτέλεσμα ήταν 1:1. Ακολούθησε η πρόκληση των γονιών προς τα παιδιά «Θα γνωρίσεις το δικό μου δημιούργημα;». Ένα ευχάριστο παιχνίδι, στο οποίο με λέξεις που τους δόθηκαν οι γονείς έπρεπε να κάνουν αντικείμενα από πλαστελίνη, ενώ τα παιδιά έπρεπε να γνωρίσουν τι είναι. Σε άλλο παιχνίδι οι μάνες με δεμένα τα μάτια έπρεπε να γνωρίσουν τα παιδιά τους, μόνο χαϊδεύοντας τα πρόσωπα τους. Δεν υπήρχε μητέρα που να μη γνωρίσει το παιδί της. Η ημέρα που πέρασαν μαζί παιδιά, γονείς και δάσκαλοι ήταν πολύ διασκεδαστική και εύθυμη και με υποσχέσεις για άλλες παρόμοιες συναντήσεις.

Και εάν τα παιδιά από τις μικρές τάξεις συμμετείχαν με ευχαρίστηση στο «Χαρούμενο εργαστήριο» για να κάνουν στολίδια για το σχολείο, οι μεγαλύτεροι μαθητές είχαν τη συνάντηση με τους γονείς τους με θέμα «Γνωρίζω καλά το παιδί μου;».

Η δασκάλα υπέβαλε στους γονείς ερωτήσεις, προετοιμασμένες από τα παιδιά για ιστορίες από τα πρώτα τους σχολικά χρόνια. Όλοι οι γονείς γνώρισαν την ιστορία του παιδιού τους. Και αυτό ξύπνησε ευχάριστες αναμνήσεις που συμμερίστηκαν με πολύ γέλιο. Στη συνέχεια η δασκάλα κάλεσε τους γονείς να αναγνωρίσουν τα προσόντα, τις ικανότητες και τις επιτεύξεις των παιδιών τους. Και εδώ με δάκρια χαράς και περηφάνιας οι γονείς τα αναγνώρισαν με επιτυχία, μας είπε ακόμα η κα Χαλίλοβα.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα

Φωτογραφίες: σχολείο «Χρίστο Μπότεφ»