Ο πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ ανακοίνωσε ότι η 3η γέφυρα του Δούναβη, η οποία, λόγω της ύπαρξης σιδηροδρομικών γραμμών και στις δύο πλευρές του ποταμού, θα συνδέει την βουλγαρική πόλη Σβιστόβ με την ρουμανική πόλη Ζίμνικ. Σύμφωνα με τον καθηγητή Μαρίν Ρούσεφ, λέκτορα για την αειφόρο ανάπτυξη και το γεωοικονομικό στοιχείο στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας, η ρουμανική θέση σχετικά με τη στρατηγική για το Δούναβη και τις μεταφορές έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στη διαμόρφωση της κοινής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό είναι φυσικό λόγω της τριπλάσιας εδαφικής, δημογραφικής και οικονομικής δυνατότητας της Ρουμανίας. Εκτός αυτού, το μήκος των ρουμανικών οχθών του Δούναβη ξεπερνά τα 1000 χιλιόμετρα, ενώ των βουλγαρικών μόνο 470 χιλιόμετρα. Σημαντικό μέρος του ποταμού και του δέλτα του Δούναβη ανήκουν μόνο στη Ρουμανία, όπου υπάρχουν ήδη 3 γέφυρες και έχει προγραμματιστεί η κατασκευή δύο ακόμα. Ωστόσο, σύμφωνα με τον καθηγητή, θα ήταν πιο κερδοφόρο για τη Βουλγαρία αν η τρίτη γέφυρα ήταν μεταξύ της βουλγαρικής πόλης Σιλίστρα και της Ρουμανικής Καλαράς. Σύμφωνα με τον ίδιο, η επιλογή μιας τοποθεσίας δυτικά της βουλγαρικής πόλης Ρούσε, όπου βρίσκεται η πρώτη γέφυρα μεταξύ των δύο χωρών, σημαίνει πλήρη απουσία χωρικής ανάλυσης και εκτίμησης των επιπτώσεων που μπορεί να έχει αυτή η τρίτη υποδομή.

Ανησυχώ πολύ διότι δεν αρκεί να χρησιμοποιηθούν οι μαθηματικοί, οι οποίοι μπορούν να βρουν λύση σε ό, τι αφορά στο μεταφορικό ζήτημα ή μόνο οι πολιτικοί, λέει ο καθηγητής Μαρίν Ρούσεφ. Θα ήθελα να μάθω αν πήραν θέση, για το θέμα αυτό, οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη διεπιστημονική επιστήμη, όπως η περιφερειακή πολιτική, η οικονομική γεωγραφία, η γεωγραφία σχετικά με την προσβασιμότητα στις μεταφορές, η αποδοτικότητα των μεταφορών κλπ.

Η αποδοτικότητα της κατασκευής γέφυρας δεν υπολογίζεται μόνο από τους οικονομικούς δείκτες και τα χιλιόμετρα, τη γεωγραφική προσβασιμότητα, την προσβασιμότητα στις μεταφορές, υποστηρίζει κατηγορηματικά ο καθηγητής.

Πρόκειται για την πολιτιστική και την εθνική προσβασιμότητα. Οι μεγάλες ελπίδες των θέρετρων της Μαύρης Θάλασσας είναι να βρουν εποχιακούς εργάτες με την χαρούμενη, υποθετική, προοπτική ότι σε κάποιους απ’ αυτούς θα αρέσει ο τόπος και θα εγκατασταθούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και θα λύσουν, εν μέρει τουλάχιστον, τα δημογραφικά προβλήματα της Βουλγαρίας. Κατά την εξέταση του ζητήματος, έγιναν πολλές συγκρίσεις με την περιοχή του Βίντιν, (στη Βορειοδυτική Βουλγαρία, όπου χτίστηκε η δεύτερη γέφυρα μεταξύ Βουλγαρίας και Ρουμανίας σ.σ.), καθώς η γέφυρα συνδέει νοητά τις παλιές βουλγαρικές εθνοτικές κοινότητες στο Μπανάτ. Εδώ πρέπει να αναζητήσουμε μια τέτοια παραλλαγή στην Ουκρανία και τη Μολδαβία. Νομίζω ότι, από αυτήν την άποψη, η κατασκευή της γέφυρας στη Σιλίστρα θα ήταν πιο συμφέρουσα για τη Βουλγαρία.

Η Ρουμανία έχει συμφέρον από την κατασκευή της γέφυρας δυτικά της πόλης Ρούσε, ενώ τη Βουλγαρία τη συμφέρει η ανατολική πλευρά. Παρά τον ανταγωνισμό, γιατί να μην αρχίσει η ταυτόχρονη κατασκευή δύο γεφυρών, οι οποίες θα χρηματοδοτηθούν από τα δύο κράτη;

Φυσικά, θα είναι καλό να κατασκευαστεί, μελλοντικά, και μια τέταρτη γέφυρα. Νομίζω όμως, ότι δεν θα ήταν καλή ιδέα να κατασκευαστούν δύο γέφυρες ταυτόχρονα. Ας μην ξεχνάμε ότι η ανάπτυξη αυτού του θέματος μπορεί να συνεχιστεί και παραπέρα. Μέχρι το Βελιγράδι υπάρχουν 60 γέφυρες. Μετά το Βελιγράδι και μέχρι την Κωστάντζα, υπάρχουν 7. Αυτό σημαίνει ότι στο δυτικό τμήμα του ποταμού υπάρχει μια γέφυρα ανά 20 χιλιόμετρα και στο ανατολικό (από το Βελιγράδι) υπάρχει μια γέφυρα ανά 160 χιλιόμετρα. Είναι, μάλλον, αστείο να υπάρχουν μόνο 7 γέφυρες.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης