Ο ζωγράφος Ντιμίταρ Ντόμπρεβ από το Πλόβντιβ συλλέγει σίδερα για σιδέρωμα εδώ και 45 χρόνια. Βρήκε το πρώτο στα σκουπίδια και έπειτα άρχισε να μαζεύει παλιά που δουλεύουν με κάρβουνο, πιο μοντέρνα ηλεκτρικά, με διάφορα μεγέθη και μια ενδιαφέρουσα διαφορετική ιστορία το καθένα. Μεταξύ τους υπάρχουν και αληθινά έργα τέχνης.

Αυτήν την στιγμή η συλλογή του συμπεριλαμβάνει 680 κομμάτια πολλά από τα οποία έχουν βάσεις και κουτιά. Μην έχοντας πια που να τα κρατάει ο κύριος Ντόμπρεβ τα δώρισε στο Δημοτικό Ινστιτούτο «Παλιό Πλόβντιβ» και αυτήν την στιγμή αυτά «τα μηχανικά επιτεύγματα», που χρονολογούνται από τον 19^ο αιώνα ως τις μέρες μας, εκτίθενται στην «Οικία Χιντλιάν» στην Παλιά πόλη.

Η συλλογή ανανεώνεται και μεγαλώνει συνεχώς και γι’ αυτό υπάρχει ιδέα να δημιουργηθεί ειδικό μουσείο το οποίο να την στεγάσει. Το πιο μεγάλο «Μουσείο Σίδερων Σιδερώματος» στον κόσμο βρίσκεται στην Γαλλία και συμπεριλαμβάνει περίπου 4 000 εκθέματα ενώ στην Γερμανία υπάρχουν κάμποσα παρόμοια μουσεία το καθένα από τα οποία παρουσιάζει εκατοντάδες μοντέλα. Το βουλγάρικο μουσείο θα είναι το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια.

Η συλλογή του Ντιμίταρ Ντόμπρεβ ενέπνευσε τους φίλους του οι οποίοι άρχισαν να του φέρνουν αντί σουβενίρ από τα ταξίδια τους σίδερα που θα μπορούσαν να τραβήξουν το ενδιαφέρον του.

«Στο κομπιούτερ μου έχω έναν φάκελο με τις φωτογραφίες των σίδερων από την συλλογή και την ιστορία τους, λέει ο συλλέκτης. Μεταξύ τους υπάρχει ένα που έχει βάρος 10 κιλά. Κατασκευάστηκε στην Βράτσα σε μια εποχή που τα υφάσματα ήταν πολύ πιο χοντρά και χρειαζόταν βάρος για να ισιώσουν. Όταν ήμουν μικρός, στην γειτονιά μου, κοντά στην αγορά σιτηρών, υπήρχε ένας ράφτης που είχε ένα σίδερο με κάρβουνα το οποίο είχε καμινάδα για την διατήρηση της κυκλοφορίας του αέρα έτσι ώστε τα κάρβουνα να καίγονται καλύτερα και λειτουργούσε με ειδικές βαλβίδες. Έχω τέτοια σίδερα και αξίζει να τα δείτε γιατί δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Έχω και σίδερα από την Ευρώπη και την Αμερική που καίνε οινόπνευμα και υγραέριο τα οποία είναι καλύτερα από αυτά με το κάρβουνο γιατί δεν λερώνουν τα ρούχα. Υπάρχουν και σίδερα που λειτουργούν με τμήματα τα οποία θερμαίνονται ξεχωριστά σε σόμπες  και τοποθετούνται μέσα στο σίδερο μετά».

Στις αρχές του 20ού αιώνα στις αγορές του κόσμου αρχίζουν να εμφανίζονται και ηλεκτρικά σίδερα.

«Τα πρώτα σίδερα τέτοιου είδους λειτουργούσαν με 120, 150 και 220 βολτ, λέει ο κύριος Ντόμπρεβ. Δεν είναι όμως όλα τα σίδερα της συλλογής χρηστικά, έχω και σίδερα από πορσελάνη με όμορφη διακόσμηση τα οποία χρησιμοποιούσαν οι κυρίες σαν κοσμηματοθήκες».

Τρία από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της συλλογής έχουν ρωμαϊκά στοιχεία. Τα δυο πάνε μαζί και απεικονίζουν τον Ρώμο και τον Ρωμύλο ενώ το τρίτο έχει στο χερούλι απεικόνιση της θεάς Βέστα (Εστίας). Το παλαιότερο έκθεμα της συλλογής αυτής χρονολογείται από το 1880-90 και κατασκευάστηκε σε ένα εργοστάσιο όπλων του Μπίρμινχαμ στην Αγγλία. Στην Βουλγαρία σίδερα σιδερώματος κατασκευάζονταν στο Πλόβντιβ, την Βάρνα, την Βράτσα, το Σεβλίεβο και στο στρατιωτικό εργοστάσιο «Αρσενάλ» στο Καζανλάκ.

Κείμενο: Νέλι Παναγιώτοβα

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα