Η Βουλγαρία διαθέτει ένα τεράστιο αποθεματικό για την αγορά εργασίας που ξεπερνά τις 200 χιλιάδες ανενεργά άτομα. Προτεραιότητα της βουλγαρικής κυβέρνησης θα είναι η δραστηριοποίηση αυτής της τεράστιας ομάδας και η αύξηση της απασχόλησης των ατόμων με αναπηρίες, δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής Λάζαρ Λάζαροφ, στην ομιλία του σε συνέδριο σχετικά με αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής απασχόλησης που εφαρμόστηκε.

"Οι ανενεργοί βούλγαροι, που δεν σπουδάζουν ούτε εργάζονται, είναι εκείνοι στους οποίους στρέφεται η οικονομία μας, αφού το επίσημο ποσοστό των ανέργων είναι ήδη πολύ χαμηλό - περίπου 5% για όλη τη χώρα, ενώ σε περιοχές όπως η Σόφια φτάνει μόλις στο 2% -2,5%, σχολίασε ο Αντριάν Νικόλοφ του Ινστιτούτου Οικονομίας της Αγοράς (ΙΟΑ) σε συνέντευξή του στο Ράδιο Βουλγαρία της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες των νέων για το ύψος των αμοιβών τους, έχουν αντίκτυπο στην ένταξή τους στην αγορά εργασίας:

"Δεν υπάρχουν αντιπροσωπευτικές έρευνες, εθνικού επιπέδου, που να αξιολογούν τις προσδοκίες των νέων  και γι’ αυτό απευθυνθήκαμε στα, κατά τόπους, γραφεία απασχόλησης και τους εργοδότες. Σύμφωνα με αυτούς, οι περισσότεροι νέοι αντιμετωπίζουν την πρώτη τους δουλειά με μη ρεαλιστικές προσδοκίες αμοιβής, σε σύγκριση με τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους. Φυσικά, αυτός είναι μόνο ένας από τους παράγοντες που κρατούν τους νέους έξω από την αγορά εργασίας, αλλά θα πρέπει, επίσης, να αναφέρουμε και την αδράνεια της αγοράς εργασίας σε ότι αφορά στις ικανότητές τους. Υπάρχουν άτομα που έχουν ολοκληρώσει κάποια ανώτερη ή επαγγελματική εκπαίδευση, οι οποίοι στη συνέχεια δεν μπορούν να βρουν μια εργασία η οποία ανταποκρίνεται στην εκπαίδευσή τους. Άλλοι εργάζονται στο εξωτερικό, στη συνέχεια επιστρέφουν στη Βουλγαρία και ζουν με τα χρήματα που κερδίζουν εκεί. Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα των στατιστικών μας, επειδή είναι πολύ δύσκολο να το θεωρήσουμε ως φαινόμενο. "

Αυτοί που παραμένουν, εντελώς, εκτός της αγοράς εργασίας και του εκπαιδευτικού συστήματος, είναι κατά κύριο λόγο άτομα που ανήκουν στις εθνικές μειονότητες, γυναίκες και άτομα που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές, σύμφωνα με την κατηγορηματική άποψη του Αντριάν Νικόλοφ.

Αναφερόμενος στα προγράμματα εκπαίδευσης και επανεκπαίδευσης του προσωπικού και την αύξηση της ένταξης των νέων στην αγορά εργασίας, διευκρίνισε:

"Υπάρχουν αρκετά προγράμματα που έχουν καλά αποτελέσματα. Σε μερικές περιοχές, υπάρχουν οι λεγόμενοι "διαμεσολαβητές ρομά" που έχουν αποδείξει την ικανότητά τους να ενεργοποιούν νέους ρομά και να τους πείθουν να συμμετάσχουν σε κάποια μορφή απασχόλησης. Μέχρι τώρα, όμως, τα προγράμματα αυτά έχουν πολύ μικρά περιθώρια και ελάχιστοι εργάζονται σε αυτά. Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα, από την άποψη αυτή, είναι η έλλειψη επιχορηγούμενης κατάρτισης, καθώς ορισμένα από τα προγράμματα επικεντρώνονται στην επιδοτούμενη απασχόληση, αλλά όχι και στην απόκτηση των βασικών δεξιοτήτων που απαιτούνται για την επανεκπαίδευση των ατόμων. Μια μεγάλη ομάδα που, παραδοσιακά, παραμένει εκτός της αγοράς εργασίας είναι τα άτομα με αναπηρίες κι αυτό διότι οι περισσότερες θέσεις εργασίας είναι ακατάλληλες για αυτά. Πρέπει να γίνει κάτι για την ενεργό συμμετοχή των ΑμεΑ στην αγορά εργασίας ".

Η ηλικιακή ομάδα που είναι, συχνότερα, το αντικείμενο των πολιτικών απασχόλησης είναι αυτή των 25-29 ετών. Σύμφωνα με το ΙΟΑ, το προφίλ των ατόμων ηλικίας μεταξύ 30 και 34 ετών, που παραμένουν εκτός της αγοράς εργασίας, μοιάζει πολύ με αυτό της προηγούμενης ηλικιακής ομάδας και επομένως, στο εγγύς μέλλον, ο διάλογος για τις πολιτικές απασχόλησης, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο, θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και αυτή την ηλικιακή ομάδα. Ένας άλλος παράγοντας που έχει ισχυρό αντίκτυπο στην αγορά εργασίας το δημογραφικό πρόβλημα. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός, ότι οι επιχειρήσεις κρατούν τους εργαζόμενους τους για μεγάλο χρονικό διάστημα και προσλαμβάνουν άτομα που ήταν συνταξιούχοι ή κοντά στην ηλικία συνταξιοδότησης. Σε περίπτωση που αυτές οι δημογραφικές τάσεις δεν αντιστραφούν, στο εγγύς μέλλον, το πρόβλημα θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο. Στην περίπτωση αυτή, υπάρχουν δύο προσεγγίσεις - είτε μεγάλη αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης είτε αύξηση της μηχανοποίησης της παραγωγής, η οποία, ωστόσο, είναι δυνατή μόνο σε ορισμένες βιομηχανίες, λέει ο οικονομικός εμπειρογνώμονας του Ινστιτούτου Οικονομίας της Αγοράς.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης