Πριν μερικά χρόνια στη βουλγαρική τζαζ σκηνή εμφανίστηκε αξιοσημείωτος σαξοφωνίστας. Ο νεαρός Ισπανός αμέσως κέρδισε τον κοινό με το ταλέντο του να «μπαίνει» γρήγορα σε διάφορα πρότζεκτ, χωρίς να χάνει την πρωτότυπη μουσική παρουσία του. Σήμερα εκείνος παίζει με τους πιο δημοφιλείς βουλγάρους τζαζ ερμηνευτές και κατά τις τελευταίες δύο σεζόν είναι μέρος της Big Band της ΒΕΡ.

«Είμαι ευτυχισμένος στη Βουλγαρία, έχω φίλους, με τους οποίους μοιράζομαι μουσική και ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Είναι λίγο να πω ότι μου αρέσουν οι άνθρωποι, η φύση, το βουλγαρικό καλοκαίρι, τα φαγητά. Αγαπάω πιο πολύ τις ιαματικές πηγές, που είναι σε όλη τη χώρα, ακόμη και στο κέντρο και τα περίχωρα της Σόφιας» - λέει ο Αρνάου Γκαροφέ-Φαράς.

Γεννημένος κοντά στη Βαρκελώνη, άρχισε να ασχολείται με μουσική από παιδί. Έπαιζε διάφορα μουσικά όργανα, αλλά το μόνο που τον εντυπωσίαζε ήταν ο ήχος του σαξοφώνου. Μετά από πολλές παρακλήσεις, οι γονείς τους του αγόρασαν σαξόφωνο όταν ήταν 16 χρονών.

«Απ’ αυτή τη στιγμή δεν μπορούσα να σταματήσω, έπαιζα συνεχώς» - θυμάται εκείνος. – «Άρχισα να μαθαίνω μουσική στην πόλη μου, αλλά επειδή ήθελα να ασχολούμαι και με θεωρία και ενορχήστρωση, συνέχισα στη Βαρκελώνη. Βρήκα θαυμάσιο καθηγητή σε πολύ καλή σχολή τζαζ και σύγχρονης μουσικής. Τότε ίδρυσα το πρώτο συγκρότημά μου. Ήμασταν παιδιά, αλλά είχαμε αμέτρητες συμμετοχές και συσσωρεύσαμε μεγάλη εμπειρία. Αφού τελείωσα μουσική παιδαγωγική, ακολούθησα την πορεία του τζαζ μουσικού. Τέσσερα χρόνια σπούδασα στη Μουσική Ακαδημία στη Χάγη, και άλλα δύο – σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Ρότερνταμ. Μετά αποφάσισα να αλλάξω κάτι και πάνω από έναν χρόνο ταξίδευα στην Ασία χωρίς το σαξόφωνο, μόνο με ένα κλαρίνο. Έπαιζα με πολλούς ανθρώπους, συνάντησα νέους φίλους. Έτσι γνώρισα και τη σύζυγό μου, η οποία είναι Βουλγάρα. Ερωτευθήκαμε, συνεχίσαμε να ταξιδεύουμε μαζί, μετά εγκατασταθήκαμε στη Βουλγαρία.»

Λίγες μήνες αργότερα ο Αρνάου έλαβε και την πρώτη πρόσκληση για επίσημη συμμετοχή στη χώρα μας – σε πρότζεκτ του Πέταρ Γκεοργκίεφ. Έστω και να έχει πολλά δικά του έργα, που θα μπορούσε να ενώσει σε δικό του πρόγραμμα, ο σαξοφωνίστας ακόμη προτιμά τα πρότζεκτ, στα οποία συμμετέχει τα τελευταία χρόνια.

«Το πρώτο είναι JazzCats του ντραμίστα Χρίστο Γιότσοφ. Εκείνος είναι σαν πατέρας μου στη Βουλγαρία. Με «Τις Γάτες» είμαι πάνω από τρία χρόνια τώρα. Μεταξύ μας υπάρχει πολύ καλή ενέργεια και συνεννόηση στη σκηνή. Είχαμε αρκετές συναυλίες – στη Βουλγαρία, στη Βαρκελώνη, στο Βουκουρέστι.

Παίζω και με τους RitmosNegros - αφρο-περουβιανό πρόγραμμα, το παρουσιάσαμε και στο φεστιβάλ AtoJazz, στο GladstonburyFestival στην Αγγλία.

Συμμετέχω και στο πρότζεκτ «Οικολογία» του κοντραμπασίστα Ντιμίταρ Καραμφίλοφ. Τώρα είμαι μέρος του MONTUNO.BG, όπου συνδυάζονται τζαζ και βουλγαρικό φολκλόρ. Νιώθω πολύ καλά ανάμεσα στους μουσικούς της BigBand της ΒΕΡ με διευθυντή τον Αντόνι Ντόντσεφ. Είμαι ευτυχισμένος με όλους τους φίλους εδώ και με τη μουσική τους.»

Μια από «τις βουλγαρικές περιπέτειες» του Αρνάου είναι το φολκλόρ μας. Το μελετά με δικό του τρόπο:

«Ως μουσικός πάντα προσπαθώ να διευρύνω τον ορίζοντά μου. Θα ήθελα να διεισδύσω πιο βαθιά στο βουλγαρικό φολκλόρ και γι’ αυτό τώρα μαθαίνω να παίζω φλογέρα. Εάν πρέπει να συγκρίνω τα όργανα, που έχω παίξει, νομίζω ότι η φλογέρα είναι το πιο δύσκολο. Μαθαίνω να παίζω περισσότερο μόνος μου, αλλά ο καλός μου φίλος Νεντιάλκο Νεντιάλκοφ – σολίστας της Ορχήστρας Δημοτικής Μουσικής της ΒΕΡ, μου δίνει συμβουλές.»

Ο μουσικός είναι πεπεισμένος ότι η βουλγαρική φολκλορική παράδοση κουβαλά ανύποπτο βάθος και σοφία και πρέπει να βρει τους άξιους συνεχιστές της στη νεότερη γενιά.

Φωτογραφία: πρ. αρχείο

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα