Στις 13 Ιουνίου, στο θερινό σινεμά στο πάρκο του Εθνικού Μεγάρου Πολιτισμού (NDK), εγκαινιάστηκε η υπαίθρια έκθεση «Είμαι δούλος μόνο της ελευθερίας» στην οποία οι επισκέπτες μπορούν να δουν αρχειακές φωτογραφίες, ντοκουμέντα και μέρος της αλληλογραφίας του Βούλγαρου Στέφαν Γκέτσεβ, τον οποίο τόσο τίμησε η Ελλάδα που η αίθουσα τελετών της ελληνικής πρεσβείας στην Σόφια φέρει το όνομά του. Την βραδιά διοργάνωσε ο συγγενής του, Στέφαν Αρταμόντσεβ (η γιαγιά του Στέφαν Αρταμόντσεβ είναι αδερφή της γυναίκας του Στέφαν Γκέτσεβ). Ηθοποιοί διάβασαν στίχους του ποιητή ενώ για την μουσική (βουλγάρικη, ελληνική και ευρωπαϊκή) φρόντισαν 2 πιανίστες και μια σοπράνο.Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε και η επανέκδοση του βιβλίου του Γκέτσεβ "Ο καταδικασμένος του σενιόρ" και προβλήθηκαν βίντεο με αναμνήσεις γνωστών του Γκέτσεβ.

Ο Στέφαν Γκέτσεβ (1911-2000) είναι βούλγαρος ποιητής, δραματουργός και μεταφραστής. Γεννήθηκε στο Ρούσε. Ο πατέρας του ήταν ιστορικός και κριτικός λογοτεχνίας ενώ η μητέρα του καθηγήτρια γαλλικών. Αφού φοίτησε στο Ρούσε και το Πλόβντιβ αναχώρησε για το Παρίσι. Τελείωσε Σλάβικη Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας και έφυγε για την Αθήνα όπου διδάχτηκε ελληνικά και βυζαντινή λογοτεχνία ενώ δίδασκε βουλγάρικα.

Στην συνέχεια εργάστηκε στην βουλγάρικη πρεσβεία στην Ελλάδα (1936-1942). Μετέφρασε στα ελληνικά, μαζί με τον ποιητή Κλέων Παράσχο (Μπουργκάς 1894-Αθήνα 1964), στίχους της Ελισαβέτα Μπαγκριάνα και του Ατανάς Ντάλτσεβ. Κατά την γερμανική κατοχή διέσωσε μερικούς Έλληνες μεταξύ των οποίων και τον λογοτέχνη Κώστα Βάρναλη (Μπουργκάς 1884-Αθήνα 1974).

Από το 1942 ως το 1949 ήταν στην Μπρατισλάβα και την Βαρσοβία και έπειτα επέστρεψε στην Βουλγαρία όπου άρχισε να εργάζεται στο υπουργείο Εξωτερικών αλλά τον απέλυσαν γιατί δεν ήταν σοσιαλιστής. Είναι ένας από τους ιδρυτές και δραματουργούς του Σατυρικού θεάτρου και ήταν συντάκτης σε μερικά περιοδικά. Τον χαρακτήριζαν σουρεαλιστή και ντανταϊστή. Στα χρόνια που τον κράτησαν απομακρυσμένο από την πολιτιστική ζωή της Βουλγαρίας δημιούργησε ενδιαφέροντα ανθολόγια με ποίηση τα οποία μερικές φορές εξέδιδε με το ψευδώνυμο Βεντσισλάβ Ντιαβάτοβ.

Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ελληνικά, πολωνέζικα, ρώσικα κ.ά. Επιμελήθηκε Ανθολογίες Νέας Ελληνικής Ποίησης (τ. 1-2), Σύγχρονης Κυπριακής ποίησης και Βουλγάρικης Ποίησης στα ελληνικά. Μετέφρασε Σεφέρη, Καβάφη κ.ά. Το 1996 το ελληνικό κράτος τον τίμησε με μετάλλιο «Χρυσός σταυρός της Λεγεώνας της Τιμής» και το 1998 η ελληνική Ένωση Μεταφραστών τον τίμησε για την συνολική του προσφορά στην νεοελληνική λογοτεχνία. Το βουλγάρικο κράτος τον τιμά για την συμβολή του στην ανάπτυξη και την κοινοποίηση του βουλγάρικου πολιτισμού ενώ η βουλγάρικη Ένωση Μεταφραστών μαζί με την ελληνική πρεσβεία στην Σόφια για την συμβολή του στην κοινοποίηση του ελληνικού πολιτισμού στην Βουλγαρία.

Μετά τον θάνατό του η προσωπικότητα και το έργο του γίνονται συχνά αντικείμενο επιστημονικών συνεδρίων με βασικό θέμα την ελευθερία του ανθρώπου.

Κείμενο: Αγάπη Γιορντανόβα