Η ουκρανική ταινία «Τερικόνι», του σκηνοθέτη Ταράς Τομένκο, κέρδισε το βραβείο «Καλύτερη διεθνής ταινία μεγάλου μήκους» και το ειδικό βραβείο «Ειδική ματιά», στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου, «Ροδόπη». Στην περιοχή του Ντονμπάς υπάρχουν ορυχεία εξόρυξης άνθρακα όπου παρατηρούνται, χαρακτηριστικοί για τέτοια τοπία, τεχνητοί λόφοι που ονομάζονται «Τερικόνοι». Εκεί επιβιώνουν 2 παιδιά ανακαλύπτοντας θησαυρούς μέσα σε ερείπια.

Στον Διαγωνισμό Ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ συμμετείχαν 700 ταινίες από τις οποίες επιλέγηκαν 45. Οι καλύτερες από αυτές κέρδισαν βραβεία τα οποία απονεμήθηκαν χθες στο Δραματικό θέατρο του Σμόλιαν ενώ οι προβολές θα συνεχιστούν και αύριο με το Πανόραμα, «Νέο βουλγάρικο ντοκιμαντέρ».

Το βραβείο για την «Καλύτερη διεθνή ταινία μεσαίου μήκους» κέρδισε η ταινία, «Οι νησιώτες», των σκηνοθετών Μαξίμ Φορ και Αντάμ Πουλίζε ενώ το βραβείο «Καλύτερη διεθνής ταινία μικρού μήκους» μοιράστηκε μεταξύ της ταινίας «Με κάνεις περήφανο» του σκηνοθέτη Γιένς Σάντσε και της ταινίας «Το νερό είναι ζωή» του σκηνοθέτη Άνελ Γκιόκ.

«Ειδικό βραβείο» της κριτικής επιτροπής για «Διεθνή ταινία μικρού μήκους» έλαβε η βουλγαρο-γαλλική παραγωγή «VOIN» της σκηνοθέτη Gaëlle Boucand. Η παραγωγή είναι της Ελίνκα Φιλμς και της Λέα Τοντορόβ. Ο Βόιν (στα βουλγάρικα σημαίνει πολεμιστής ενώ στα γαλλικά προφέρεται Βοάν) είναι Βούλγαρος που έχει ζήσει 20 χρόνια στην Δυτική Ευρώπη. Επιστρέφει όμως στην πατρίδα και ανακαλύπτει ξανά τα μέρη όπου μεγάλωσε.

Η Μπουκάν ενδιαφέρεται για πορτραίτα ανθρώπων στο γεωπολιτικό τους περιβάλλον. Το 2010 έκανε το ντεμπούτο της με την ταινία «Gone to Croatan» για μια κοινότητα ρέιβερ, έπειτα γύρισε την τριλογία «JJA» (2012), το «Change of scenery» (2015) και το «J.A» (2020) που διηγείται την ιστορία ενός άντρα ο οποίος ζει στην Ελβετία αυτοεξόρυστος για φορολογικούς λόγους.  

Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, «Ροδόπη», «Ειδικό βραβείο» έλαβαν και οι ταινίες «Μουσική για ταινία» της σκηνοθέτη Παβλίνα Ιβανόβα, «Το ήσυχο στέκι μας» της σκηνοθέτη Ελίτσα Γκεοργκίεβα και το «Κοντοκούσι» του σκηνοθέτη Ενσάρ Αλτάι, από την Τουρκία. Το κοντοκούσι είναι φαινόμενο στην Ιαπωνία, η λέξη σημαίνει θάνατος μοναχικών ανθρώπων τους οποίους δεν βρίσκουν αμέσως γιατί κανείς δεν τους επισκέπτεται.  

«Είδαμε πολλά πράγματα από όλο τον κόσμο, λέει ο Βλαντιμίρ Καμινέρ, γερμανός συγγραφέας ρώσικης καταγωγής που είναι μέλος της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού «Ροδόπη». Οι σκηνοθέτες ταξίδεψαν σε πολλά μέρη και έστρεψαν τον φακό τους προς ανθρώπους που πάσχουν και που έχουν ανάγκη απόο βοήθεια. Είδαμε λαθρέμπορους στο Ιράν, είδαμε ανθρώπους που ψάχνουν διαμάντια στην Ν. Αφρική, οικιακές βοηθούς στο Λιβάν. Είδαμε πολλούς στρατιώτες – Αζερμπαϊτζανούς, Αρμένιους, Άραβες, Εβραίους, Σύριους, Ουκρανούς… στρατιώτες που τραγουδούσαν, στρατιώτες που κοιμόντουσαν… Δυστυχώς στα περισσότερα ντοκιμαντέρ λείπει το χαμόγελο, η αισιοδοξία, το χιούμορ. Αλλά είμαι βέβαιος πως η ανθρωπότητα πάντα κερδίζει και όσο κι αν τα προβλήματα, μας φαίνονται άλυτα αυτήν την στιγμή, τα πράγματα θα φτιάξουν. Γι’ αυτό επιλέξαμε την ταινία «Τερικόνι» γιατί εκεί δεν ακούσαμε ούτε για μια φορά την λέξη πόλεμος ή δυστυχία αλλά είδαμε μια θέληση για ζωή και για αντιμετώπιση των προβλημάτων».