Η Τζάνετ Τσαβντάροβα ζωγραφίζει την ευτυχία

δημοσίευση: 8/3/22 10:28 AM

Έστω και να έχει δέκα αδέρφια, κάθε πρωί η Τζάνετ βλέπει πρώτα τα πρόσωπα της μεγάλης οικογένειάς της από εγκαταλελειμμένα παιδιά. Από πολύ μικρή στα κοινωνικά ιδρύματα και από τέσσερα χρόνια σε μεταβατική κατοικία, εκείνη λέει: «Θέλω μόνο να είμαι ευτυχισμένη» και σε μία μόνο λέξη χωράνε όλα τα όνειρά της.

Η Τζάνετ Τσαβντάροβα ήταν ανάμεσα στους 100 τελειόφοιτους, που φέτος γιόρτασαν την αποφοίτησή τους στην παρέα του Προέδρου της Δημοκρατίας Ρούμεν Ράντεφ και της συζύγου του στο προεδρικό μέγαρο «Μπογιάνα». Μέσω της φιλανθρωπικής πρωτοβουλίας του «Υποστήριξε ένα όνειρο» ο κρατικός ηγέτης βοηθά νέους, που μεγάλωσαν σε κοινωνικά ιδρύματα, να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους ή να αρχίσουν δουλειά. Απόφοιτός του Εθνικού Γυμνασίου Σκηνικών Τεχνών και Τεχνών Οθόνης στο Πλόβντιβ, η Τζάνετ ακολουθεί τον μεγάλο στόχο της να μπει στην Εθνική Ακαδημία Καλών Τεχνών, για να σπουδάσει σχεδιασμό διαφήμισης.

«Ασχολούμαι με χορούς, ζωγραφίζω, τραγουδάω – λέει εκείνη. – Στο πρώτο μου κοινωνικό ίδρυμα «Μαρία Λουΐζα» παρακολουθούσα μαθήματα ζωγραφικής στην Παλιά Πόλη του Πλόβντιβ. Πηγαίναμε μια φορά κάθε εβδομάδα και εμπνεύστηκα πολύ. Εξάλλου, αρκετό καιρό ήμουν και χορογράφος. Δίδασκα σε παιδιά και μεγάλους. Χορεύω διάφορα είδη χορού, αλλά πιο πολύ μου αρέσει η χιπ χοπ.»

Η Τζάνετ ζωγραφίζει από την ηλικία 6 χρονών και οι δεξιότητές της εντυπωσίασαν εξέχουσες προσωπικότητες του Πλόβντιβ, που με τη συνεργασία του Δήμου το 2018 διοργάνωσαν φιλανθρωπική συναυλία, για να την υποστηρίξουν. Ο σκοπός ήταν να συγκεντρωθούν χρήματα, με τα οποία εκείνη να παρακολουθήσει κύκλο μαθημάτων ζωγραφικής. Το ταλαντούχο κορίτσι κατόρθωσε να πωλήσει όλα τα έργα της στην έκθεση που συνόδευε την εκδήλωση και από την Ακαδημία Μουσικής, Χορευτικής και Εικαστικής Τέχνης στην πόλη τη βοήθησαν. Ένα χρόνο νωρίτερα η Τζάνετ συμμετείχε και στη δημιουργία εγκατάσταση φωτός στη συνοικία του Πλόβντιβ Στολίπινοβο ως στοιχείο του φεστιβάλ LUMIXX.

«Είμαι πολύ αφηρημένος άνθρωπος – περιγράφει τον εαυτό της. – Αγαπώ όλα και δεν έχω αγαπημένο πίνακα, γλυπτό ή κάτι τέτοιο. Αλλά ο πίνακας «Νυχτερινή φρουρά» του Ρέμπραντ για μένα έχει ειδική σημασία και με παροτρύνει να συνεχίσω. Τώρα εργάζομαι πάνω σε έναν ιαπωνικό πίνακα, που δημιουργό σε μετάξι. Μου παίρνει πολύ χρόνο και ελπίζω ότι τελικά θα γίνει καλός, γιατί θα εκτεθεί σε μια γκαλερί της πρωτεύουσας.»

Τέχνη, κλεισμένη μέσα σε τέσσερεις τοίχους, όμως δεν ικανοποιεί εντελώς την φιλελεύθερη ζωγράφο, η οποία ονειρεύεται μια μέρα έργο της να εκτεθεί σε δημόσιο χώρο. «Κάπου, όπου μπορεί να ειδωθεί με τα μάτια και να εκτιμηθεί. Δεν υπάρχει σημασία πού – μόνο να μην είναι σε κτήριο», συμπληρώνει εκείνη.

Η Τζάνετ προτιμά τη ζωγραφική, γιατί είναι γεμάτη χρώματα. Κατά τη γνώμη της, η Βουλγαρία επίσης χρειάζεται χρώματα.

«Πολλά χρώματα, γιατί θεωρώ, ότι τώρα ο καθένας μας έχει λίγο γκρίζα καθημερινότητα – λέει εκείνη. – Και κάθε άνθρωπος χρειάζεται λίγο χρώμα, για να είναι πιο ευτυχισμένος. Ελπίζω μια μέρα με τους πίνακές μου να εμπνεύσω κάποιον.»

Για τον σκοπό η Τζάνετ είναι έτοιμη να ανοίξει νέα σελίδα στη ζωή της και να αφοσιωθεί στην τέχνη της στην Ακαδημία. Αυτή η λευκή σελίδα αρχίζει έτσι:

«Με χαμόγελο. Αυτό που θα ήθελα να ζωγραφίσω σ’ αυτή τη νέα σελίδα, είναι μια ευτυχισμένη ζωή. Έχω την ανάγκη να είμαι πιο ήσυχη. Θα ήθελα να έχω μπει στην Ακαδημία, να σπουδάζω, να γνωρίσω νέους ανθρώπους. Πρώτα απ’ όλα να είμαι ανεξάρτητη, να βασίζομαι στον εαυτό μου.