Ένα από τα πράγματα με τα οποία θα θυμόμαστε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Ρούμεν Ράντεφ είναι οτι είναι ο Πρόεδρος που διόρισε τις περισσότερες υπηρεσιακές κυβερνήσεις. Μέχρι σήμερα, η σημερινή εκατοστή κυβέρνηση στη βουλγαρική πολιτική ιστορία είναι η τέταρτη που διορίστηκε από ΠτΔ και μόνο ο χρόνος θα δείξει πόσες ακόμη θα ακολουθήσουν. Μαζί με το συνταγματικό της καθήκον να διοργανώνει και να διεξάγει δίκαιες και διαφανείς εκλογές, η σύνθεση της υπηρεσιακής κυβέρνησης έχει το δικαίωμα να λαμβάνει τρέχουσες αποφάσεις που δεν απαιτούν έγκριση από την Εθνοσυνέλευση. Προοριζόμενο να είναι εγγυητής της σταθερότητας, δεν θα πρέπει να προκαλεί πολιτική δυσαρέσκεια. Ήδη από την τέταρτη μέρα των εργασιών της, ωστόσο, η κυβέρνηση προκάλεσε τέτοια σε ορισμένους από τους πολίτες ανακοινώνοντας κρίσιμη κατάσταση σχετικά με την προμήθεια φυσικού αερίου:

«Το πρόβλημα με τις προμήθειες φυσικού αερίου ήταν περισσότερο πρόβλημα επικοινωνίας. Μερικοί από τους υπουργούς στην υπηρεσιακή κυβέρνηση είναι έντονα φιλοευρωπαίοι όπως ο Ατανάς Πεκάνοφ. Γι' αυτό θεωρώ ότι η στροφή προς τα ανατολικά είναι αδύνατη, αφού οι πολιτικοί δεν έχουν διάθεση για μια τόσο ραγδαία αλλαγή» δήλωσε ο πολιτικός επιστήμονας Ιβάιλο Ντίνεφ σε συνέντευξή του στη ΒΕΡ.

Αναμφίβολα, όμως, τέτοιες κινήσεις και δηλώσεις «ρίχνουν πολύ νερό στο μύλο» των επικριτών της ιδέας της ύπαρξης υπηρεσιακών κυβερνήσεων. Σύμφωνα με τον αναλυτή Χρίστο Παντσούγκοφ η ανάγκη για μια υπηρεσιακή κυβέρνηση δημιουργήθηκε στην αρχή της δημοκρατίας για να περιοριστεί η πολιτική επιρροή του Κομμουνιστικού Κόμματος, την εποχή της εξόδου του από το σοσιαλιστικό σύστημα. Αλλά τώρα:

«Ένα από τα καθήκοντα του επόμενου κοινοβουλίου, ανεξάρτητα από το πόσο θα διαρκέσει, είναι να αποφασίσει για την κατάργηση των υπηρεσιακών κυβερνήσεων ως μορφή διακυβέρνησης στη βουλγαρική πολιτική. Όταν έχουμε τακτικές εκλογές δεν διορίζεται υπηρεσιακή κυβέρνηση, δηλ. για λίγους μήνες το κράτος μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κανείς να κρατάει το χέρι της κρατικής διοίκησης».

Μερικές από τις υπηρεσιακές κυβερνήσεις έχουν την δυνατότητα να κρατήσουν περισσότερο χρόνο από μια τακτική κυβέρνηση. Σταδιακά έγιναν αναπόσπαστο μέρος της βουλγαρικής πολιτικής διαδικασίας κι αυτό οφείλεται σε μια σειρά καθαρά εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων μέσα στα ίδια τα κόμματα - είναι πεπεισμένος ο πολιτικός επιστήμονας Στραχίλ Ντελίισκι.

«Ένα τεράστιο μέρος των πολιτικών κομμάτων φαντάζεται το νόημα της ύπαρξής τους ως μια υποχρεωτική τοποθέτηση σε σχέση με τους άλλους, με διάθεση για διαμάχη, αλλά όχι σε μια προσπάθεια έκφρασης των συμφερόντων μιας δεδομένης κοινωνικής ομάδας της κοινωνίας. Όλα αυτά συμβαίνουν στο πλαίσιο της μείωσης της εμπιστοσύνης σε όλες τις πολιτικές οντότητες και της αυξανόμενης απροθυμίας συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία» εξήγησε ο Ντελίισκι.

Ο αυξανόμενος αριθμός όσων δεν ψηφίζουν δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη για έναν άλλο λόγο. Οι κύριες λέξεις-κλειδιά στα προγράμματα όλων των κομμάτων είναι οι επιχειρήσεις, η αγορά, η διαφθορά και δεν υπάρχει ούτε μία πολιτική δύναμη που να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πιο ευάλωτων και να στέκεται ευδιάκριτα στα αριστερά, επισημαίνει ο Ντελίισκι και εξηγεί:

«Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι φτωχή, χρειάζεται κάποιον να προσφέρει μια ανακατανομή των πόρων, κάποιον που να του προσφέρει ένα πιο ουσιαστικό, ευρωπαϊκό φορολογικό σύστημα, πιο προσβάσιμα δημόσια αγαθά, όχι αμειβόμενες δημόσιες υπηρεσίες. Στα προγράμματα των κομμάτων τέτοια πράγματα απουσιάζουν, οπότε το πιο φυσικό είναι αυτοί οι ψηφοφόροι να μένουν σπίτι τους».

Επομένως, είναι πιθανό το «Συνεχίζουμε την αλλαγή» να χάσει ψήφους στις εκλογές του Οκτωβρίου, γιατί δεν έχουν δικό τους εκλογικό σώμα, προβλέπει ο Ντελίισκι και καταλήγει: «Δεν νομίζω ότι μια συγχώνευση με την Δημοκρατική Βουλγαρία θα φέρει περισσότερες ψήφους.»

Φωτογραφίες: bgnes

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα