Ο Ιβάν Κάντσεφ είναι ένας από τους ιδρυτές του Συλλόγου «Βουλγαρική Ιστορία» που με ψυχραιμία και ελπίδα, μας υπενθυμίζει ότι η ιστορία που γράφουμε δεν ξεκινά από τη σελίδα μας, από τη δική μας οπτική γωνία, από το δικό μας ενδιαφέρον. Και μια και βρισκόμαστε στο κατώφλι των εκλογών της 2ας Οκτωβρίου, καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό. Γιατί ο καθένας μας είναι συν-συγγραφέας της εποχής στην οποία ζούμε. Και μία από τις μεγάλες μας ευθύνες είναι η άσκηση του δικαιώματος ψήφου, το οποίο ολοένα και περισσότερο θεωρούμε δεδομένο, και όχι ως κερδισμένη αξία εξαιρετικής σημασίας για τη ζωή μας, λέει ο Ιβάν Κάντσεφ σε συνέντευξή του στο Ράδιο Βουλγαρία.

«Τουλάχιστον έτσι μπορώ να εξηγήσω τις συμπεριφορές στην κοινωνία μας, γιατί η πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από δυσάρεστη και με τρομάζει. Δυστυχώς, παρατηρούμε μια εξαιρετικά δυσάρεστη τάση όλο και λιγότερου ενδιαφέροντος από την κοινωνία. Όχι μόνο για τις εκλογές, αλλά γενικά χαμηλή πολιτική συμμετοχή των ανθρώπων, ιδιαίτερα της νεότερης γενιάς. Μεγαλώνει μια νέα γενιά, η οποία απέχει πάρα πολύ από την πολιτική, μια γενιά που δεν θέλει να ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα και να ασχοληθεί με αυτό που συμβαίνει. Αν μιλάμε για τα τελευταία 30 χρόνια - εδώ η τάση είναι σίγουρα πτωτική. Διότι στις αρχές της δεκαετίας του '90 του περασμένου αιώνα, η πολιτική δέσμευση στη Βουλγαρία έφτασε σχεδόν σε επίπεδα ρεκόρ, που δεν υπήρχαν ούτε στην εποχή της τσαρικής εποχής. Όλα αυτά τώρα χάνονται και η διαδικασία αυτή, νομίζω, είναι σε μεγάλο βαθμό μη αναστρέψιμη».

• Η ιστορία των βουλγαρικών κοινοβουλευτικών εκλογών - Μέρος 1ο

Γνωρίζατε ότι υπήρξε μια περίοδος στη βουλγαρική ιστορία μετά το 1879, που συμμετοχή στην ψηφοφορία ήταν όχι μόνο υποχρεωτική, αλλά επιβάλλονταν και πρόστιμα σε όσους δεν ασκούσαν το εκλογικό τους δικαίωμα. Ο Ιβάν υποστηρίζει ένα τέτοιο μέτρο, παρά τον όχι και τόσο δημοκρατικό του χαρακτήρα.

• Η ιστορία των βουλγαρικών κοινοβουλευτικών εκλογών - Μέρος 2ο

Στους δρόμους της σύγχρονης Βουλγαρίας, βλέπουμε γραμμένα συνθήματα όπως «Οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα! Αν το έκαναν, θα τις είχαν απαγορεύσει». Η πολιτική ρητορική, οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των πολιτικών και η δύσκολη ζωή των Βουλγάρων, τους απομακρύνουν ακόμη περισσότερο από τις κάλπες. Ο Ιβάν, υποστηρίζει τη θέση ότι αν ένα πράγμα στην ανθρώπινη ιστορία είναι απολύτως κατηγορηματικό, είναι ότι οι εκλογές είναι εξαιρετικά σημαντικές για την πρόοδο της κοινωνίας.

«Σε μία από τις πρώτες εκλογές που έγιναν στη Βουλγαρία υπήρξε καπηλία. Όμως, παρά τις προσπάθειες αυτές, φαίνεται ξεκάθαρα ότι εάν ο λαός ενωθεί γύρω από μια πολιτική δύναμη, γύρω από μια συγκεκριμένη ιδέα - η επιλογή του δεν μπορεί να παραποιηθεί. Έχουμε χάσει την αίσθηση ότι κάτι εξαρτάται από τη φωνή μας, από την ψήφο μας και νομίζω ότι το κοινωνικό χάσμα έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που πλέον μιλάμε μόνο με τους ομοϊδεάτες μας. Είμαστε κλεισμένοι στους δικούς μας κοινωνικούς κύκλους και μας είναι πολύ δύσκολο να προσεγγίσουμε τους άλλους, να εκφράσουμε την άποψή μας και να ακούσουμε τη δική τους».

Ο λόγος γίνεται ξεκάθαρα κατανοητός αν λάβουμε υπόψη τη λαϊκή ψυχολογία του Βούλγαρου, που είναι από τη φύση του ατομικιστής. Σύμφωνα με τον Ιβάν Κάντσεφ, ακριβώς αυτός είναι ένας από τους λόγους για την αποτυχία των κυβερνήσεων συνασπισμού στη βουλγαρική ιστορία, συμπεριλαμβανομένης και της τελευταίας.

«Ο άλλος λόγος είναι η έλλειψη δημοκρατικής παράδοσης στη Βουλγαρία», λέει ο νεαρός ιστορικός. «Συχνά ξεχνάμε πώς οι δημοκράτες στην Ευρώπη καταφέρνουν να κυβερνούν σε ευρείς συνασπισμούς και ότι βασίζονται σε μια παράδοση αιώνων. Δεν συνειδητοποιούμε πραγματικά ότι έχουμε μια δημοκρατική ιστορία μικρότερη από ένα αιώνα - μετά την Απελευθέρωση μέχρι το 1944, με όλες τις συνθήκες των τότε κυβερνητικών σταδίων και από το 1989 έως σήμερα. Αυτό είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα σε ιστορικούς όρους. Άρα εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε αυτή την δημοκρατική παράδοση, δεν γνωρίζουμε πώς λειτουργεί, ποιοι είναι οι μηχανισμοί της. Ας μην ξεχνάμε το παγκόσμιο φαινόμενο της εποχής μας, ότι γινόμαστε όλο και πιο εγωιστές ως άτομα και ως κοινωνία. Κάποιοι το λένε χαρακτηριστικό της εποχής, εγώ το λέω πρόβλημα και στη Βουλγαρία είναι ακόμα πιο οξύ. Όλα αυτά μαζί, δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο περάσματος από τη μια πολιτική κρίση στην επόμενη, κι αυτό προκαλείται από την απροθυμία να ακούσουμε και να αποδεχθούμε τον άλλον.

• Η ιστορία των βουλγαρικών κοινοβουλευτικών εκλογών - Μέρος 3ο

Παρόλα αυτά το παραμύθι συνεχίζει να γράφεται. Και αυτή την Κυριακή, ο Ιβάν Κάντσεφ θα ψηφίσει για τη συγκρότηση της νέας 48ης Εθνοσυνέλευσης της Βουλγαρίας.

«Έχω ψηφίσει σε όλες τις εκλογές, αλλά ομολογώ ότι αυτή τη φορά είναι πιο δύσκολο. Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούν να προστατευτούν τα πράγματα στα οποία πιστεύω, αλλά θα ψηφίσω γιατί έτσι πρέπει», τονίζει κατηγορηματικά ο Ιβάν Κάντσεφ.

• Η βουλγαρική ιστορία σαν χόμπι, απόλαυση και εθνική αυτοπεποίθηση

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης