Ως πόλη με περισσότερα από 8000 χρόνια ιστορίας, η Σόφια παραμένει μυστήριο. «Ο χρόνος στη Σόφια κυλά σύμφωνα με τους δικούς του κανόνες και για να τον αποτυπώσεις πραγματικά στη φωτογραφία, πρέπει να τους γνωρίσεις», σημειώνει ο φωτογράφος Ιβάν Σίσιεφ, δημιουργός του νέου εξαίσιου άλμπουμ «Σκίτσες από τη Σόφια: 24 ώρες στην πόλη». Μαζί του μιλάμε για την ομορφιά της πόλης μας, κρυμμένη ακόμα και στις λεπτομέρειες της καθημερινότητάς μας, που πολλές φορές θεωρούμε δεδομένες. Και αν φανταστούμε τη Σοφία ως μια γυναίκα που έχει το δικό της όμορφο αλλά και άσχημο πρόσωπο, μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά στην ουσία της:

«Το όμορφο πρόσωπο της Σόφιας είναι το βουνό Βίτοσα, γιατί δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου. Η πόλη ξεχωρίζει για το πράσινο της. Κάθε φορά σκέφτομαι ότι η Σοφία είναι πρασινομάτα, με ελαφρώς γαμψή μύτη, με καστανά μαλλιά και μέσα της υπάρχει μια δόση βαλκανικής ομορφιάς - λέει ο φωτογράφος Ιβάν Σίσιεφ σε συνέντευξή του στο Ράδιο Βουλγαρία. – Η άσχημη πλευρά της μας οδηγεί σε κάποια αφιλόξενα μέρη. Αποτελούν μέρος της πόλης και δεν υπάρχει τρόπος να τα αποφύγετε, αλλά αν επενδυθούν χρήματα, μέρη αυτών των γειτονιών μπορούν να μετατραπούν σε κάτι αρκετά κομψό. Η Σόφια μπορεί να πάρει ένα παράδειγμα από ορισμένες πόλεις στην Ευρώπη, ακόμη και στα Βαλκάνια, όπου οι δήμοι βοηθούν τους ευσυνείδητους ιδιοκτήτες να συντηρούν τα κτίρια στα οποία μένουν και επιβάλλει πρόστιμο σε όσους δεν το κάνουν. Σε αυτή την πόλη ζούμε όλοι μαζί και κανείς άλλος δεν φταίει αν η πρόσοψή σας δεν είναι σε καλή κατάσταση και η είσοδός σας δεν έχει πλυθεί».

Αν και προσπαθεί να δείξει και να μιλήσει για την όμορφη πλευρά της πρωτεύουσας, ο Ιβάν γνωρίζει και τα όχι και τόσο ελκυστικά μέρη της, καθώς και τα πολλά προβλήματά της που δεν μπορούν να εξαφανιστούν ως δια μαγείας:

«Σε ένα σημείο του βιβλίου έγραψα ότι η Σόφια είναι μια πόλη με απραγματοποίητα κτίρια και πραγματοποιημένες ανακαινίσεις. Μιλάμε όμως για 70-80 χρόνια πριν, ενώ στις μέρες μας είναι ορατή η βελτίωση. Δίνω ένα παράδειγμα με τη Γυναικεία Αγορά. Αν πάμε πίσω στη δεκαετία του 1920, ήταν εμπορικό κέντρο. Ξαφνικά οι έμποροι, που έρχονται εκεί για να πουλήσουν τα προϊόντα τους, αποφασίζουν να αγοράσουν ένα μέρος στο οποίο θα χτίσουν ένα κτίριο όπου θα μπορούν να τα πουλήσουν, αλλά και να ζήσουν. Μετά το 1944 όμως ήρθαν εκεί άνθρωποι που έζησαν για αρκετά χρόνια σε ενοίκιο. Το γεγονός ότι είναι εδώ για λίγο τους κάνει να μην συντηρούν το σπίτι και την πολυκατοικία, καθώς δεν βλέπουν νόημα. Και έτσι για τα επόμενα 50 χρόνια, ο χρόνος άφησε το ορατό σημάδι του σε αυτή την περιοχή. Επί του παρόντος, όμως, πολλοί έχουν επιλέξει να νοικιάσουν ξανά εκεί, αλλά προσπαθούν να αλλάξουν το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται. Είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι όταν έρχεται ένας ξένος, ειδικά από την Ανατολή, αλλά κάποιοι από αυτούς έχουν φτιάξει πράγματα που δεν μπορούσαμε για 80 χρόνια».

Εκτός από τις υπέροχες φωτογραφίες του, μερικές από τις οποίες τραβήχτηκαν ειδικά για το άλμπουμ, το «Σκίτσες από τη Σόφια: 24 ώρες στην πόλη» διακρίνεται με τον πρόλογο του Βούλγαρου συγγραφέα που κέρδισε το διεθνές λογοτεχνικό βραβείο Μπούκερ Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ:

«Ο Γκεόργκι κι εγώ γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και μιλήσαμε για αυτόν τον πρόλογο πολύ πριν το βραβείο Μπούκερ», λέει ο Ιβάν. «Ο πρόλογος είναι αρκετά σύντομος και πολύ συγκεκριμένος. Λέει για τα χρονικά του καταφύγια και τους χρόνους του στην πόλη και παρουσιάζει τη Σόφια γεμάτη πολλά στοιχεία, μικρές λεπτομέρειες και μικρές ιστορίες που κάνουν αυτή την πόλη αυτό που είναι».

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα