Στις 6 Δεκεμβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού. Τον αποκαλούν άγιο του ελέους γιατί όλη του η ζωή ήταν αφιερωμένη στη βοήθεια στους φτωχούς, τους πονεμένους, τους αθώους και τους αδικημένους. Τα λόγια του είχαν μεγάλη επίδραση στους ανθρώπους.

Με τα καλά του έργα και το παράδειγμά του ο Άγιος Νικόλαος έκανε τους αφώτιστους να στραφούν στον Θεό και ενίσχυε την πίστη των χριστιανών. Βοηθούσε κρυφά και έκανε πολλά θαύματα. Σύμφωνα με τον πατέρα Βασίλιι Σαριάν από τον Ναό Μεταμορφώσεως στην πρωτεύουσα, η φιλανθρωπία ήταν πάντα μια πρωταρχική ουσία που περιμένει ο Θεός από εμάς. «Ακόμη και στο μακρινό παρελθόν πριν από τον Χριστό, ήταν γνωστό μέρος της ζωής των ανθρώπων», επεσήμανε ο πατήρ Βασίλιι σε συνέντευξή του στο Ράδιο Βουλγαρία.

«Φυσικά, οι καιροί ήταν πολύ σκληροί, πολύ κρίσιμοι και καταστροφικοί για την ανθρωπότητα, αλλά σίγουρα για εμάς ως δημιούργημα του Θεού είναι ενσωματωμένο στη φύση και την ψυχή μας να είμαστε ελεήμονες. Δεν είναι τυχαίο που ο Κύριος λέει να είμαστε ελεήμονες, όπως ο Πατέρας μας ο ουράνιος. Είμαστε δημιούργημα του Θεού, δηλαδή αφού ο Θεός είναι αγάπη και εμείς είμαστε αγάπη. Όσο ο Θεός είναι ελεήμων, φέρουμε και έλεος μέσα μας. Αλλά δυστυχώς, λόγω των συνθηκών της ζωής, αυτή η φιλανθρωπία δεν εκδηλώνεται στις ανθρώπινες σχέσεις, γιατί η φιλανθρωπία απαιτεί απίστευτες αρετές - απαιτεί πίστη, αγάπη, αφοσίωση. Απαιτεί να βάζεις τον άλλον πάνω από τον εαυτό σου. Αυτές είναι πολλές, πάρα πολλές αρετές που, δυστυχώς, δύσκολα συγκεντρώνονται σε ένα άτομο στον σύγχρονο κόσμο».

Όταν το μυαλό είναι απορροφημένο από την καθημερινή ρουτίνα, είναι δύσκολο να ξεκολλήσει κανείς από τις δικές του ανησυχίες. Επομένως, συμβαίνει συχνά η φιλανθρωπία να εμφανίζεται κατά τη διάρκεια εκστρατειών γύρω από μεγάλες χριστιανικές γιορτές. Σε αυτές τις περιπτώσεις φαίνεται να υπαγορεύεται από την ανάγκη να καθαρίσουμε τη συνείδησή μας. Τότε λείπει το ανεπιφύλακτο και αυτοθυσιαστικό αίσθημα ελέους που απαιτείται από εμάς τους Χριστιανούς, σημειώνει ο πατήρ Βασίλιι:

«Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι ελεήμων με κάποιον αγαπημένο του άνθρωπο, έναν γνωστό, έναν γείτονα, έναν φίλο, αλλά αυτές είναι οι μικρές ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό είναι πολύ πιο συνηθισμένο από ένα παγκόσμιο έλεος, που θα ήταν σε ανθρώπινο επίπεδο, σε επίπεδο εθνών. Βλέπουμε ότι ακόμα κι αν υπάρχει, είναι είτε για εγωιστικό σκοπό είτε για κάποια άλλα συμφέροντα. Επομένως, η φιλανθρωπία είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, ειδικά στον σύγχρονο κόσμο, αν και θα έπρεπε να είναι ακόμα πιο εύκολη. Στον σύγχρονο κόσμο, ο καθένας μπορεί να δείξει τη φιλανθρωπία του και να βοηθήσει ανθρώπους ακόμα και από την άλλη πλευρά του κόσμου. Με ένα μόνο κλικ του ποντικιού, μπορείτε να δωρίσετε χρήματα, υποστήριξη ή οτιδήποτε άλλο σε άτομα που δεν σας γνωρίζουν καν. Βλέπουμε όμως ότι αυτό είναι πολύ σπάνιο και απαιτεί μεγάλη προσπάθεια».

Σύμφωνα με τον πατέρα Βασίλιι, η φιλανθρωπία μπορεί να καλλιεργηθεί μέσω του παραδείγματος που δίνουν οι γονείς στα παιδιά τους. «Η μόρφωση είναι εξαιρετικά σημαντική για να χτίσουμε αρετές στον άνθρωπο και αυτό ξεκινάει από την πρώτη μέρα της οικογένειας, από αγάπη, οικογενειακή κατανόηση», τονίζει ο ιερέας και προσθέτει: «Έρχονται καιροί που πρέπει να βασιζόμαστε όλο και περισσότερο στο έλεος του Θεού. Θα πρέπει να εμπιστευόμαστε στον Κύριο όλο και περισσότερο. Καθώς βλέπουμε πώς ο κόσμος παραιτείται από τις αξίες, δεν μένει παρά να ζητήσουμε από τον Κύριο να μας λογικεύσει.»

Κείμενο: Νταρίνα Γκριγκόροβα

Μετάφραση: Άιλιν Λάζοβα