Όταν πρωτοήρθε στη Βουλγαρία  ο Αλεξάνταρ Ακόστα Οσόριο (Alexander Acosta Asorio) αισθάνθηκε απομονωμένος και λίγο μπερδεμένος λόγω του γλωσσικού φραγμού και του πολιτισμού σοκ. «Εκείνα τα χρόνια εδώ δεν υπήρχε τόσο μεγάλη κοινότητα αλλοδαπών και ίσως ήμουν ο μόνος Κολομβιανός στην πόλη», θυμάται ο Αλεξάνταρ. Η τύχη του θυμίζει την τύχη όλων εκείνων δεκάδων χιλιάδων ξένων, που διάλεξαν την Βουλγαρία για σπίτι τους και πού ονομάζονται expats.

Επιλέγει την Βουλγαρία για δύο λόγους - τον έρωτα και την δυνατότητα για καλή εκπαίδευση. Όλα αρχίζουν με μια μοιραία συνάντηση, που αλλάζει την ζωή του για πάντα. Σπουδάζοντας λεπτές τέχνες στην La Guardia Community College στη Νέα Υόρκη, ο Κολομβιανός συναντά την μελλοντική του γυναίκα, η οποία είναι Βουλγάρα. Οι δυο τους αποφασίζουν να ζήσουν στη Βουλγαρία και το 2009 εγκαθίστανται στο Μπλαγκόεβγκραντ, όπου ο Αλεξάνταρ σπουδάζει δημοσιογραφία και μαζικές επικοινωνίες στο Αμερικανικό πανεπιστήμιο στην νοτιοδυτική βουλγαρική πόλη. Εν τω μεταξύ γεννιέται ο γιός του Στέφαν, τον οποίο με αγάπη αποκαλεί «το βουλγαρόπουλό μου».

«Γι' αυτά τα 15 χρόνια η Βουλγαρία άλλαξε πολύ», λέει ο Αλεξάνταρ και προσθέτει:

«Τώρα εδώ υπάρχουν περισσότεροι ξένοι. Όταν ήρθα το 2009 ήταν μόλις 11 χιλιάδες, ενώ τώρα είναι σχεδόν 100 χιλιάδες. Νομίζω, ότι όσον αφορά την εργασία, τώρα υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες. Η Βουλγαρία ήταν και εξακολουθεί να είναι καλό μέρος για επιχειρήσεις εξωτερικής ανάθεσης (outsourcing), καθώς επίσης και για start-ups, που με την πάροδο του χρόνο πολλαπλασιάζονται. Πολλοί γνωστοί μου ίδρυσαν εταιρείες στον χώρο των start-ups. Είναι εύκολο λοιπόν να δει κανείς πόσο καλές δυνατότητες υπάρχουν στη χώρα. Και αυτό είναι κάτι φοβερό! Είναι μέρος πολλών ευκαιριών, αν και ο κόσμος συνήθως δεν το βλέπει έτσι.

Όπως πολλοί άλλοι αλλοδαποί, ο Αλεξάνταρ αντιμετωπίζει ένα σοβαρό εμπόδιο – την Βουλγαρική γλώσσα, η οποία είναι δύσκολη και μάλιστα υπάρχουν ξένοι, που ποτέ δεν μπορούν να τη μάθουν. Ωστόσο όλο και περισσότεροι απ΄αυτούς έχουν καλή γνώση της Βουλγαρικής και έτσι ο πλούσιος πολιτισμός μας γίνεται πιο προσιτός για τον κόσμο, θεωρεί ο Αλεξάνταρ. Εκτός αυτού, ο γλωσσικός φραγμός δεν τον εμποδίζει στο να γνωρίσει και να  ερωτευτεί την Βουλγαρία, στην οποία αφιέρωσε τα δημιουργικά του σχέδια:

«Ως φωτογράφος που είμαι, εστιάζομαι στις βουλγαρικές παραδόσεις, δεν πιάνω μόνο την καθημερινή ζωή. Η αγαπημένη μου είναι το φεστιβάλ των μπαμπόγερων «Σούρβα». Μου αρέσει να φωτογραφίζω διάφορα έθιμα γύρω από τους μπαμπόγερους, αλλά επίσης την ζωή στη Βουλγαρία. Γι αυτό τα τελευταία 15 χρόνια προσπαθώ να πιάσω την ουσία της Βουλγαρίας, για να τη δείξω στον κόσμο.»

Τα έργα του Αλεξάνταρ Ακόστα Οσόριο πήραν μέρος σε σειρά εκθέσεων στη χώρα και το εξωτερικό. Στην Βουλγαρία εκτέθηκαν στο Αμερικανικό πανεπιστήμιο, καθώς και στο Μουσείο σύγχρονης τέχνης «Αρσενάλ» στη Σόφια ως μέρος του Ευρωπαϊκού μήνα της φωτογραφίας το 2011. Τώρα ο Κολομβιανός δουλεύει πάνω σε ασπρόμαυρη σειρά για μπαμπόγερους.

Ο κινηματογράφος είναι το άλλο πάθος του και μάλιστα το 2017 έλαβε μέρος στην ταινία «Να αγαπάς τον Πάμπλο» , που γυρίστηκε στην «Νιου Μπογιάνα» στη Σόφια με την συμμετοχή του Χαβιέ Μπαρδέμ και της Πενελόπε Κρουζ. Αναγνωρίζει, ότι ήταν ένα αξέχαστο βίωμα. «Ποιος μπορεί να υποθέσει, ότι η Σόφια και η Βουλγαρία είναι μέρος μεγάλων παραγωγών του Χολυγουντ! Εδώ υπάρχει τεράστια κινηματογραφική βιομηχανία», λέει ο Αλεξάνταρ. Και προσθέτει:

«Η Βουλγαρία μου έδωσε τα πάντα! Είναι πολύ γενναιόδωρη χώρα. Ξέρω, ότι πολλές φορές δημιουργείται η εντύπωση, ότι εδώ να πράγματα είναι δύσκολα και ίσως αυτό είναι αλήθεια. Αλλά ποτέ μου δεν είδα τόσο γενναιόδωρη χώρα και ανθρώπους. Απέκτησα εδώ την εκπαίδευσή μου, η δουλειά μου είναι εδώ, ο γιός μου είναι εδώ, όπου ζω τα τελευταία 15 χρόνια. Και μάλιστα αυτή τη στιγμή παίρνω αποζημιώσεις ανεργίας, επειδή έχω συνεισφέρει σ΄αυτό το σύστημα, στην οικονομία της χώρας. Πρέπει να εκτιμάμε περισσότερο τη Βουλγαρία και να πιστεύουμε σ αυτήν.», λέει καταλήγοντας ο Αλεκσάνταρ Ακόστα Οσόριο και συμπληρώνει, ότι μελετά την δυνατότητα να λάβει βουλγαρική υπηκοότητα.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντορωβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο