Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 του 20ού αιώνα στη Βουλγαρία κυκλοφόρησαν τρία αγαπημένα μέχρι σήμερα τραγούδια. Το 1970 το τραγούδι «Ένα βουλγαρικό ρόδο» του συνθέτη Ντιμίταρ Βάλτσεφ στην ανεπανάληπτη εκτέλεση της Πάσα Χρίστοβα διακρίθηκε με το Πρώτο Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποπ Μουσικής «Ο χρυσός Ορφέας». Το ίδιο 1970 ο θρυλικός Εμίλ Ντιμιτρόφ κυκλοφόρησε την επιτυχία του «Η χώρα μου, η Βουλγαρία». Λίγο αργότερα κυκλοφόρησε το τραγούδι «Η αγαπητή μας Πατρίδα». Κατά τις τελευταίες δεκαετίες το όνομα του συνθέτη του Ντιμίταρ Πετκόφ (1919 - 1997) έχε σχεδόν ξεχαστεί. 

Πιθανώς λόγω της αξιοζήλευτης σταδιοδρομίας του μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 1989 ο Πετκόφ κατείχε σημαντικά αξιώματα στον τομέα του πολιτισμού της σοσιαλιστικής Βουλγαρίας και βραβευόταν με τα υψηλότερα παράσημα και τίτλους. Δημιούργησε δημοφιλή μαζικά τραγούδια, μουσικά και σκηνικά έργα, ορατόρια, καντάτες, σουίτες, ορχηστρικά έργα, έργα για ορχήστρα δωματίου, πάνω από 1000 χορωδιακές και παιδικές μινιατούρες, κινηματογραφική μουσική. Τα τραγούδια του για τη Ροδόπη με λαϊκούς στίχους είναι σημαντικό μέρος του ρεπερτορίου των βουλγαρικών χορωδιών. Ο Πετκόφ όμως δημιούργησε και πολλά όμορφα παιδικά χορωδιακά τραγούδια και σόλο μινιατούρες, τα περισσότερα εκ των οποίων σε στίχους διάσημων βουλγάρων και ξένων ποιητών.

Η μόνη του δημοφιλής επιτυχία διάνυσε δύσκολο δρόμο. Αρχικά γράφτηκε για παιδική χορωδία με στίχους που ασφαλώς ανταποκρίνονταν στις ιδεολογικές απαιτήσεις του τότε πολιτικού καθεστώτος. 

Το κοινό υποδέχθηκε θερμά τη βερσιόν για παιδική χορωδία του τραγουδιού «Η αγαπητή μας Πατρίδα» και ο Ντιμίταρ Πετκόφ αποφάσισε να το μετατρέψει σε επιτυχία στην ποπ σκηνή στην εκτέλεση της Λέα Ιβανόβα. Αυτή η επιλογή του δείχνει λεπτό γούστο και αξιοζήλευτο επαγγελματισμό, αλλά η Λέα – η απίστευτη «ντίβα του σουίνγκ» δεν ήταν κατάλληλη για την εκτέλεση του τραγουδιού σύμφωνα με τη λαοκρατική εξουσία.

Η Λέα Ιβανόβα ηχογράφησε σε δίσκο βινυλίου το τραγούδι του Ντιμίταρ Πετκόφ το 1972. Η εκτέλεση συμπεριλήφθηκε στο ντοκιμαντέρ «Η Λέα τραγουδά και γελά» του σκηνοθέτη Γκρίσα Οστρόφσκι. Οι αρχές όμως απαγόρευσαν την ηχογράφηση, που προβλήθηκε για πρώτη φορά από τη ΒΕΤ μόλις το 2000.

Μετά την απαγόρευση της ηχογράφησης της Λέα Ιβανόβα, ο συνθέτης επέλεξε για την εκτέλεση του τραγουδιού του, σε νέα ενορχήστρωση του Νάιντεν Αντρέεφ, τη νεαρή ερμηνεύτρια Άνι Παβλόβα. Στις αρχές του 1973 η ΒΕΤ ανακήρυξε το τραγούδι «Η αγαπητή μας Πατρίδα» Μελωδία της Χρονιάς – μία από τις σπάνιες περιπτώσεις στην ιστορία της κατάταξης, όταν οι γνώμες της κριτικής επιτροπής και των θεατών συμπίπτουν πλήρως. Το πατριωτικό σουξέ έφερε στην σχεδόν άγνωστη Άνι Παβλόβα όχι μόνο παλλαϊκή δημοτικότητα και αγάπη, αλλά και τον τίτλο «καταξιωμένος καλλιτέχνης». Με την όμορφη και τρυφερή φωνή της Παβλόβα το τραγούδι μετατράπηκε σε ανεπίσημο εθνικό ύμνο.

Μετάφραση και δημοσίευση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Φωτογραφίες: BTA – αρχείο, pixabay