Από σήμερα ξεκινά Φεστιβάλ Βουλγάρικου Κινηματογράφου στην Μπρατισλάβα, στην Σλοβακία. Το Φεστιβάλ αυτό είναι μέρος του Φεστιβάλ του Βουλγάρικου Πολιτισμού στην Σλοβακία. Η πρώτη ταινία είναι του σκηνοθέτη, Νικόλα Μποσνάκοβ και λέγεται «Ο θείος μου ο Λιούμπεν». Ο σκηνοθέτης θα συναντηθεί με το κοινό μετά προβολή.

«Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Ρέιν βαν Τσέσαου(Ray van Zeschau), λέει η Ντενίτσα Σεκούλιτσκα, πρόεδρος της Βουλγαρικής Πολιτιστικής Ένωσης στην Σλοβακία και συντάκτης του δίγλωσσου περιοδικού «Σαναρόντνικ» (Συμπατριώτης). Ο Τσεσάου είναι τραγουδιστής του θρυλικού γερμανικού ροκ συγκροτήματος «Freunde der Italienischen Oper». Θείος του ήταν ο βούλγαρος ζωγράφος Λιούμπεν Στόεβ(1939-2016) και ο Ρέιν κληρονόμησε την οικία του. Ο τραγουδιστής ήρθε στην Σόφια για να πουλήσει το διαμέρισμα αλλά το σπίτι ήταν τόσο γεμάτο με τέχνη, ιστορίες και πνεύμα που ο Ρέιν αποφάσισε να συναρμολογήσει την βιογραφία του θείου του και να συνειδητοποιήσει το βουλγάρικο κομμάτι της ταυτότητάς του».

Ο Ρέιν γενήθηκε στην Σόφια το 1964. Σήμερα είναι όχι μόνο μουσικός αλλά και ηθοποιός, σκηνοθέτης και δημοσιογράφος. Ο πατέρας είναι ο βούλγαρος σκηνoθέτης και σεναριογράφος Γκεόργκι Στόεβ – Τζέκι (γεν. 1941).  OΓκεόργκι σπούδασε Βιολογία στην Δρέσδη και έπειτα εργάστηκε σε κινηματογραφικά στούντιο και στην Βουλγαρική Τηλεόραση. Έχει κερδίσει διεθνή βραβεί για ταινίες που σκηνοθέτησε. Άλλος γιός του είναι ο οπερατέρ Αντόνι Στόεβ.

 Ο αδερφός του Γκεόργκι ο Λιούμπεν Στόεβ σπούδασε κι αυτός στην Δρέσδη, στην Ανωτάτη Σχολή Ζωγραφικής, στην τάξη της Λέα Γκρούντιγκ. Έπειτα είχε πάνω από 30 προσωπικές εκθέσεις και πολλές κοινές και εθνικές εκθέσεις στην Βουλγαρία, την Τουρκία, την Κύπρο, την Ουγγαρία, την Ρουμανία, την Τσεχία, την Ρωσία, την Ινδία, το Αλγέρι, την Αυστραλία. Του άρεσε να ταξιδεύει στην Άπω Ανατολή και την Αφρική, στην Νότια Αμερική.

Στην Δρέσδη επηρεάστηκε αό την οξεία κοινωνική φιλοσοφία και τον τρόπο που ζωγράφιζαν ο Ότο Ντιξ, ο Γκεόργκ Γκρος και ο Χανς Γκρούντιγκ. Τα έργατου συνδυάζουν ακαδημαϊκή πείρα, κληρονομιά από την γερμανική γραφική κουλτούρα και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εξπρεσιονισμού της Δρέσδης από τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, ειδικά όσον αφορά την ξυλογλυπτική. Το βασικό θέμα στα έργα του είναι τα κοινωνικά προβλήματα – ο πόνος, η φτώχεια, η θλίψη και η αδικία που αντιμετωπίζει ο μικρός ταπεινωμέος άνθρωπος. Το στυλ του ήταν ποικίλο – ζωγραφική, κολάζ, γραφικά, παστέλ.  

Κατά την τελευταί περίοδο της ζωής του ο Λιούμπεν Στόεβ άρχισε να δημιουργεί εγκαταστάσεις που δεν έχουν αναλογία στην σύγχρονη βουλγάρικη τέχνη – αυθεντικές συνθέσεις στον χώρο, συνδυασμός της ποπ αρτ με το μουλτιμηντιακό περιβάλλον και αντικείμενα από τον βίο του μικρού ανθρώπου στην Βουλγαρία που προσπαθεί να επιβιώσει κατά την μετάβαση από τον σοσιαλισμό στον καπιταλισμό.

Επιμέλεια: Ίβο Ιβανόβ

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα