"Duke dhënë mësim kuptova se sa e rëndësishme është t'u tregosh për dashurinë, për Zotin - thotë Ekaterina Titova në një intervistë speciale për Radio Bullgarinë. - Fëmijët janë bilingual, disa prej tyre me rrënjë ruse, të tjerët me rrënjë bullgare. Kishte gjithashtu gjysmë italianë, gjysmë francezë - ata flasin një gjuhë në shkollë dhe një tjetër në shtëpi. Ndonjëherë ata flasin edhe dy ose tre gjuhë të ndryshme në shtëpi dhe e kanë shumë të vështirë të kuptojnë se cilët janë. Prandaj u thashë se bërthama kryesore brenda tyre është Ortodoksia, pavarësisht nga kombësia e tyre. Dhe kjo ishte shumë e rëndësishme për ta – ata kishin një dritë në sytë e tyre dhe kjo u mjaftonte. U thashë se Kisha Ortodokse është shtëpia e tyre në çdo cep të botës."

Pas diplomimit në seminarin në Paris, Katja zotëroi teknikat artistike gjatë praktikave në Akademinë e Arteve Klasike në Firence (Itali) dhe Akademinë e Artizanatit në Moskë (Rusi). Teksa vazhdon studimet, kupton se për të pikturuar mirë, artisti duhet të relaksohet dhe të mos mendojë për asgjë. Megjithatë, piktori i ikonave duhet të lutet në Shpirt dhe të mbledhë veten. Ai duhet të organizojë një sasi të madhe materialesh rreth vetes dhe të lutet, pastaj t'i kalojë të gjitha në dërrasë. 

Nga ikonat e Ekaterina Titovës, rrjedh dritë e artë, një simbol i shenjtërisë. Ngjyrat e imazheve janë pastel i butë, sepse ato duhet të predispozojnë për lutje. "Kotësia është gjithmonë e ndritshme. Përmes ikonave duhet të përcillet qetësi, kjo është pikëpamja ime personale. Është afër zemrës sime," vëren Katja. Përveç ikonave, ajo pikturon edhe shalle, freskuese dhe çadra. Kur u martua, Katja jetoi në Gjermani dhe Austri, ku At Vlladimir Tishçuk, kreu aktual i Kishës Ruse në Sofje, e kurorëzoi në kishë. Kështu, nëpërmjet At Vlladimirit, ajo erdhi në Bullgari dhe bëri ekspozitën e saj në Institutin Kulturor Rus. Ndërkohë, ajo viziton Veliko Tërnovon dhe Manastirin e Rillës, të cilët e mahnitin me shpirtin e tyre:

"Isha në Veliko Tërnovo, qyteti në përgjithësi ishte i mahnitshëm, ka një shtresë kaq të madhe kulturore. Ndjeva një gëzim të tillë atje, një shpërthim i vërtetë emocionesh, vrapoja nëpër qytet. Kjo është zemra shpirtërore e Bullgarisë dhe unë isha krenare për ju që kishit një vend të tillë. Është më mirë se Zvicra, ka një shpirt të tillë, edhe sikur të ecësh rrugëve, është kudo! Në Manastirin e Rilës ishte gjithashtu një përvojë e mahnitshme shpirtërore. Ky ishte manastiri i parë që vizituam në Bullgari. Gjithçka atje është harmonike dhe e bërë me dashuri për Zotin – tempuj, ndërtesa dhe në muzeun kryesor zemrat tona ndaluan. Ne e lamë shpirtin atje, ndoshta sepse nuk kemi parë kurrë një bukuri të tillë askund tjetër në Austri, në Gjermani, apo në disa nga muzetë më mahnitës në Evropë. Dhe vërtet, e besoj këtë. Kjo është një trashëgimi e madhe. Bullgaria është ajo që pamë atje. Unë mendoj se ka një thesar të tillë informacioni atje, ka qenë shumë, shumë bukur. Të jemi krenarë për të, ta mbajmë dhe ta ruajmë. Më duket se vetëm besimi e ruan kombin, se pa besim shpërndahemi kollaj nëpër cepa, ndërsa me besim sigurisht që bashkohemi me Zotin."

Në fund të bisedës sonë, Ekaterina Titova uron që bullgarët të jetojnë me Krishtin dhe, më e rëndësishmja, të kujtojnë Zotin, besimin dhe historinë e vet. "Është kaq i pasur. Ju keni një vend të mrekullueshëm – duajeni dhe vlerësojeni atë."

Përgatiti në shqip dhe publikoi: Kostandina Bello