"Gëzimi që shihni në sytë e njerëzve që keni ndihmuar nuk mund të përshkruhet me fjalë, duhet të përjetohet!" Kjo u nda nga Veneta Terzieva dhe Valentin Grigorov në Ditën e Iluministëve të Popullit më 1 nëntor. Të dy kanë ndihmuar bullgarë të tjerë në Gjermani për gati një dekadë, dhe mundësia për ta bërë jetën e popullit tonë më të lehtë ka arritur dimensione gjithnjë e më të reja gjatë viteve. Fillimisht, ata ndihmuan bashkatdhetarët e sapoardhur të legalizonin dokumentet e tyre dhe të gjenin strehim dhe punë; më vonë ata krijuan faqen e informacionit "Berlini Bullgar",  në të cilën publikuan kontaktet e mjekëve, artizanëve dhe pronarëve të restoranteve bullgarë në territorin e qytetit, në mënyrë që çdo bullgar të mund t'i kontaktonte nëse është e nevojshme.

Pas një kohe, filluan të zhvillojnë kurse paraprake profesionale këtu - në Bullgari, për të ndihmuar ata që kanë vendosur të largohen nga vendi ynë; dhe në Gjermani organizojnë konkurse, lexime letrare dhe aktivitete të tjera, me qëllim që të ndihmojnë secilin prej bashkatdhetarëve tanë të zbulojë talentet e veta, të besojë në to dhe të realizojë veten. "Kur gjejnë informacionin e nevojshëm ose zhyten në aktivitetet që organizojmë, ata e njohin veten, e gjejnë veten, buzëqeshin, emocionohen dhe madje qajnë me ne", ndan Veneta dhe shton:

"Të gjitha etnitë e tjera këtu ndihmojnë njëra-tjetrën në çdo gjë - turq, shqiptarë, rumunë - kushdo që mund të mendoni. Ata janë shumë bashkëpunues dhe ndihmojnë për çdo gjë. Dhe ne duhet të bëhemi si ata - e kemi, e mbajmë në zemrat tona, thjesht duhet t'i besojmë njëri-tjetrit dhe gjërat do të ndodhin!" thotë Veneta.

Sipas të dyve, është pikërisht mosbesimi jo vetëm midis nesh, por edhe në aftësitë tona, që na pengon ne, bullgarët, në rrugën drejt vetërealizimit, pa të cilin lumturia është e vështirë të arrihet. "Ne e bëjmë sepse na pëlqen dhe na bën të lumtur në një farë mënyre", ndan Valentini.

"Edhe ne e ndoqëm këtë rrugë sepse jemi njerëz krijues - unë botova një përmbledhje poezish, dhe Veneta - një përmbledhje me tregime të shkurtra, dhe e dimë si është me afirmimin e krijimtarisë, gjë që padyshim nuk është e lehtë. Është veçanërisht e vështirë për një person të besojë në vetvete! Autorët interesantë nuk guxojnë të botojnë librat e tyre sepse thjesht u mungon vetëbesimi."

Veneta shton: "Ata as nuk e besojnë se kjo mund t'u ndodhë atyre, por ne i inkurajojmë dhe ata fitojnë guximin e nevojshëm. Tashmë kemi disa raste ku njerëzit kanë filluar nga hiçi dhe kanë botuar librat e tyre", dhe shton:

"Gjërat po fillojnë të ndodhin vërtet, por shumë ngadalë. Ne të gjithë jemi të trishtuar këtu dhe të gjithë e përjetojnë largimin nga shtëpia në mënyra të ndryshme. Ndoshta shumica prej tyre do të ktheheshin, por meqenëse tashmë e kanë vendosur jetën e tyre këtu, është pak e vështirë të kthehen. Ata e kanë dëshirën! Shoh që njerëzit e kanë dëshirën! Dhe shpresoj që të ndodhë!"

Por a është vetëm nostalgjia ajo që i bashkon bullgarët jashtë shtetit? "Ndoshta!" shprehet spontanisht Valentini dhe shton: "Dhe gjithashtu kjo melodi e bukur e gjuhës bullgare! Është një gjë kur jeton në një mjedis të huaj dhe nuk e dëgjon gjuhën tënde amtare përreth teje, por është krejt tjetër kur mblidhesh me bashkatdhetarë. Thjesht melodia e gjuhës bullgare të bën të përjetosh një ndjesi të këndshme."

Ky vëzhgim është arsyeja për lindjen e një formati - "Melodi në Fjalë". Ideja lindi spontanisht pasi Valentin dhe Veneta prezantuan 7 autorë bullgarë në një librari të vogël në Londër. Ndikimi i gjuhës amtare tek ata që ishin në këtë aktivitet u bë shkak pak më vonë për botimin e parë të "Melodi në Fjalë" në Berlin, pastaj në Dresden, Leipzig, Bremerhaven, etj.

Në fillim të këtij viti, dy bullgarët organizuan një forum letrar në Milano, ku prezantuan veprat e 13 bashkatdhetarëve, dhe me ndihmën e Shoqatës Bullgare të Letërsisë, ata zbatuan edhe opsionin e kundërt - autorë bashkëkohorë nga Bullgaria iu prezantuan komunitetit vendas në Berlin. "Ky është ndoshta momenti kur duhet të mendojmë edhe për financimin e tyre - thekson Veneta dhe shpjegon: - Sepse ata duan të takohen me komunitetin bullgar këtu, por është shumë e shtrenjtë të vijnë me shpenzimet e tyre. Dhe ata janë të njohur në Bullgari, dhe kanë sukses atje!", dhe Valentin shton:

"Bullgarët kanë potencial! Ne jemi një nga vendet më të vjetra në Evropë, kemi një trashëgimi të pasur kulturore dhe duhet ta shfrytëzojmë të gjithë këtë dhe t'i tregojmë botës se kush jemi. "

Të dy janë të bindur se vetëm një person i lumtur mund t’i bëjë të tjerët të lumtur dhe se duhet të kërkojmë të mirën për ta parë atë përreth nesh. Pyetjes: “Jeni të lumtur?”, ata i përgjigjen:

"Jemi të lumtur, po! Sigurisht! Jemi të shëndetshëm, kemi një punë dhe e vlerësojmë atë që kemi, dhe kjo na mjafton. Takojmë shumë njerëz të vlefshëm dhe jemi të lumtur me jetën që kemi bërë vitet e fundit. Përveç kësaj, kemi gjetur shumë miq të rinj, gjë që është gjithashtu e paçmuar!"

Dhe gjithçka fillon me kapjen e atij ndikimi specifik të gjuhës bullgare tek secili prej nesh dhe me kuptimin e thellë se rruga më e drejtpërdrejtë drejt lumturisë është duke kuptuar se "gëzimi që shihni në sytë e njerëzve që keni ndihmuar nuk mund të përshkruhet me fjalë, duhet të përjetohet!"

Përgatiti në shqip dhe publikoi: Vesella Mançeva

Foto: Facebook/Veneta Terzieva, Facebook/Valentin Grigorov, bulgar.berlin