Bulgaristan’ın kendi gaz kaynakları neredeyse yok, dolayısıyla ülkenin yaklaşık 4 milyar metre küplük yıllık gaz ihtiyacı, yaklaşık yüzde 100 oranında Ukrayna üzerinden gelen Rus teslimleri ile karşılanıyor. Bu durumdan memnun olmayan ülke yönetimi, bu durumun ülkemizi enerji konusunda tek bir ülkeye aşırı derecede bağlı duruma getirdiğini öne sürüyorlar. Bulgaristan ayrıca daha Güney Akım gaz nakil hattının kurulmasına yönelik Avrupa projesinin iptal edildiği zamandan beri Avrupa’nın gaz haritasında daha önemli yere gelerek en azından Güneydoğu Avrupa ülkeleri için bir nevi gaz dağıtım merkezi haline gelme planlarını yapıyor. Güney Akım kurulsaydı eğer bu planlar gerçekleşebilirdi, fakat şimdi Karadeniz’de yapılması beklenen bu gaz havuzunun sonuçta neyin dağıtımını yapacağı sorusu akıllarda beliriyor. Ülke yönetimleri son dönemde bu soruya makul cevap getirmek ve Brüksel’den destek bile alan gaz dağıtım merkezi fikrini gerçeğe dönüştürmek üzere gözle görülür çabalar sarfediyorlar.

Tedariklerin çeşitlendirilmesine yönelik projeler çoğalmaya ve konuşma-görüşme safhasından yoğun inşaat ve işletme safhasına geçmeye başladı. Üstelik Başbakan Boyko Borisov gerekenleri yaparak Avrupa genelinde en düşük gaz fiyatı sağlayabildi. Projelerin başarı ile uygulanması halinde Bulgaristan, ortaklarına çok ucuz yakıt sunacaktır. Gayet cazip olan bu perspektif üstelik gittikçe gerçekçi boyut ediniyor.

Bulgaristan’ın Karadeniz’deki ekonomi alanında bulunması tahmin edilen gaz ve petrol kaynaklarının ülkenin en az 30 yıllık enerji ihtiyaçlarını karşılayacağı, hatta ihrac edilebilecek miktarların da olacağı düşünülüyor. Karadeniz’de bundan iki ay önce sondajlara start verildi. Bugünlerde ayrıca Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in Rusya’dan Bulgaristan’a kadar Güney Akım gaz nakil hattının kurulmasına getirdiği yasağı revize etmeye karar verdiği ve Brüksel tarafından onaylanan yeni bir varyantı ile bu projenin günün birinde gerçeğe dönüşebileceği haberi geldi.

Epey büyük gaz kaynakları bulunan Romanya ile gaz bağlantılarının kurulmasında en ileri safhaya gelindi. Gaz borularının sınır nehri Tuna’nın dibine döşenmesi konusunda başlangıçta yaşanan zorlukların ardından şimdi problemler çözülmüş görünüyor ve 2-3 ay içinde Romanya’dan Bulgaristan’a doğru gaz akışının başlaması bekleniyor. Yunanistan’ın sıvılaştırılmış gazı ve Hazar denizi bölgesinden gelen gazla ilgili gidişat da iyi ve gaz bağlantısının yine aynı zamanda devreye girmesi bekleniyor. Türkiye ile yapılan ortak projelerde belirli bir gecikme var, fakat orada da işler yürüyor ve güney komşumuzla gaz bağlantısının tasarımına bir iki ay içinde başlanacak. Geçen gün ise Slovakya üzerinden Kuzey Avrupa’dan gaz tedariklerine ilişkin anlaşma imzalandı. Yani her yönde gaz açılımı yaşanıyor. Bu gelişmeler sevindiricidir, ancak devlet şirketi Bulgartransgaz’ın ülke içindeki gaz nakil şebekesi üzerindeki tekel durumu problem olmaya devam ediyor. Bu durumdan memnuniyetsizlik duyan Brüksel, bu açılma sonucu Avrupa gaz nakil sisteminin bir parçası haline gelecek olan Bulgaristan’ın iç piyasasına diğer oyuncuların da girmelerine izin verilmesinde ısrar ediyor. Ülke yönetimi, gaz nakil şebekesinin ulusal güvenlik açısından stratejik önem taşıdığını öne sürerek şebekeyi özelleştirmeye veya diğer operatörlerinin girişine izin vermeye pek istekli değildir. Yine de bu konuda taviz niteliğinde bir çözümün bulunması kuvvetle muhtemeldir. Üstelik bütün bu projelerin hayata geçirilmesi sonucu hanelerin gazifikasyonuna yeni başlanan ve hanelerin ihtiyacı çok küçük olan ülkemizde gaz fazlasının oluşması ihtimali var. Anlaşılan 1 Temmuz tarihi itibari ile hanelere ve sanayi sektörüne verilen gazın fiyatının yüzde 10 oranında düşmesinin amacı, anlaşılan ülke içindeki tüketimi teşvik etmektir.