Smolyan ili, Dospat Belediyesine bağlı Lübça köyündeki, Hristo Botev İlkokulu öğrencileri Afrika’daki iki çocuğa okuma şansı verebilmek için, okul ücretlerini karşılamak adına aralarında para topladı.

Okulda biyoloji dersi öğretmeni olarak çalışan Desislava Lilkovska, Rodoplardaki tertemiz çocukların, bu güzel davranışına “Afrika için Gülümseme” Vakfı videolarının vesile olduğunu anlattı ve şöyle devam etti:

“Bu girişimden bahseden, çocukların okula gidebilmeleri için ücret ödemeleri ve bunu karşılayamadıklarına dair bir program izledim. Aklıma, bizim okuldaki çocuklara bunu anlatmak geldi. Afrikada’ki çocukların hayatları ve karşılaştıkları zorluklardan bahsettikten sonra, öğrenciler kendileri para toplamayı teklif etti ve inisiyatif tamamen onlara aittir. Bir günde parayı topladık. Tüm öğrenciler katıldı ve yardım edecekleri çocukları görmek için sabırsız bekleyiş başladı. Bu yıl köyde okula giden 31 öğrenci var.”

Lübça köyündeki öğrenciler aslında Bulgaristan’da çok ta zengin olmayan bir bölgede yaşıyor ve okuyor. Buna rağmen yardıma yönelik bu kadar hızlı para toplanması nasıl yorumlanmalı sorusuna öğretmen şöyle cevap verdi:

“Çocuklar tertemiz varlıklardır. Afrika’daki çocukların ne kadar zor şartlarda yaşadıklarını öğrenince, onların kaderlerine dokununca, kendilerinin de çok fazla imkanları olmamasına rağmen, onlardan bin kat daha iyi yaşadıklarını görünce, yardım elini uzattılar. Videoları izlerken, anlatılanları dinlerken bazı öğrencilerin gözleri doldu. Bu bana öğrencilerimizin, o çocukların durumunu değerlendirebildiklerini, empati kurabildiklerini gösterdi. Biz bölge olarak çok zengin değiliz ancak çok ta kötü yaşadığımıza dair şikayetçi de olamayız” dedi. Lilkovska devamında şunları paylaştı:

Çocukların bu girişimde yer aldıkları için kendileriyle gurur duyduklarını ve inisiyatife devam ettiklerini söylemek istiyorum. Odalarına kumbaralar, yardım kavanozları koydular ve okul harçlıklarından kalan paraları topluyorlar ki, yeniden yardım gönderebilsinler. Bu tür girişimler çocuklara empati kurmayı öğretiyor.“

Böyle bir girişim belki küçük bir şey ama kalpten ve gülümsemeyle yapıldığında kocaman bir şeye dönüşüyor.

“Yaptıkları iyilik sadece yardım ettikleri çocuklar için değil, kendileri için de iyilik, çünkü paylaşmayı, empati kurmayı öğreniyorlar. Bugün onlar birine yardım ediyor, ancak yarın onların yardıma ihtiyacı olabilir ve onların da ihtiyaçlarına cevap verebilecek birilerinin olması güzel olur. Bu vesileyle empati kurmayı, paylaşmayı öğreniyorlar” diye paylaştı öğretmen Lilkovska.

Daniel Delibaşev’in kurduğu vakıf ve Facebook üzerinden paylaştığı videolar, bu iyi kalpli çocukları teşvik etti ve Lübça köyü ile Afrika arasındaki mesafeyi eritti.

Daniel “Afrika için Gülümseme” Vakfının ismini bu şekilde koymasına vesile olan gülümsemeyi şöyle anlattı:

“Zihnime kazınan ilk gülümseme, internette gördüğüm bir Afrikalı çocuğun gülümsemesiydi. Adete büyülendim ve bir gün böyle bir çocuğun bana bu şekilde gülümsemesini hayal ettim. Bu hayal, Gana’da gönüllü olduğum 2017 yılında gerçekleşti. Orada oynayan çocuklardan biri bana gülümsedi ve bu yüz belki de bir ömür kalbimde mühürlendi. Tabii ki her yerde yardıma muhtaç insanlar var ve herkesin içindeki ses doğrultusunda hareket etmesi gerek. Benim içimdeki ses Afrika diye fısıldıyor” diye paylaştı.

Daniel gibi insanlar böyle mi doğar, yoksa sonradan mı bu şekilde empati kurmayı öğreniyor ve onlar için belirleyici şeyin ne olduğu sorularına, iyi kalpli adam, şöyle cevap verdi:

“Büyük olasılıkla bu hem doğuştan, hem de zamanla gelişen bir şey. Tam olarak ne bilmiyorum, belki kader, belki Tanrı, yada karma. Kalplerimizi ve gözlerimizi açmak ve belki de alın yazımız olan bu yolu görmek bizim elimizde. Ben uzun zamandır Afrika’ya gidip yardım etmek istiyordum, fakat ya meşguldüm, ya imkanlarım yoktu, kısacası beni her zaman engelleyen unsurlar vardı. Ancak bana bağlı olmayan tüm bu nedenler bir anda ortadan kalktı ve bana açılan bu kapıdan geçmeye karar verdim” dedi Daniel.

İyi mesleğe sahip, başarılı, kariyer yapan genç bir insanın tüm bunları bırakıp, Afrika’ya gidip gönüllü olarak yardım etmeye karar vermesi birçok insan tarafından algılanması kolay olmayan bir şey. Daniel, bu kararı neden ve nasıl aldığını şu sözleri ile anlattı:

“Kariyer ve maddi şeylerin, hayata gerçek anlam katan şeyler olmadığını gördüm. İnsan geçici olarak bulunduğu mevkiden, maaştan veya iş arkadaşları arasında kurduğu itibardan memnun olabilir, ancak ne zamana kadar? Tüm bunların beni tatmin etmediğini, mutlu etmediğini anladım. Maddi anlamda, eğitim ve genel olarak hayatta istediğim çoğu şeye sahip oldum. Bu imkanlara sahip olmayan, eğitim alamayanlar için bir şey yapmak istedim. Bu çocuklar küçücük bir dünyada kapalı yaşıyorlar. Kitaplar ve videolarla bile dünyayı tanımaya, keşfetmeye imkanları yok. Onların imkanları son derece sınırlı ve dünyayı tanımak için can atıyorlar. Onlardan aldığım gülücükler, sevgi ve enerji benim için paha biçilmez, yeri doldurulamaz bir şey. Seyahat etme ve pahalı şeyler alma imkanına sahibim ama hiçbir şey beni bu gülümsemeler kadar tatmin etmiyor”  dedi genç adam.

“İyi olmak için çok büyük bir şey yapmak gerekmez. Bu çocukların kaderlerine dokunmak ve eğitimlerine destek vererek, gelecekleri olmasını sağlamak, işte bu paha biçilmez bir şey” diyen Daniel şöyle devam etti:

“Bazen insanlar bunun çok büyük bir şey olduğuna inanmıyor. Bir ebeveyn olarak, çocuğunuza eğitim verme imkanınızın olmadığını ve başka birisinin size destek olarak, çocuğunuzun eğitimine katkıda bulunduğunu düşünün. Bu açıdan bakınca bir aile için bunun ne kadar büyük bir şey olduğunu anlamak mümkün. Bu çocuklar sadece umut değil, aynı zamanda birçok çocuğun elde edemediği bir geleceğe sahip oluyorlar” diye sözlerini noktaladı Daniel Delibaşev.

Kaynak: BNR-Hristo Botev programı, Tanya Lübenova röportajı

Düzenleme ve çeviri: Bedriye Haliz