Nora Mihajllova për udhëtimin e saj mes botëve dhe poezisë në fotografi

Po vazhdon takimi ynë me Nora Mihajllovën, për të cilën fotografia dhe çiklizmi janë pasion

botuar më 20-12-17 7.10.PD

Foto: Facebook/Nora Mihajllova

Para vitesh ëndrra e Nora Mihajllovës ka qenë për t’u bërë piktore. E ka realizuar nëpërmjet fotografisë, e cila e lejon për ta shprehur vetveten.Derisa e shoqëron të shoqin në misionet diplomatike nëpër botë, ajo fotografon detajet, njerëzit dhe pamjet. Nora Mihajllova tashmë ka dy ekspozita vetjake, në Damask dhe Tel Aviv. Një prej serive të saj i ka quajtur “fotografi të arrestuara”, sepse ka fotografuar kuadro të ndaluar, si për shembull muri i qarjes gjatë Shabatit.

Tema e saj e dashur janë dyert, si simbol i besimit dhe shpresës. Krahas formës dhe ngjyrës ajo mëson edhe historinë dhe mesazhet e tyre.

“Një prej ekspozitave të mia e bëra në kishën e luteranëve në qytetin e vjetër Jafa të Izraelit, me shoqërimin e një organi. Atje paraqita dyer nga shtete të ndryshme. Dyert takojnë botët, përmes tyre njeriu kalon në qytetërimet e ndryshme. Ato nuk duhet mbyllur, sepse janë një urë, e cila na bashkon, pavarësisht nga kulturat e ndryshme dhe mënyra e jetesës.”

Në kohën e saj të lirë Norës i pëlqen të ngasë biçikletë në distanca të gjata. Çiklizmi është pasioni i saj tjetër, i cili ka filluar në Uashington. Në Izrael ka krijuar grupin “Bike with me”. Bashkë me diplomatë nga shtete të ndryshme (Çekia, Sllovakia, Austria, Norvegjia, SHBA-ja, Kanadaja, Egjipti, Anglia) ajo bën xhiro me biçikleta në Herclia dhe Tel Aviv. Kanë marrë pjesë madje në Triatlonin në Herclia, ku fituan vendin e tretë.

“Kur shkova në Jordani u përfshiva në grupin “Cycling Jordan” – vë në dukje ajo. – E ngas biçikletën edhe vetë në distanca të gjata, madje nga 40-50 km. në ditë. Kam qenë në vende të tilla, ku më duket se nuk ka shkelur këmba e njeriut, si Maunt Nebo, Um ar Rasas, Vadi Muxhib, kështjella Mukauir, ku e kanë prerë kokën e Joan Pagëzorit.

Dhe këtu është momenti ta falënderoj bashkëshortin tim për përkrahjen e tij, duke më inkurajuar për të qenë vetvetja. Kam ëndrra të mëdha – të bëj një xhiro me biçikletë në mbarë Jordaninë. Disa miq më pyetën se si është e mundur një grua ta lëvizë e vetme me biçikletë në një vend arab. Por unë desha t’i qetësoj: jordanezët janë njerëzit më të këndshëm dhe miqësorë, që po njoh.”