E frymëzuar nga fryma e Bullgarisë, e mishëruar në njerëzit, kulturë dhe arkitekturën antike, Begonia Magraner udhëton nëpër vendin tonë si një vlerësuese dhe zbuluese e vërtetë e botëve të panjohura. Në Bullgari spanjollja e re vjen shumë herë me radhë, madje dhe gjatë vitit të pandemisë. Këtu e kthejnë si dashuria ndaj një bullgari, kështu dhe zbulimi i saj i madh personal - se nga stofat dhe pëlhurat e vjetra të endura me dorë të gjysheve tona, mund të bëhet një kimono /veshje tradicionale japoneze/ moderne, praktike dhe komode. Po, ajo ka zbuluar bukurinë e rrobës tradicionale japoneze gjatë një udhëtimi të saj deri në Lindje. Që atëherë nuk i jep asaj qetësi ideja për ta shndërruar këtë veshje klasike në një veshje moderne dhe të re, me të cilën të krahasojë cilësinë me mallrat e lira të konsumit në masë.

Në kërkim të më shumë prej pëlhurave të bukura të vjetra bullgare Begonia Magraner përsëri ndodhet në Bullgari. “Kimonotë janë më tepër si moda dhe argëtimi i vërtetë për mua. Gjatë gjithë jetës mundohem të krijoj diçka. Pavarësisht nga angazhimet e mia zyrtare, në kohën time të lirë unë krijoj”- tregon Begonia Magraner përpara reporterit të Radios Kombëtare Bullgare Dibromir Videv:

“Isha shumë e pasionuar nga Japonia. Gjatë vitit 2019 isha aty për 11 ditë. Më pëlqente kjo, të blej rroba nga udhëtimet e ndryshme dhe prandaj nga Japonia u ktheva me dy valixhe me rrobe, 19 kimono. Shumë prej tyre janë shumë komode për tu mbajtur, por jo dhe në pamjen në të cilën i kisha, me këto mëngë të gjera. Në të njëjtën kohë më frymëzoi tekstili bullgar. Në Bullgari kam jetuar për një periudhë të gjatë kohe, atëherë bleva disa stofra të vjetra, të cilat nuk bëhen më. Pata mbledhur shumë stofa bullgare dhe i thash vetes, se në kohën e pandemisë tanimë ka ardhur koha për tu përfshirë në një rrobe praktike. Përveç kësaj në Bullgari unë vij shumë shpesh. Këtu argëtohem shumë. Kurse e mira është se këto stofra i kanë punuar dikur me dorë dhe me fije dhe ngjyra natyrale. Kjo është e vlefshme, nuk gjendet nëpër dyqane”.

Në kërkim të akoma stofrave të tjera bullgare dhe të dyqaneve për antika, spanjollja viziton Plovdivin e vjetër:

“Në qytetin e Plovdivit ka diçka speciale. Ky është vendi, ku unë gjej një qetësi. Çdo herë  kur unë dua që të ikë nga ditët e tensionuara të përditshme në Sofje, unë thjesht shkoj në Plovdiv. Qyteti i vjetër është tepër artistik, një vend shumë i bukur, ka muze të shumtë  dhe vende për art”.

Qyteti i Plovdivit si dhe vende të tjera të bukura në Bullgari bëhen një sfond elegant i cili u përshtatet rrobave me një shije bullgare të Begonias. Këtu ajo bën foto sesionet e veta, kurse pas kësaj shpërndan fotografitë mes miqve nga e gjithë bota.

Begonia beson se duke veshur kimono, njeriu ndihet më i rëndësishëm, me më shumë humor dhe gjendje shpirtërore të mirë. E drejton ideja e një ekonomie rrethore, për modën, e cila lejon riciklimin dhe kthimin e rrobave të vjetra ose të stofrave, në të reja.

“Nuk kam zgjedhur që të vij në Bullgari, këtu më solli fati. Përpara 17 vjetëve kisha një jetë të mirë në Madrid, por e ndjeva se jeta ime ka nevojë për një ndryshim. Kur udhëtoja, kudo qëndrimi im më dukej tepër i shkurtër. Kështu fillova punë në institutin “Servantes”. Fillimisht më dërguan në Beograd, kurse pas kësaj në Mançester, kurse pas kësaj - në Bullgari”, tregon Begonia Magraner.

Gjithmonë bëni atë që doni, atë që u pëlqen - ky është dhe kuptimi i jetës, na këshillon spanjollja, e dashuruar pas Lindjes dhe pas Bullgarisë.

Përpiloi: Gergana Mançeva  /në bazë të intervistës së Dobromir Videv, BNR-“Horizont”/

Përgatiti në shqip: Nataniela Vasileva

Foto: Begonia Magraner