Gjurma bullgare në Moldavi është e më shumë se 200 viteve më parë. Gjatë sundimit osman, shumë bullgarë kërkuan strehim jashtë atdheut të tyre dhe shumë gjetën strehim në Besarabi. I tillë është rasti me familjen e Dmitri Borimeçkovit - poet, person publik dhe intelektual, pjesë e komunitetit të shumtë bullgar në Republikën e Moldavisë.
Dmitri Borimeçkov ka lindur më 1 maj 1949 në Taraklia. “Ky është vendlindja ime, ky është atdheu im i vogël”, thotë ai dhe vazhdon të flasë për të parët e tij.
“Paraardhësi i familjes sonë është Petko Iliev Borimeçkov. Ai luftoi me një ari dhe fitoi, si rezultat i së cilës mori pseudonimin "Bori Meçka" /Ai që lufton me ariun/. Prandaj edhe mbiemri ynë është Borimeçkovi. Që nga shpërngulja e tyre nga Ballkani në Buxhak, bullgarët besarabë vendosën marrëdhënie të shkëlqyera me vendasit. Ne jemi miq, ne ndihmojmë njëri-tjetrin. Bullgarët tanë nuk janë përballur me konflikte dhe probleme - si politike, ashtu dhe kombëtare. Deri më sot ne jetojmë në Republikën e Moldavisë dhe konsiderohemi si tanët, si një pakicë kombëtare, që është pak më shumë se 3% e popullsisë”.
Dmitri Borimeçkov ka ardhur në Bullgari jo një herë. Ai ka shumë miq edhe në vendin tonë dhe nuk e fsheh që i mungon atdheu historik. I pyetur se cilët janë miqtë e tij në Bullgari, ai përgjigjet si më poshtë:
"Kam shumë miq – edhemiq gjaku, edhe miq shpirtërorë. Miqtë e mi nga Bullgaria po shohin se unë jam një person që interesohet për atdheun e vet, kulturën, artin dhe historinë e tij. Kur i vizitova, ata më thanë: "Mitja, ti je mysafiri ynë, por e di më shumë për Bullgarinë. " Ata më trajtuan me shumë respekt. Në fillim nuk e kuptuan se si jemi kaq të ndryshëm nga ata. Për shembull, paraardhësit e mi kanë jetuar në Bullgari, janë transferuar këtu dhe e kanë përvetësuar kulturën dhe gjuhën vendase. Gjaku ynë është i njëjtë, por ne shpirtërisht jemi te ndryshëm. Dallimet kryesore janë ne gjuhë, në vendin tone ajo është më e pastër, nuk ka aq shume huazime nga turqishtja dhe anglishtja, por ne gjuhen "tone" ka shume fjale ruse. Unë personalisht e konsideroj Bullgarinë si atdheun tim të parë - prej Bullgarisë kanë ardhur paraardhësit e mi. Ndjej në të njëjtën mënyrë edhe këtu, edhe atje."
"Atdheu është aty ku është shpirti" – tha në përfundim Dmitri Borimeçkov.
Përgatiti në shqip: Vesella Mançeva
Foto: arkivi personal
Më 1 tetor, bota feston gjuhën universale të muzikës. Vështirë se dikush dyshon në aftësinë e këtij arti për të shëruar shpirtrat dhe për t'u dhënë krahë mendimeve, por sot do të shtojmë edhe një histori tjetër që e vërteton këtë - atë të bateristit të..
Kanë kaluar 116 vjet që nga 22 shtatori i vitit 1908, kur Bullgaria zuri vendin e saj të barabartë midis vendeve të tjera të pavarura të Evropës në atë kohë. Ndonëse, ndryshe nga Bashkimi, shpallja e Pavarësisë ishte një akt tërësisht politik, kjo nuk e..
Ai thotë se ka kohë që nuk ndihet i huaj në Bullgari. Kjo është shtëpia e tij, ai e di bullgarishten dhe, si shumica e bashkatdhetarëve tanë, është i emocionuar për situatën politike në vend. Por pasioni i tij më i madh, ajo që i mbush ditët me dritë..
"Dy ditët më të rëndësishme në jetë janë dita kur keni lindur dhe dita kur e zbuloni pse." Ky është një mendim që i atribuohet shkrimtarit të famshëm Mark..
Vranësira të dendura
Vranësira